ภายหลังผู้สูงศักดิ์กลับไป บรรยากาศในห้องก็กลับมาอึมครึมอีกครั้ง ซ่งหานโจวก้าวเดินเข้ามาหาฝู่หลงฮวา ก่อนจะจับข้อมือบางแล้วทำท่าจะพานางไปคุยที่อื่น “ท่านแม่!” หลีเริ่นหรานร้องตาม พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่ซ่งหานโจว “ปล่อยท่านแม่นะ ท่านจะทำอะไรท่านแม่ของข้า!” “หนี่ว์เอ๋อร์ พ่อขอคุยกับแม่เจ้าตามลำพังได้หรือไม่?” ซ่งหานโจวเอ่ยกับบุตรสาวเสียงอ่อน หลีเริ่นหรานหันหน้ามองมารดา และเมื่อเห็นว่ามารดาพยักหน้าให้เบาๆ เด็กน้อยจึงได้ปล่อยมือจากแขนอีกข้างของมารดา “ถ้าท่านทำอะไรมารดาข้า ข้าจะทำให้จวนนี้ ตระกูลนี้เหลือแค่ชื่อ!” หลีหลุนไม่วายขู่ทิ้งท้าย เพราะรู้ดีว่าอย่างไรเสีย มารดาบุญธรรมก็ต้องพูดคุยกับชายผู้นั้นให้รู้เรื่อง ซ่งหานโจวปรายตามองบุตรชายคนโต เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะจับจูงฝู่หลงฮวาเดินไปยังเรือนของตนเองที่อยู่ห่างออกไปทางปีกซ้ายของจวน “น้องหญิง” ซ่งหานโจวเอ่ยเรียกเมียเอก ก่อนจะดึงร่างบา