“จะกินอะไรเยอะขนาดนั้น ท้องไส้พังหมดพอดี หยุดกินก่อน กลับรถกัน ค่อยไปกินต่อบนนั้นก็ได้ ทำพริกตกใส่เบาะฉันก็ไม่บ่นหรอก มาเร็ว” ผู้ใหญ่จอมบงการกำรอบข้อมือเล็กดึงหล่อนให้ลุกขึ้น เจ้าหล่อนยังกินต่อเฉยเลย เขามันเขี้ยวจึงแย่งมะม่วงมาทั้งสองถุง
“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ไม่ลุกใช่ไหม...”
สายตาเขาคาดโทษ ก่อนจะเพิ่มระดับเสียงให้ดังมากขึ้น “ยืนขึ้นสิปริม ขอโทษลุงๆ ป้าๆ นะครับที่เสียงดังไปหน่อย พอดีเมียผมหูตึงนะครับ พูดเบาๆ เธอไม่ได้ยิน”
“คุณเหนือ! ไม่ใช่นะคะหนูไม่ได้หูตึง เขาใส่ร้ายหนู” ดวงหน้าสวยลนลานกลับไปปฏิเสธกับลุงๆ ป้าๆ ที่กำลังนั่งกินข้าว กินก๋วยเตี๋ยว ทุกคนส่งรอยยิ้มมาให้ “คุณเหนือ! ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก”
“ถ้าไม่ได้หูตึงก็ลุกขึ้นสิลูก รักผัว เชื่อผัว ไม่ดื้อกับผัว คาถานี้ใช้แล้วผัวรักผัวหลงนะลูก เชื่อป้า”
สิ้นคำคุณป้าคนนั้น เมืองเหนือระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นร้านขายอาหารตามสั่ง ส่วนปาลิตาน่ะเหร
