ต้องทำให้เขารู้สึกรักเสียก่อน เมื่อถึงคราวสูญเสียจึงจะรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด เลยทำให้ได้เป็นแผนการนี้ขึ้นมา และที่ต้องทำหลายสิ่งหลายอย่างให้ซับซ้อนวนไปวนมาเช่นนี้ก็เพื่อความสมจริง
หากว่าหลีเริ่นหรานสนิทใจกับซ่งหานโจวตั้งแต่แรกที่พบหน้า คงเป็นเรื่องแปลกประหลาดอย่างที่สุด ที่เด็กสาวคนหนึ่งจะชื่นชอบและเชื่อใจคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนสักครั้งในชีวิต ฉะนั้นทุกอย่างที่ลงมือทำไปจึงต้องปล่อยให้เวลาเข้ามาเป็นส่วนสำคัญ
“ได้ ขี่ม้าก็ขี่ม้า” หลีหยางเอ่ยบอก แต่หน้าตากลับยังนิ่งขรึมเช่นเดิม
“ขอบคุณพี่รอง พี่รองของข้าดีที่สุด”
ซ่งหานโจวยืนมองสองพี่น้องพูดคุยชื่นชมกันอยู่เงียบๆ และเมื่อได้ยินประโยค พี่รองของข้าดีที่สุด เขาก็อดจะรู้สึกอิจฉาไม่ได้
จะดีแค่ไหนกัน...หากว่าหนี่ว์เอ๋อร์นั้นพูดว่า ท่านพ่อของข้าดีที่สุด กับเขาบ้าง
ซ่งหานโจวหลุดยิ้มออกมา ทว่าก็ต้องหุบยิ้มโดยเร็ว เมื่อสายตามองไปเห็นร่างบางของ
