บทที่ 4 พักผ่อน
1027 คำ
ปัจจุบัน
“โอ๊ย เจ็บนะครับแม่” มารดาของชายหนุ่มหยิกไปที่เอวของลูกชายอย่างรู้สึกโกรธแค้นแทนว่าที่ลูกสะใภ้
“เป็นแม่แม่ก็โกรธ” มารดาของชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจลูกชายของตนเองมากๆ มีอย่างที่ไหนให้สาวที่แอบชอบตัวเองคอยส่งของให้สาวอีกคน ใช้ไม่ได้เลยจริงๆแม่โมโหมาก
“โถว่แม่ครับตอนนั้นผมแค่คิดน้อยไปหน่อยเท่านั้นเองครับ”
“แล้วเอาจริงๆตอนนั้นลูกชอบผู้หญิงคนที่ไปตามจีบหรือเปล่าล่ะ”
“ไม่ได้ชอบหรอกครับแค่อยากเอาชนะเพื่อนเท่านั้นเอง ผมเห็นว่ามีคนจีบเยอะเลยอยากเอาชนะบ้าง”
“ชิ ความคิดเด็กๆ”
“คุณพ่อช่วยด้วยครับคุณแม่งอนผมแล้ว” ชายหนุ่มรีบหันไปขอความช่วยเหลือจากบิดาทันที
“เรื่องนี้ลูกต้องแก้ไขเองแล้วล่ะ พ่อจะเอาใจช่วย”
“บอกไว้เลยว่าแม่อยากได้ลูกสะใภ้เป็นหนูธิชา”
“ผมจะพยายามครับแม่”
“ไปกันเถอะคุณ”
“ค่ะคุณพี่” สองสามีภรรยาเดินจูงมือกันออกไปไม่ได้สนใจเขาอีกเลย
“ต้นน้ำขาวันนี้ปฏิเสธกันไม่ได้แล้วนะคะ” สายไหมพยายามจะมานั่งบนตักของชายหนุ่มให้ได้
“อะ อุ๊ยขอโทษค่ะ” ด้วยความที่รีบมากจึงผลักประตูเข้ามาให้ห้องของชายหนุ่มทันที เธอไม่คิดว่าจะได้มาเห็นฉากล่อแหลมของชายหนุ่มกับดาราในดวงใจของคนเป็นป้า
“ทำไมไม่รู้จักเคาะประตูก่อนห่ะ” สายไหมจำไม่ได้ว่าธาริกานั้นเคยมาขอถ่ายรูปกับตน หล่อนเพียงแค่ถ่ายรูปด้วยแล้วก็จบกันจำใครไม่ได้เลยสักคน
“ดิฉันขอโทษจริงๆค่ะไม่คิดว่าเวลางานคุณสองคนจะมาทำเรื่องแบบนี้”
“นี่เธอ!”
“ดิฉันขอวางงานด่วนเอาไว้ตรงนี้นะคะ” ธาริกาเน้นคำว่างานด่วนเสียงดังเพื่อเตือนสติชายหนุ่มให้รู้ว่าเวลานี้อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา
“เดี๋ยวสิครับธิชา” หญิงสาวต้องกำลังเข้าใจผิดเขาอยู่แน่ๆเลย
“อย่าไปสนใจนางเลยนะคะต้นน้ำ”
“พอเถอะครับ ผมเคยบอกสายไหมหลายครั้งแล้วนะครับว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น” เขาตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ
“แต่บ้านเราทั้งสองคนก็ปลื้มนี่คะถ้าเราสองคนจะคบกัน” มารดาของสายไหมอยากให้ลูกสาวของตนลงเอยกับชายหนุ่มเพราะนั่นจะทำให้ลูกสาวของเธอสบายไปทั้งชาติเลยก็ว่าได้
“นั่นมันเมื่อก่อนครับตอนนี้ผมมีคนที่ชอบแล้ว แล้วผมก็ยังยืนยันว่าผมไม่ได้ชอบสายไหมแบบคนรัก กรุณาอย่าเข้าใจผิดเลยครับ”
“ใครกันคะผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” สายไหมรู้สึกเสียหน้ามากๆที่ถูกชายหนุ่มปฏิเสธตรงๆ
“อย่ามาเสียงดังใส่ผมนะครับ”
“สะ สายไหมขอโทษค่ะ”
“คุณกลับไปเถอะครับ”
“อย่าโกรธกันเลยนะคะ ก็ได้ค่ะสายไหมกลับแล้ว”
หลังเลิกงานธาริกาก็เตรียมตัวไปทำธุระต่อระหว่างทางเจอกับอเนกเลยแวะทักทายพูดคุยกันก่อนกลับ เธอยังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนที่เขาเคยช่วยเหลือเธอเลย
“สวัสดีครับคุณธิชาจะกลับแล้วหรอครับ”
“สวัสดีค่ะคุณอเนก ใช่ค่ะธิชากำลังเตรียมตัวกลับต่างจังหวัดน่ะค่ะ ธิชาเพิ่งมีโอกาสได้เจอคุณอเนกอีกครั้ง ธิชาขอบคุณมากเลยนะคะที่วันนั้นจัดการเรื่องรถให้ธิชาจนเรียบร้อยเลย”
“ไม่ต้องเกรงใจกันนะครับผมเต็มใจช่วยครับ”
“ยังไงถ้ามีโอกาสธิชาอยากจะขอเลี้ยงข้าวคุณอเนกสักมื้อได้ไหมคะ”
“ได้สิครับขอบคุณมากเลยครับ วันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อนเพราะต้องไปรับลูกสาวน่ะครับ”
“ค่ะๆ เชิญเลยค่ะ”
“เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“วันนี้อย่างอแงนะลูก” เธอก้มลงพูดกับรถคู่ใจเบาๆ วันนี้มีธุระต้องไปทำต่ออีกเยอะเธอจะต้องไม่เจออุปสรรคตั้งแต่ด่านแรก เสาร์อาทิตย์นี้เธอจะเดินทางกลับไปหาป้าขจีที่ต่างจังหวัด เธอเลยคิดว่าจะซื้อของฝากไปฝากป้าแกเสียหน่อย วันหยุดทั้งทีเธอก็จะขอพักอย่างเต็มที่ เมื่อถึงที่พักก็รีบเก็บกระเป๋าเตรียมตัวออกเดินทางทันที ใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมงก็ถึงที่หมาย
“คุณป้าสุดสวยธิชากลับมาแล้วค่า”
“หลานรักของป้ากลับมาแล้ว” สองป้าหลานโผ่เข้ากอดกันอย่างแสนคิดถึง
“คิดถึงจังเลยค่ะ”
“เป็นไงบ้างลูกงานหนักไหม”
“นี่ใครคะ ธิชาซะอย่างเอาอยู่แน่นอนค่ะ”
“เก่งจริงๆเลยหลานป้า เข้าบ้านกันนะลูกป้าทำของอร่อยๆไว้เต็มเลย”
“หิวขึ้นมาเลยค่ะ”
“หิวก็ทานเยอะๆล่ะป้าว่าเราผอมลงไปเยอะเลยนะ”
“แหะๆ บางทีก็ทานรวบมื้อน่ะค่ะ”
“นั่นไงป้าว่าแล้วน่าตีจริงๆเลยเราน่ะ”
"คุณป้าขาคุณสายไหมอะไรนั่นไม่ได้น่ารักอย่างที่คุณป้าคิดหรอกนะคะ นางเป็นคนอารมณ์ร้อนที่สุดถ้าไม่ได้อย่างใจหรือใครมาขัดใจ วันนี้หนูเจอฤทธิ์ของเธอมากับตัว"
"จริงหรอลูก ไม่น่าเป็นอย่างนั้นเลย"
"เลิกชอบเขาเถอะค่ะ ว่าแต่อาทิตย์นี้มีแขกมาพักเยอะไหมคะ”
“ก็มีสองสามหลังนะลูก”
“ดีเลยค่ะเดี๋ยวธิชาจะช่วยเสริฟ์อาหารให้เองค่ะ” การได้มาช่วยงานคนเป็นป้าเป็นอะไรที่เธอชอบมาก
“มาถึงยังไม่ได้พักผ่อนก็จะคุยเรื่องงานอีกแล้วหรอลูก” เธอล่ะไม่เข้าใจหลานสาวคนนี้เหลือเกินอะไรจะขยันขนาดนั้นก็ไม่รู้
“ฮ่าๆ ธิชาอยู่เฉยไม่ได้นี่คะป้าขจี” หญิงสาวหัวเราะคิกคักออกมาเบาๆ
“งั้นแค่เสริฟ์อย่างเดียวพอนะลูกไม่ต้องเข้าครัวเดี๋ยวแม่ครัวของป้าจะตกงาน”
“คิกๆ ได้เลยค่า”
- ผู้เขียน
