ต้องใจตื่นเช้ามาด้วยความเจ็บปวดกลางร่าง ขยับตัวก็ต้องสูดปากเจ็บความเป็นสาวที่ถูกสอดเร่าบุกรุกตลอดทั้งคืน ใช่...เชฟคนนี้หื่นมาก กว่าเขาจะถอดถอนตัวออกจากเธอได้ก็ปาไปตีห้า และดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์จึงตื่นสายได้ พอตื่นเต็มตาเหลือบมองนาฬิกาที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วมันเป็นเวลาสิบเอ็ดโมงตรงพอดีเป๊ะ เธอดันตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับประตูห้องถูกผลักเปิดจากด้านนอกเข้ามา
แอ๊ด!
“ตื่นแล้วเหรอครับ พี่ทำมื้อเช้าไว้ให้ กินเลยไหม” น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลของเชฟหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมเดินเข้ามาหาเธอยังเตียง สีหน้าของเขานิ่งขรึมไร้ความรู้สึก ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา
“ออกไป!” นั่นคือคำเดียวที่เธอคิดได้ตอนนี้ มือเล็กชี้ไปทางประตูที่เขาเดินมาทันที แต่เขาก็ไม่ทำตามยังคงเดินมาหาที่เตียงแล้วเคลื่อนตัวขึ้นมาหาบนเตียง
เผียะ!
มือเล็กของต้องใจยกตวัดใส่หน้าคนมึนทันทีเมื่อเขาคลานมาถึงตัวเอง
“ออ
