ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เมื่อบิดลูกบิดเปิดประตูห้องเข้าไปไม่ได้ก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของห้องล็อกจากด้านในจึงได้แต่ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง เมื่อตอนนี้มันบ่ายโมงกว่าแล้วเธอยังอยู่ในห้อง แม้จะรู้ว่าก่อนหน้านี้เธอออกมาข้างนอก แต่ขนมเค้กกับมาม่าคัพสองสามถ้วยหายไป พร้อมกับกาต้มน้ำร้อนด้วย
“น้องต้อง”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เงียบ!
ไม่มีเสียงตอบกลับมา และคนในห้องรู้ว่าเขายืนอยู่หน้าห้องก็ได้แต่นอนเบ้ปากบ่นพึมพำแล้วหยิบขนมขบเคี้ยวที่ถือมาด้วยสองห่อคือเลย์กับตะวัน เธอหยิบกินนอนเพลินสบายพุงและเล่นโทรศัพท์ไปด้วย
“น้องต้องเปิดประตูเดี๋ยวนี่นะ นี่จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม คิดว่าพรุ่งนี้จะไม่เจอกันเหรอ” จากใจเย็นตอนนี้เริ่มไม่เย็นแล้ว มือหนาทุบประตูห้องแรงๆ จนประตูจะหลุด
ปัง! ปัง! ปัง!
“รำคาญเว้ย! หยุดทุบตีห้องคนอื่นได้แล้ว จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งได้ไหม เก็บของออกไปด้วย เกลียด!” เธอตะโกนบอกคนหน้าห้องเมื่อเริ่มเสียงด
