ตอนที่ 41
“งั้นพี่ลิศต้องชวนฉายไปใหม่ ครั้งนั้นพี่ลิศอาจจะไม่ว่างงานจริงๆฉายก็ไม่ได้ว่าแต่วันนี้ล่ะคราวนี้ด้วยพี่ลิศต้องไม่ลืมนะคะต้องพาฉายไปด้วยเพื่อทดแทนล้างกันในวันที่แล้วที่พี่ลิศบอกว่าติดงาน”
เขาชักจะเหนื่อยหน่ายใจเหลือเกิน
มันจะมากไปแล้วน่ะนี่..ฉายพัดชามีสิทธิ์อะไรมากถึงเพียงนั้น เขาทบทวนดูแล้ว ไม่เข้าใจ ว่าเขาเอาตัวผูกพันกับฉายพัดชามากเกินไปหรือเปล่า..ไม่เลย..เขาตอบคำนี้ให้กับตัวเอง
เขาค่อนข้างเพิกเฉยแต่ก็ เหมือนให้ความหวังแก่หล่อน หากแต่เพราะยังเจ็บระบมกับการกระทำของเมี่ยงเมรัย ที่มองเห็นเขาเป็นคนอื่นเป็นคนที่อยู่ห่างไกลจากสายตาหล่อนเสียแล้ว
แต่เขาซ่อนความรู้สึกเหล่านี้แยกออกไปอีกต่างหาก ในระหว่างที่คุยพูดกับฉายพัดชา ก็เป็นความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง ฉายพัดชาไม่ได้มานั่งอยู่ในใจของเขา ไม่มีทางทราบได้อย่างแน่นอน แล้วเขาก็นิ่งอึ้ง นิ่งนานมาก ควรจะจัดการอะไรบางอย่างกับตัวเองเข
