วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยตัวเล็ก

บทที่ 2 ล็อกเป้า

"ไอ้ไนท์กี้แล้วนั่นมึงกำลังจะเดินไหนอีกนั่นไม่ใช่ทางที่จะไปคณะเรา" เสียงไอ้ดีดีย์ที่เดินตามหลังผมมามันนีบถามขึ้น หลังจากที่พวกเราทั้งสี่คนต้องเก็กหน้าดุๆขึ้นไปบนเวทีเปิดตัวในฐานะพี่ว๊าก โดยที่ไม่เต็มใจอยากจะเป็น แต่พวกผมทั้งสี่คนทนแรงตื้อของไอ้น่านน้ำไม่ไหว ใครอยากจะเป็นพี่ว๊ากหน้าโหดให้สาวๆกลัวกันล่ะ คะแนนพวกผมติดลบในสายตาสาวๆกันพอดี

"เปิดเทอมใหม่รอไรล่ะพวกมึง ก็ไปส่องสาวๆปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่ให้มันกระชุ่มกระชวยหัวใจสิวะ ต้องเริ่มสำรวจทีละคณะ จะได้ล็อกเป้า หรือพวกมึงไม่สน" ผมหยุดเดินและหันไปมองหน้าพวกมัน

"ไม่เห็นจำเป็นต้องไปดูเองให้เสียเวลาเปล่าเดี๋ยวเพจมหาลัยก็เก็บตกมาให้ชอบคนไหนก็แค่จิ้มเอาได้เลย" ไอ้ธีร์ธามมันทำหน้าเหนื่อยหน่าย มันก็จริงนั่นแหละ พวกเราสี่คนไม่ต้องไปหาเองเดี๋ยวก็มีสาวๆวิ่งเข้ามาเสนอ โปรไฟล์กลุ่มเรามันธรรมดาที่ไหน สาวๆไม่อยากได้ให้มันรู้ไป

"มึงไม่เคยได้เคยได้ยินเหรอวะเค้าว่ากันว่าสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ากับมือได้ลูบๆคลำๆ สิบมือลูบๆคลำๆไม่เท่ากับตำด้วยตัวเอง หาอะไรทำแก้เซ็งไหนๆวันนี้ก็ไม่รู้จะไปไหน" มันต้องได้เห็นกับตาและได้ลองกับตัว

"มึงเอาคำพูดพวกนี้มาจากไหนวะทำไมกูไม่เคยได้ยิน" ไอ้ติวเตอร์มาเร่งฝีเท้าเอามือมาเกาะที่ไหล่ผมและถามด้วยความสงสัย

"วันๆมึงเอาแต่ล่อสาวไม่เคยโผล่หัวมึงจะไปเคยได้ยินอะไรล่ะไอ้ติวเตอร์" ผมสวนกลับมันด้วยคำพูดแสบๆ

"เชี่ยไนท์กี้ทำอย่างกับมึงไม่เป็น ใครๆก็รู้ว่ามึงหมกมุ่นมั่วคั่วและตำไม่เลือก" ไอ้ติวเตอร์มันปากดี

"มึงคั่วไม่เลือกระวังตำตีนใครเข้าสักวัน" ปากเสียปากหมาที่หนึ่งต้องยกให้ไอ้ดีเดย์ ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายมันก็ไม่เลือกถ้ามันไม่ชอบ คำพูดมันแต่ละคำหยาบฉิบหาย

"มึงเป็นคนดีตายล่ะไอ้ดีเดย์แม่งทั้งกลุ่มนั่นแหละ กูเลือกแดก กูไม่ได้แดกมั่วกูต้องใช้ของที่กูมีให้คุ้มค่าไม่ปล่อยให้มันเป็นสนิมแล้วชักไม่ออก พวกมึงก็ชักออกมาใช้จนมันวาววับอย่าคิดว่ากูไม่รู้" มันสามคนก็เสือดีๆนี่เอง แต่พวกมันชอบสร้างภาพ

"พอกันได้แล้วพวกมึงสามตัวหยุดเห่าหยุดกัด แล้วมึงจะเริ่มจากคณะไหนก่อนไอ้ไนท์กี้" ไอ้ติวเตอร์มันห้ามทัพ พวกผมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อของพวกเราเป็นเพื่อนรักกัน ทำให้พวกผมสนิทชนิดที่รู้ไส้รู้พุงกันทุกอย่าง ชอบกัดชอบกวนกันเป็นเรื่องปกติไม่เคยโกรธกันจริงจัง

"กูเพิ่งนึกได้หญ้าหวานน้องไอ้ธีร์ธามก็เข้ามาเรียนปีหนึ่งด้วยนี่หว่า แล้วน้องมึงเรียนที่คณะไหนวะ เริ่มจากไปเยี่ยมน้องสาวมึงก่อนดีไหมวะ" ผมอยากดูปฏิกิริยาของไอ้คนขี้หวงน้องสาว มันจะทำหน้ายังไงถ้าเพื่อนมันจะจีบน้องสาว ไม่เกินคาด

"พวกมึงหยุดเลยไม่ต้องไปยุ่งกับหญ้าหวานน้องกู เหี้ยอย่างพวกมึงกูขอห้ามเลย พวกมึงอย่ายุ่งอย่าเข้าใกล้กับน้องสาวกูเด็ดขาด พวกมึงจะไปจีบสาวที่ไหนก็ไปเว้นน้องกูห้ามใครยุ่งกูไม่รับน้องเขยเลวๆอย่างพวกมึงสามตัว" ไอ้ธีร์ธามมันหวงหญ้าหวานน้องสาวของมันมาก แม้แต่เพื่อนมันยังสั่งห้ามเข้าใกล้เวลาพวกผมไปบ้านมัน มันชอบไล่น้องสาวไปอยู่ในห้อง มันหวงน้องขนาดนี้ชาตินี้น้องสาวของมันจะได้มีแฟนกับเขาหรือเปล่าไม่รู้

"เออไม่ไปก็ได้ หวงฉิบหายระวังน้องมึงหาแฟนไม่ได้ขึ้นคานแล้วสอยไม่ลง" ผมก็ไม่อยากไปยุ่งกับไอ้ขี้หวงหรอก ถ้ามันมีเมียผมว่ามันคงขังเอาไว้ในห้องแน่

"ไม่มีสิดีน้องกูคนเดียวกูดูแลได้" ดูจากท่าทางของไอ้ธีร์ธามมันคงทำจริง

"กูรำคาญพวกมึงฉิบหาย มึงเลิกกวนส้นตีนมันสักที มึงพอเลยไอ้ไนท์กี้มึงก็รู้ว่ามันหวงน้อง มึงก็ไปแหย่รังแตนให้มันมาต่อยมึงอยู่ได้" ไอ้ดีเดย์มันด่าผมแล้วมันก็เดินนำหน้าไป

"แล้วนั่นมึงจะไหนไอ้ดีเดย์" ไอ้ติวเตอร์มันตะโกนถาม พวกผมก็อยากรู้จึงรีบเดินตามมันไป

"ไปคณะบริหารก่อนแหล่งรวมสาวๆ คณะนี้สาวตรึมแน่นอน" ผมมองหน้ามันและยกยิ้มพร้อมกัน นึกว่ามันจะไม่สนใจ

"โอ๊ย!!" เสียงร้องด้วยความเจ็บ ไอ้ดีเดย์มันหยุดนิ่งพวกผมสามคนที่เดินตามหลังไอ้ดีย์เดย์ทำหน้าสงสัยอยากรู้ว่ามันเกิดอะไร และเสียงที่ร้องถ้าฟังไม่ผิดมันคือเสียงผู้หญิง

"เดินยังไงวะไม่มีตาหรือไง" ไอ้ดีเดย์มันก็ช่างปากหาเรื่อง คำพูดกวนชวนโดนส้นตีน

"ถ้ามีตาก็คงไม่เดินชนหรอก แล้วพี่ไม่มีตาหรือไงเดินไม่ดูทาง สงสัยรีบเดินตามจับควายอยู่เลยไม่ดู" เชี่ยแล้วน้องผู้หญิงคนนั้นจะรู้ไหมว่าภัยกำลังจะมาเยือน ไอ้ดีเดย์มันเคยยอมใครที่ไหนต่อให้เป็นผู้หญิง มันกัดไม่ปล่อยและมันหมายหัวด้วย พวกผมสามคนมองหน้ากันแล้วต้องรีบไปห้ามทัพ สองคนนั้นกำลังจ้องหน้าไม่มีใครหลบสายตา น้องคนนั้นน่าจะปีหนึ่งเพราะมีป้ายชื่อห้อยอยู่คอ เมษาชื่อในอยู่ป้าย สาวสวยตากลมโตผมยาวสลวยหุ่นเพรียวบาง ปากอวบอิ่มน่าจูบ พวกผมยังมองตาค้างในความสวยหยาดเยิ้ม เหี้ยดีเดย์แม้แต่สาวสวยมันยังไม่เว้น พูดตามตรงนั่นมันสเปคไอ้ดีเดย์มันเลย แต่มันดันปากแจ๋วใส่ เมษาก็มองอย่างไม่ยอมแพ้สู้ไอ้ดีเดย์ไม่ถอย ไอ้ดีเดย์มันเจอคู่ต่อสู้สมน้ำเนื้อกับมันแล้วล่ะ

"ถ้าจะมีควายในนี้สงสัยคงจะเป็นน้องแล้วล่ะ" นั่นไงไอ้ดีเดย์มันเริ่มออกอาการแล้วมันคงไม่ยอมหยุดง่ายๆ ไอ้ดีเดย์มันก็ดูโกรธจัดที่โดนโต้กลับ

"ไอ้ดีเดย์มึงหยุดเลย" ไอ้ธีร์ธามต้องรีบเข้ามาขวางไอ้ดีเดย์ไว้กลัวมันจะไปทำอะไรน้องผู้หญิงคนนั้น

"พวกพี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะครับมันปากหมามากไปหน่อย" ไอ้ติวเตอร์ต้องรีบขอโทษน้องคนนั้นเหมือนกัน เพราะคนที่เดินผ่านไปผ่านมาและอยู่แถวนี้ หยุดมองมาที่กลุ่มผม โดยเฉพาะสาวๆที่เริ่มซุบซิบและมองมาที่พวกผม

"มึงจะไปขอโทษทำไมวะไอ้ติวเตอร์เป็นคนเดินมาชนเอง แทนที่จะขอโทษกับปากดีใส่" ไอ้ดีเดย์หันมาด่าเพื่อน

"ตอนแรกก็จะขอโทษแล้วเหมือนกันนะคะแต่พี่ดันปากเสียก็เลยเก็บคำขอโทษพับใส่กระเป๋า"

"ปากอย่างนี้มันน่า.." ผมเห็นไอ้ดีเดย์มันจ้องปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อนระเรื่อผมรู้ว่ามันกำลังคิดอะไร คนจำพวกเดียวกันดูกันออก

"พอแล้วไอ้ดีเดีย์ไปเถอะคนมองเยอะแล้ว พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะครับปากมันเป็นอย่างนี้เองแหละ แต่มันป๋ามากนะถ้าได้รู้จักมันดีๆ ละมุนอบอุ่นและร้อนแรง ยิ่งเมษาทำมันเชื่องได้มันเป็นหมาที่พักดี เมษาสนใจรับเลี้ยงมันไว้ไหมละครับ" เมษาทำหน้าเหวอและทำหน้างงกับคำพูดของผม

"ไม่ล่ะคะพวกพี่เอาเชือกผูกเพื่อนพี่ไว้แล้วกัน จะได้ไม่เที่ยวไปกัดกับใคร"

"พี่ไม่เที่ยวไปกัดกับใครหรอกถ้าจะกัดคงจะกัดปากเธอนั่นแหละเตรียมตัวถูกกัดจนเปื่อยได้เลย" เอาแล้วเพื่อนผมมันล็อกเป้าหมาย มันเคยยอมแพ้ใครที่ไหนเมษาคงไปกระตุ้นต่อมอยากเอาชนะของมันเข้า และมันเป็นประเภทที่กัดไม่ปล่อย เมษาเตรียมตัววุ่นวายชีวิตเธอไม่ได้สงบสุขแน่ๆ

"คงยากหน่อยนะคะหนูไม่ชอบกัดกับหมา" ยิ่งน้องคนนั้นมั่นใจและพูดท้าทายมากแค่ไหนยิ่งกระตุ้นไอ้ดีเดย์เป็นอย่างดี

"หึ หึ จะรอดูดูดปากกับหมามันอร่อยจนไม่อยากปล่อยเลยล่ะเพราะเป็นหมาเกรดพรีเมี่ยมหรืออยากดูดอย่างอื่นด้วยก็ได้ไม่ติด" ผมว่ามันเอาจริงแล้วล่ะ

"หนูไม่อยากพูดกับพี่แล้ว ถอยค่ะหนูรีบ" พวกผมเหวี่ยงตัวหลบเพราะเห็นว่าน้องเขาคงจะรีบจริงๆ

"ฉีดยากันหมากัดไว้ด้วยนะ"ไอ้ดีเดย์มันตะโกนบอกเมษาที่เดินหน้าบึ้งออกไปเพราะถ้ายังเถียงกันต่อเมษาไม่มีทางสู้ปากหมาๆของไอ้ดีเดย์ได้

"เป็นไงเจอของถูกใจเข้าแล้วสิ เอาไงจะตามกัดปากเขาให้ได้" ผมเห็นสายตามันก็รู้เสืออย่างมันคงจะออกล่าแล้วสิ ยิ่งได้ยากไอ้ดีเดย์มันยิ่งชอบ และมันคงถูกใจเมษาไม่งั้นมันคงไม่ปั่นเมษาให้โมโห มันจะเข้าหาสาวดีๆไม่ได้เลยหรือไง

"เออ" ไอ้ดีเดย์มันกระแทกเสียงตอบพวกผมและยิ้มมุมปากไอ้เสือมันตื่นแล้วคงห้ามมันยากแล้วแต่มันเลย

"เอาไงต่อจะกลับก่อนหรือเดินหน้า" ไอ้ติวเตอร์ถามเพราะชุดช็อปคณะเรามันเด่นสะดุดตา และสาวๆก็พากันยิ้มมาให้โดนจับจ้องจนไม่อยากไปไหนต่อ

"กลับกันสาวๆมองเยอะเกินไปเพราะปากไอ้ดีเดย์เลยกลายเป็นจุดสนใจโดยไม่จำเป็น" ไอ้ธีร์ธามมันเดินหันหลังกลับไม่รอใคร พวกเราสี่คนรีบเดินออกจากตรงนี้ ไปตั้งหลักกันใหม่