ตอนที่ 39
บุลิศเงื้อหมัดขึ้นชูหราวางท่าทางตั้งท่าไว้พอดี เขาไม่ยอมแพ้คนปากสกปรกจิตใจต่ำคนนี้หรอก บ้าหรือไงวะ.. ดลัมภ์มาถืออภิสิทธิ์ เปรียบเหมือนสถานที่นี้มันเป็นคนมาครอบครอง หรือว่าเป็นอย่างนั้นจริง
ที่มันนั้นได้ผูกใจกับคุณอาอัศวงค์ไว้แล้ว ตามที่ปากมันพูด คนมีเหลี่ยมกระเท่ห์
“ฉันมาที่นี่ในฐานะคนรู้จักกับเจ้าของก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาตีตราว่าตัวเองอยากจะเป็นลูกเขยของที่นี่จนตัวสั่นเหมือนใครบางคน” บุลิศท้าทายด้วยวาจาคมกริบ ดลัมภ์พยายามข่มใจอารมณ์โกรธนับหนึ่งถึงสิบในใจหายใจเต้นแรง
“ฉันไม่อยากมีเรื่องและคบคนอย่างนายเพราะไม่อยากจะแว้งกัดกับหมาตัวหนึ่ง ถ้าแน่ล่ะก็ ให้ออกไปข้างนอกสักตั้งเลย นัดสถานที่มาด้วยฉันไม่เคยคิดยอมนายหรอก”
วาจาของบุลิศหลุดไปอย่างนั้น ยิ่งเพิ่มความโกรธแก่ดลัมภ์จนต้องมองตาค้างด้วยแววแห่งริษยานัยน์ตาราวกับถลนออกมานอกเบ้าฮึดฮัด อยู่อย่างนั้นแต่ดลัมภ์ไม่กล้าลงมือเสียทีบุ
