วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยตัวเล็ก

บทที่ 3 ความหล่อเป็นหมัน

ตั้งแต่วันที่ไอ้ดีเดย์มันปากหาเรื่องและกวนตีนน้องปีหนึ่งคณะบริหารไปพวกผมไม่ได้ไปคณะนั้นอีกเลย

"เห้ย!พวกมึงไปกินข้าวคณะบริหารกันเปลี่ยนบรรยากาศ" ไอ้ดีเดย์มันโพล่งขึ้นมาขณะที่พวกผมเดินออกจากคลาสเรียน พวกผมมองหน้ากันเป็นอันเข้าใจและรู้ทันความคิดมัน มันคงออกล่าเหยื่อรุ่นน้องสาวสวยที่มันล็อกเป้าไว้

"มึงแน่ใจว่ามึงอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ท่าทางน่าจะไม่ใช่มึงมีพิรุจ น่าจะไปหาเดือนที่ร้อนแรงที่สุดของปี" ผมแค่มองหน้าฃอ้ดีเดย์ก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไรอยู่

"อะไรของมึงวะไอ้ไนท์กี้พูดให้กูงงอีกแล้ว" ไอ้ธีร์ธามมันคิดช้ามันคงลืมชื่อน้องคนที่ไอ้ดีย์มันต่อปากต่อคำไปแล้ว ถ้าไม่ใช่คนที่มันสนใจมันแทบจะไม่จำเลยด้วยซ้ำ

"เดือนเมษาไงโง่ซิบ" ไอ้ติวเตอร์มันตอกหน้าไอ้ธีร์ธาม มันทำท่าคิดตามจนมันกระตุ๊กยิ้มเหมือนคนที่เพิ่งนึกอะไรออก

"ปากหมาใส่เขาไว้เยอะเขาคงจะเอามึงหรอก" พอไอ้ธีร์ธามมันนึกขึ้นมาได้มันก็สวนกลับทันที

"แล้วไงกูต้องแคร์" ไอ้ดีเดย์มันยักไหล่ไม่ใส่ใจ ถ้ามันอยากได้มันก็ตามติดจนกว่าจะได้ แต่เหมือนคนนี้จะพิเศษกว่าคนอื่นตรงที่มันเป็นฝ่ายเดินเข้าหาเอง มันไม่สนใจคำพูดพวกผมเพราะมันเดินนำไปแล้ว พวกผมได้แต่ส่ายหัวให้กับความใจร้อน ดูท่าทางไม่ใช่ว่าเมษาจะไม่รอด คงเป็นเพื่อนผมเองที่จะไม่รอด ผมรีบเดินตามคนใจร้อนที่รีบไปโรงอาหารคณะบริหาร เพียงแค่กลุ่มพวกผมเดินเข้ามาที่โรงหารคณะบริหาร สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่พวกผม ด้วยความหล่อของทั้งสี่คน ความสูงและชุดที่แตกต่างบ่งบอกว่ามาจากที่ไหน และกลุ่มพวกผมเป็นที่รู้จักกันดีโดยเฉพาะสาวๆที่มีแต่คนอยากจะเข้าหา บางคนจับกลุ่มพูดคุยถึงพวกผม บางคนกรี๊ดส่งยิ้มสายตาเชิญชวน บางคนก็อยากจะเดินเข้ามาทัก สาวๆคณะนี้บอกเลยมีแต่แจ่มๆอาหารตาเพียบ ปกติไม่เคยออกไปกินข้าวคณะอื่น แต่ต้องตามไอ้ดีเดย์มาพวกผมมองหาที่นั่งและเล็งหาเป้าหมาย

"เจอเป้าหมายมึงยังได้ดีเดย์" ผมเห็นมันหันมองซ้ายมองขวาคงกำลังหาน้องเมษาน้องปีหนึ่งคนนั้น

"สาวๆเยอะหายากว่ะ ถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไรเพราะเราอาจจะมีอะไรเอาไว้แก้ขัดได้" สายตาของมันมองสาวๆสวยๆที่ส่งสายตาเชื้อเชิญพร้อมพุ่งเข้าหา

"นั่นสิ อย่างน้อยมีอะไรให้ทำแก้เบื่อคืนนี้" ไอ้ติวเตอร์มันไม่ปล่อยให้สาวอ่อยมันอย่างเดียว มันยังยิ้มเชิญชวนจนสาวๆแทบจะเดินชนกันตาย

"หาไรกินก่อนเถอะเริ่มหิวแล้วว่ะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน" ปกติพวกผมจะออกไปกินข้าวข้างนอกไม่เคยกินข้าวที่โรงอาหาร เพราะคนเยอะและอากาศมันค่อยข้างร้อน ถ้าไม่ติดว่าไอ้ดีเดย์มันตามหาสาว ผมลุกเดินไปร้านก๋วยเตี๋ยว เสียงสาวๆที่พูดซุบซิบถึงกลุ่มพวกผมตลอดเวลาที่เดินเข้ามาต่อแถว รู้สึกร้านนี้แถวยาวรสชาติคงอร่อย แต่ดูเหมือนแถวจะยาวเฉพาะร้านที่พวกผมเดินมาซื้อ ผมเดินมาต่อแถวร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีคนอื่นต่อก่อนหน้า ผมมองข้างหลังยัยตัวเล็กที่สูงเพียงแค่หน้าอกผม ผมลอนสีน้ำตาลดัดปลาย ตัวเล็กๆหุ่นดีแหละแต่เตี้ยไปหน่อย สงสัยตอนเด็กคงไม่เคยกินนมเลยทำให้สูงได้แค่นี้

"ป้าคะ เส้นเล็กสาม ไม่ถั่วไม่งอกไม่เอาผัก" ผมได้ยินยัยเตี้ยสั่งก๋วยเตี๋ยวถึงสามชาม ตัวก็กะเปี๊ยกแต่กินเก่งจังวะ กินไปได้ยังไงคนเดียวสามชาม แต่ผมดันหงุดหงิดเพราะอากาศที่มันร้อน และสาวๆก็มายืนเบียดและมองผมตลอดเวลา ผมหิวแล้วยังต้องมาเสียเวลารอยัยเตี้ยสั่งถึงสามชาม

"โทษนะครับสั่งเยอะเกินไปไหมครับแถวเขาต่อยาวไปสามกิโลแล้วมั๊งครับ สั่งเยอะขนาดนี้เกรงใจคนที่ต่อแถวข้างหลังบ้างนะครับ คนอื่นเขาก็หิว" ทั้งหิวทั้งเหนื่อยที่ต้องยืนรอยัยเตี้ยสั่งถึงสามชาม ผมสะกิดบอกยัยเตี้ยที่ยืนต่อแถวอยู่ข้างหน้าผมแสดงออกอาการชัดเจนว่าไม่พอใจ น้ำเสียงติดเหวี่ยงใส่ยัยเตี้ยทันทีที่ผมพูดจบ ยัยเตี้ยหันหลังกลับมามองหัวเธออยู่แถวหน้าอกผม เธอแหงนหน้าขึ้นมามองผมตาแป๋วๆ เชี่ย!แล้วแม่งโคตรน่ารักอย่างกับตุ๊กตาผมถึงกับอึ้งค้างสะตั้นเสียอาการ แต่ผมดันปากเสียใส่ด้วยนี่สิเรื่องใหญ่เลยล่ะ ดูหน้าแล้วน้องคนนั้นน่าจะไม่พอใจผมมากอยู่เหมือนกัน ผมแอบเห็นป้ายที่คล้องอยู่ที่คอปีหนึ่งแน่ๆ

"ถ้ารู้ว่าต้องต่อแถวและยืนรอนานก็ไปซื้อร้านอื่นสิคะ พี่จะมายืนต่อแถวทำไมคะ น่าจะคิดได้ไม่น่า..." น้องเขามองผมตาขวางความหล่อของผมไม่ได้ช่วยให้ผมไม่โดนด่า ที่น้องเขาเว้นวรรคไว้ผมรู้ว่าน้องเขาจะด่าต่อว่ายังไง

"หึ" น่าสนุกดีเจอของถูกใจแล้วดูก็รู้ว่าน้องเขาไม่รู้ว่ากลุ่มผมเป็นใคร ดังแค่ไหนสาวๆในหมาลัยไม่มีใครที่ไม่น่าจะไม่รู้จักผม เพราะเพจของมหาลัยลงรูปและข่าวของกลุ่มพวกผมทุกวัน ดูแล้วสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้ไม่ได้สนใจข่าวสารของมหาลัยเลยมั๊ง

"กินเยอะก็ไม่ทำให้สูงขึ้นนะ พี่ว่าเราจะน่าจะเปลี่ยนไปกินนมแทนก๋วยเตี๋ยว" ผมรู้สึกสนุกที่ได้กวนประสาทยายเตี้ย เวลาเธอทำหน้าโกรธผมว่ามันน่ารักมากกว่าน่ากลัว คนอะไรไม่รู้ขนาดโกรธยังโคตรน่ารักเลยวะ

"อันดามีอะไรหรือเปล่า ก๋วยเตี๋ยวที่ฝากซื้อได้แล้วใช่ไหม" ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่ถามยัยเตี้ยของผม โอ๊ะโอเป้าหมายของไอ้ดีเดย์ ผมว่าไม่นานเพื่อนของผมคงโผล่มายืนอยู่ตรงนี้แน่ ไอ้เนี่ยมันตาดุจเหยี่ยว ยัยเตี้ยของผมคงชื่ออันดาสินะ ผมชำเรืองอ่านป้ายชื่อที่อยู่ในป้าย ชื่อน่ารักเข้ากับคนมาก

"ไม่มีอะไรเมษาเจอพี่คณะอื่นกวนนิดหน่อย คณะตัวเองก็มีไม่ไปกิน มาแย่งข้าวคณะอื่นเขากินแล้วยังปากไม่ดี" ยัยเตี้ยนอกจากไม่สนใจผมยังว่าให้ผมตรงๆ จนสาวๆมองที่อันดาตาเขียว เธอจะรู้ตัวไหมกำลังจะสร้างศัตรูไม่รู้ตัว และผมก็ไม่อยากให้เธอตกเป็นเป้าโดนหมั่นไส้เพราะผม ผมหันไปมองที่เมษาที่เธอทักขึ้น

"อ้าวพี่เมื่อวันนั้นนี่คะ" เมษาทักผมเหมือนจำได้ว่าเคยมีเรื่องกัน

"เมษาเธอรู้จักพี่เขาด้วยเหรอ" ยัยเตี้ยของผมหันไปถามเพื่อนเธอด้วยความสงสัย

"จำเรื่องที่เราเล่าให้ฟังวันนั้นได้ไหม ที่เราบอกว่าเราเดินชนรุ่นพี่ปากเสีย พี่เขามาด้วยกันน่าจะกลุ่มเดียวกันนะ"

"อ๋อ" เหมือนเรื่องเพื่อนผมจะฝังใจเมษาถึงขั้นเล่าให้อันดาฟัง ไม่รู้ว่าเล่าอะไรกันบ้าง

"ก๋วยเตี๋ยวมี่สั่งได้แล้วหนูคนสวย" เสียงแม่ค้าเรียกอันดาไปรับก๋วยเตี๋ยวจึงไม่ได้สนใจผม

"แล้วพ่อหนุ่มรูปหล่อเอาอะไรลูก" ผมรีบสั่งก๋วยเตี๋ยวเพราะแถวยาวเกรงใจคนต่อแถว เมื่อสั่งเสร็จผมจึงหลบให้คนอื่นบ้าง อันดากับเมษายืนปรุงก๋วยเตี๋ยวกัน

"เมื่อกี้เหมือนได้ยินว่ามีคนด่า ด่ามากระวังหมามันกัดปากฉีกได้นะ" เสียงนั้นไม่ใช่ใครครับปากหมาของกลุ่มมีคนเดียว น้ำเสียงมันติดเหวี่ยงด้วยมันคงเห็นเมษามันเลยเดินมาได้ยินเมษาพูดพอดี มันเป็นประเภทตอบโต้เร็วด้วย

"หนูไม่กลัวหมากัดหรอกเพราะกัดมาเมื่อไหร่หนูจะเอาไม้ฟาดให้ปากแตก" ฃอ้ดีเดย์ถึงกับฃปไม่เป็น

"ปากเธอเนี่ยนะไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้อง หรือจะกัดกลางโรงอาหารให้คนดูเล่นๆเป็นไง จะได้รู้ว่าเวลาหมามันกัด มันจะกัดไม่ปล่อย" ไอ้ดีเดย์มันยอมใครที่ไหนแม้แต่สาวสวยมันก็ไม่เว้น เมษาดูจะเดือดปุดๆจนอันดาต้องห้ามเพราะคนหันมาสนใจพวกเราสี่คน บางคนหยิบมือถือมาถ่ายรูปพวกผมด้วย

"พอเถอะเมษาคนมองเยอะเราไปกินข้าวดีกว่าต้องรีบขึ้นเรียนด้วย ยัยน้ำใสนั่งรอก๋วยเตี๋ยวแล้วล่ะ" อันดาห้ามทัพเมษากับเพื่อนผม ไอ้ดีเดย์มันยิ้มกวนให้เมษา ปกติพวกผมไม่เคยเห็นมันกวนผู้หญิงคนไหน มันจะกินเงียบฟาดเรียบไม่พูดอะไรมาก ได้แล้วจบไม่ตอแยใครแต่มันกลับตอแยกวนเมษาไม่เลิก

"อ้าวเตี้ยไปแล้วเหรอ วันหลังกินนมเยอะหน่อยนะ จะได้สูงกับเขาบ้าง" อันดาหันมามองผมตาเขียว ผมส่งยิ้มกวนๆไปให้ คนอะไรขนาดดุยังเหมือนแมวน้อยๆกำลังขู่น่ารักไปอีก

"ล็อกเป้าแล้วเหรอไอ้ไนท์กี้ เอาแน่ใช่ไหมแต่ก็น่ารักมากด้วย ดูไม่สนใจมึงสงสัยความหล่อเป็นหมันตกสาวไม่ได้แล้วล่ะ" ผมยักไหล่ไม่สนใจมีสาวคนไหนจะไม่หลงเสน่ห์หลงความหล่อของผม ผมไม่มีทางเชื่อเดี๋ยวผมจะทำให้ยัยเตี้ยของผมหลงหัวปักหัวปำ สาวๆในมหาลัยอยากเข้าหาผมกันทั้งนั้น คอยดูยัยเตี้ยไม่รอดมือผมแน่