ep.6 บังคับ
937 คำ
Aom Part.
หลังจากที่เขาระบายอารมณ์กับร่างฉันจนหนำใจ เขาก็อุ้มฉันเข้ามาอาบน้ำแต่จะเรียกว่าอาบมันก็ยังไม่ใช่ เหมือนแค่เอาน้ำราดให้ตัวเปียกแล้วก็ห่อผ้าเช็ดตัวให้เท่านั้น
"นอนซะ อย่าคิดหนีอีก"
เขาเดินออกไปทั้งที่ท่อนล่างพันผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวก่อนจะปิดประตู ฉันเงยหน้ามองนาฬิกาที่แปะอยู่บนผนัง ตอนนี้เป็นเวลา6โมงเย็นแล้วและฉันก็ยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน
ฉันรู้สึกแสบท้องขึ้นมา ถึงจะหิวแค่ไหนก็ได้แต่ถอนหายใจทิ้งและกลืนน้ำลายลงคอ เพราะฉันไม่คาดหวังว่าคนแบบนั้นจะมาดูแลใส่ใจอะไรฉันหรอก
ฉันควรจะพักผ่อนแต่ดันหลับไม่ลงเพราะรู้สึกเครียด ผู้ชายคนนั้นหายไปนานไม่รู้ว่าไปไหน ฉันได้แต่ภาวนาขอให้เขาไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก
แอด! คำขอของฉันคงส่งไม่ถึงสวรรค์เพียงแค่นึกถึงเขาก็โผล่หน้ามา ในมือเขาถือจานข้าว ขวดน้ำและถุงเล็กๆ เขาเดินตรงมาที่ฉันและวางทุกอย่างลงบนเตียงก่อนจะหยิบของในถุงออกมา
เขาแกะแผงยายื่นเม็ดยาสีขาวเล็กๆให้ฉันก่อนจะส่งแก้วน้ำให้ด้วย
"ถ้าอยากท้องก็ไม่ต้องกิน"
เขาเอ่ยเพราะเห็นว่าฉันจ้องยาในมือนิ่ง
"ใครจะอยากท้องวะ?"
ฉันพึมพำเบาๆและคิดว่าเขาก็คงจะได้ยิน ไม่งั้นคงไม่โยนยาทิ้งลงพื้นแบบที่กำลังทำอยู่แน่ๆ
"ทำอะไรของคุณเนี่ย?!"
เขาบอกว่าไม่ให้ฉันพูดจาหยาบคาย ฉันจึงเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกใหม่ เพราะเขาอายุมากกว่าฉัน
"อ้อนสิเดี๋ยวให้กิน"
ฉันอยากจะกรี๊ดให้เขาหูแตกแต่ว่าตอนนี้เสียงฉันมันแหบแห้งไปหมดแล้วและบางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก ถ้าฉันไม่ทำ ฉันก็อาจจะท้องและต้องหมดอนาคตในมหาลัย
"ฉันต้องทำยังไง?"
"อ้อน"
"แล้วอ้อนนี่มันยังไงเล่า!"
ฉันชะงักก่อนจะหลุบตาลงเพราะเผลอขึ้นเสียงใส่จนถูกเขาปรามด้วยสายตาดุๆ
"พี่เค เรียกพี่ว่าพี่เค"
เค? ชื่อเหมือนน้องชายพี่ครามเลยแต่จะว่าไปเขาก็ดูคล้ายๆพี่ครามอยู่นะ
"พี่เค"
K Part.
เสียงเธอโครตไร้อารมณ์ แค่ทำเสียงหวานๆมันยากมากรึไง? ผมเห็นผู้หญิงชอบทำกันบ่อยๆไม่ใช่หรอไอ้เสียงงุ้งงิ้งๆน่ารำคาญนั่นน่ะ
"บอกให้อ้อนไม่ใช่ให้เรียกชื่อเฉยๆ"
สีหน้าเธอดูลำบากใจมาก เท่าที่ผมตามติดชีวิตเธออยู่ห่างๆ ผมก็ไม่เคยเห็นว่าเธอจะออดอ้อนใครนอกจากไอ้กีต้าร์และไอ้ครามพี่ชายผมและทุกครั้งที่ผมเห็นมันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดจนอยากเข้าไปกระชากเธอออกมาจากตรงนั้น
คนตัวเล็กกัดปากแน่นดวงตากลมโตกรอกไปมาคงกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่
ผมยืนรอเธอให้ทำตามที่ผมสั่งแล้วผมก็ดันเป็นคนใจร้อนไม่ชอบรออะไรเพราะฉะนั้นคงต้องมีอะไรกระตุ้นให้เธอตัดสินใจเร็วๆสักหน่อย
ออมมีสีหน้าแตกตื่นตกใจเมื่อผมหยิบยาอีกเม็ดออกมาจากแผง และใช่! ผมกำลังกดดันให้เธอตัดสินใจเร็วด้วยการใช้ยาเม็ดสุดท้ายเป็นตัวประกัน
"พี่คงจะได้เป็นพ่อคนเร็วๆนี้สินะ"
"เดี๋ยวๆ! ใจเย็นๆก่อน! ฉันขอทำใจแป๊บนึง"
เหอะ! จะอ้อนผัวทั้งทีต้องทำใจด้วยหรอวะ?! เธอสูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ยขึ้น
"พี่เคขา หนูขอยาเม็ดนั้นได้มั๊ยคะ"
แบบนี้เเหละที่ผมต้องการ มันไม่ได้ยากเลยถ้าเธอจะทำ ถ้าออมอ้อนผมแบบนี้บ่อยๆผมสัญญาว่าจะพยายามใจเย็นและควบคุมอารมณ์ตัวเองให้มากกว่านี้...
...ถึงจะทำไม่ค่อยได้ก็ตาม
"อ้าปาก"
ออมมีสีหน้างงๆที่จู่ๆผมบอกให้เธออ้าปาก จริงๆไม่มีอะไรหรอกผมแค่อยากจะป้อนยาเธอก็เท่านั้น แต่ถ้าเธอยังดื้อผมจะป้อนยาด้วยปากของผมแทน
"ฉันกินเองได้ ไม่ได้พิการสักหน่อย"
เธอผ่อนเสียงในประโยคท้ายแต่ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ได้ยิน เพียงแต่วันนี้ผมทำโทษเธอหนักแล้วจึงปล่อยผ่านทบไปวันอื่นแทน
เพราะถ้าในวันหน้าเธอยังดื้อกับผมอีกก็จะเจอบทลงโทษแบบวันนี้หรืออาจจะหนักกว่านี้ก็ได้!
"อ้าปาก"
ผมกดเสียงต่ำเพราะรู้ว่าเธอกลัว เพียงสักพักเธอก็อ้าปากออกผมจึงวางเม็ดยาลงบนลิ้นชมพูก่อนที่เธอจะยกน้ำดื่มและกลืนมันลงไป
"เอ่อ คือ ฉันต้องไปทำงาน..."
"ลาออกให้แล้ว"
"อะไรนะ! นี่คุณทำบ้าอะไรลงไป! กว่าฉันจะหางานได้มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ!"
พอผมพูดจบเธอก็โวยวายน้ำตาคลอ ผมรู้ว่าเธอต้องใช้เงินเพื่อจ่ายค่าเทอมและค่าบ้าน แต่ที่ผมใช้โทรศัพท์เธอไลน์ไปลาออกกับไอ้กีต้าร์ก็ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่รับผิดชอบอะไรสักหน่อย
...เมียคนเดียวผมเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว!
- ผู้เขียน
