ตอนที่ 40 เมี่ยงเมรัยตอบแล้ว อมเลศหันไปยิ้มให้ดลัมภ์อย่างสะใจเหยียดที่มุมปากหยันๆ ดลัมภ์รู้สึกคันปากนัก มองจ้องตอบอย่างหมิ่นแคลน ซึ่งเมี่ยงเมรัยไม่ได้หันมามอง แต่หล่อนรู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้นแปลกๆ “งั้นน้องเมี่ยงไม่คิดจะเชิญให้พี่นั่งลงบ้างหรือ” “เชิญค่ะคุณลัมภ์” หล่อนบอกเขา และดลัมภ์จึงทรุดตัวนั่งและนั่งใกล้หล่อนอย่างจงใจ เมี่ยงเมรัยรู้สึกอึดอัดแต่ไม่รู้จะทำประการใดดี “เมี่ยงอิ่มแล้วอมเลศกำลังกินเสร็จพอดี เดี๋ยวเราก็แวะเข้าออฟฟิศแล้วคะ” คำพูดของหล่อน สีหน้าของดลัมภ์นั้นส่อไม่พอใจ “ทำไมเร็วอย่างนั้นน้องเมี่ยง พี่ก็เพิ่งมาถึง หิวข้าวเหมือนกัน ให้น้องเมี่ยงช่วยเลี้ยงพี่ได้หรือเปล่า” ดลัมภ์กล้าพูดถึงเพียงนั้น ทำเอาอมเลศสะอึกเหมือนกัน ไม่นึกว่าจะมาเจอผู้ชายหน้าด้านคนหนึ่งที่นี่เมี่ยงเมรัยกัดฟันก่อนตอบ “ได้สิคะ สั่งสิคะ อยากทานอะไร เมี่ยงจะจ่ายให้ แต่เมี่ยงต้องลุกไปก่อนนะคะ มีธุระต้อ