Chapter 14
1427 คำ
เช้าวันต่อมา...
เบบี๋ในชุดนอนเดินลงมาเข้าครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้ฟาโรห์ไปกินในที่ทำงาน เมื่อคืนเธอกับเขามีความสัมพันธ์แบบยาวนานจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน นี่เขายังไม่ตื่นและสภาพของเธอก็คือมึนหนักมากยังดีที่ตื่นมาทำกับข้าวได้เขาจะได้ไม่อดข้าวเช้าอีก
"ทำอะไรดีเนี่ย"
หญิงสาวเกาหัวอย่างมึนงงอยู่หน้าตู้เย็นหยิบของสดออกมาสองสามอย่างก่อนจะลงมือทำอาหารเช้าแบบง่ายสไตล์ของเธอเอง นั่นก็คือข้าวผัดอเมริกัน ไข่ดาวแล้วก็ไส้กรอกทอดซึ่งใช้เวลาทำไม่นานและห่อใส่กล่องถือไปง่าย
ฟาโรห์ที่ตื่นนอนตอนเช้าก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไม่ลืมที่จะมองหาเบบี๋ที่ไม่เห็นเลยตั้งแต่ตื่นนอนมาตอนเช้าตรู่
"ไปไหนของเค้านะ"
ชายหนุ่มหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะถือกระเป๋าและเดินลงมาตามหาเธอชั้นล่าง ถ้าไม่อลขนมก็คงรถน้ำต้นไม้อยู่แถวนี้แหละ และก็เดาไม่ผิดจากที่คิดหญิงสาวกำลังเข้าครัวทำอะไรบางอย่างอยู่
"ทำไรอ่ะเบบี๋"
"ทำข้าวเช้าให้นายไง อ่ะนี่เสร็จล่ะเอาไปกินด้วยเดี๋ยวปวดท้องเป็นโรคกระเพาะอีก นายอ่ะต้องห้ามลืมกินข้าวเช้านะมันมีประโยชน์และสำคัญมากเลยด้วย"
หญิงสาวส่งกล่องข้าวไปให้เขาถือไว้ ฟาโรห์รับมาถือไว้เหลือบสายตาดูหน้ากล่องที่มันเป็นข้าวผัดอเมริกันที่เขาชอบไหนจะไข่ดาวที่ทอดเป็นรูปดอกไม้อีก ไส้กรอกของโปรดบอกเลยว่าถูกใจในการจริงๆ
"น่ากินจัง"
"รีบไปทำงานได้แล้วนายตื่นสายนะ"
"โอเคจ้ะงั้นไปทำงานก่อนเดี๋ยวเย็นนี้จะพาไปหาของอร่อยกินนะตกลงมั้ย"
เบบี๋นิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ เมื่อคืนก็ปรับความเข้าใจกันนานพอสมควรทั้งนั่งปรับนอนปรับจนเช้านี้ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องพูดถึงมันอีกแล้ว
"อืม... มาก่อนค่อยว่ากัน"
"ไม่เอาดีกว่าเย็นนี้จะมารับไปกินข้าวที่บ้าน แม่ถามหาแล้วอ่ะไม่ไปหานานแล้วนี่"
"ก็ได้งั้นเดี๋ยววันนี้จะทำเค้กสูตรใหม่ไปฝากคุณแม่ด้วย ท่านน่าจะชอบ"
เบบี๋ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีเมื่อจะได้ไปเจอคุณแม่ของฟาโรห์ ท่านเหมือนแม่คนที่สองของเธอเลยนะดูแลกันมาตลอดมีอะไรก็คอยช่วยเหลือทุกอย่าง
"งั้นเจอกันนะ"
"อืมรีบไปได้แล้วมัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ"
ฟาโรห์ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดขีด เขาเดินออกไปจากตรงนั้นทิ้งให้เบบี๋กอดอกมองตามเขาไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้เป็นคำพูด มันเป็นความเคยชินแบบนี้มานานจนคิดว่ามันคือกิจวัตรประจำวันไปแล้ว สงสัยเราสองคนคงจะได้ทบทวนตัวเองกันอีกรอบว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตหลังจากนี้ดี
ทางด้านของฟาโรห์เขาเดินทางมาถึงที่ทำงานทันเวลาแถมยังเหลือเวลามากพอสมควร ชายหนุ่มไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานหยิบกล่องข้าวมาเปิดดูก่อนจะลองตักชิมอย่างเอร็ดอร่อยที่สุด
"ข้าวผัดอร่อยมาก"
เขาเอ่ยชมไม่หยุดนั่งกินไปดูเอกสารไปไม่เร่งรีบอะไร ความเป็นพนักงานออฟฟิศมานานเขาจึงคุ้นชินกับการทำงานมาเช้าเย็นกลับ บางวันก็ทำโอทีจนดึกเลยไม่รู้ว่าระกับผู้บริหารแบบพ่อของเขาจะทำงานยังไงจะเหมือนกับที่เขาทำอยู่ในตอนนี้รึเปล่า
"ทำไมตรงนี้ถึงผิดปกติแปลกๆ"
เขาตรวจสอบบัญชีการเบิกจ่ายก็ต้องชะงักไปเมื่อมันแปลกกว่ารอบปกติ เบิกเยอะกว่าปกติด้วยทั้งที่มันควรจะน้อยกว่าเดือนที่แล้วด้วยซ้ำ ชายหนุ่มตั้งใจตรวจอย่างละเอียดเอียดพยายามหาว่ามันผิดปกติตรงไหนบ้าง นัตตี้ที่เพิ่งมาถึงพร้อมกับคนอื่นพอเห็นฟาโรห์ก็รีบทักทายเสียงใส
"ฟาโรห์สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับคุณนัตตี้ มาเช้าเหมือนกันนะเนี่ย"
เขาเอ่ยทักทายหญิงสาวและคนอื่นๆที่เดินตามมาด้วยกัน ถึงจะเป็นหัวหน้าแต่ด้วยวัยอายุเขายังน้อยกว่าบางคนเพราะฉะนั้นจึงให้ทุกคนเรียกว่าฟาโรห์เท่านั้นไม่ต้องหัวหน้าอะไรหรอกมันรู้สึกห่างเหินแปลกๆ
"คุณสิมาเช้ากว่าคนอื่นอีก ว่าแต่พวกเราจะไปหาอะไรกินข้างล่างไปด้วยกันมั้ยคะ"
"นี่แกมีข้าวกล่องมาด้วยเหรอเนี่ยฟาโรห์ ว่าจะชวนลงไปหาของอร่อยกินข้างล่างซะหน่อย"
เพื่อนของเขาก็เอ่ยชวนเช่นกันแต่ว่าวันนี้เขามีข่าวมาเองแล้วและเบบี๋ตั้งใจทำมาให้ถ้าเขาไปกับเพื่อนก็จะกินของหญิงสาวไม่หมดและถ้าเธอรู้คงงอนไปอีกหลายวันแน่
"ไปเหอะมีของกินแล้วเอาไว้กลางวันค่อยไปด้วยกัน"
"โอเคได้งั้นเอากาแฟมั้ยจะซื้อมาให้"
"มีแล้วนี่ไง"
เขาชูแก้วเยติที่เบบี๋ชงกาแฟมาให้เรียบร้อยเพราะรู้ว่าเขาจะดื่มทุกวันในตอนเช้า เพื่อนทุกคนดูจะสงสัยว่าใครช่างทำข้าวกล่องมาให้แถมเอาใจใส่อย่างดีอีกถ้าไม่ใช่แฟน แต่เขาก็บอกอยู่ว่าโสดสงสัยจะเป็นคุณแม่แหละมั่งที่ทำให้
"เคๆถ้างั้นเจอกันไปกินข้าวก่อน"
"อืม รีบมานะมีงานต้องแก้ด้วย"
"ได้ๆ ป่ะพวกเรารีบไปกัน"
ทุกคนรีบออกไปหาของอร่อยกินกันก่อนจะกลับมาลุยงานต่อในวันนี้ ทางด้านของเบบี๋เธอกลับขึ้นมาพักผ่อนเพราะรู้สึกอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก ช่วงนี้เธออารมณ์แปรปรวนแปลกๆแถมยังเหนื่อยง่ายอีกด้วย หรือเพราะว่าฟาโรห์ชอบมาชวนเธอทำกิจกรรมบ่อยๆใช้แรงไปเยอะก็เลยเป็นแบบนี้ เธอพักผ่อนอยู่พักใหญ่กินเวลาไปเกือบครึ่งวันก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างเพื่อหาข้าวกินก่อนจะลงมือทำขนมสูตรใหม่
พี่แป้งทำอะไรกินอ่ะดูน่ากินเชียว"
เธอมองอาหารบนโต๊ะดูน่ากินเป็นอย่างมาก แป้งใช้ช้อนตักอาหารให้เจ้านายลองชิมฝีมือของเธอในวันนี้
"ลองชิมดูสิคะพี่ตั้งใจทำมาก็เลยนะ"
"ได้ค่ะน่ากินเชียว"
เบบี๋รับช้อนมาลองชิมดูก่อนจะรู้สึกผะอืดผะอมอยากจะอาเจียนออกมาเสียอย่างนั้น หญิงสาวเอามือปิดปากตัวเองไว้แน่นรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะอาเจียนออกมาจนหมด
"อุ๊บ แหวะ ..."
"คุณเบบี๋เป็นอะไรรึเปล่าคะ"
พี่แป้งรีบวิ่งไปช่วยลูบแผ่นหลังให้อย่างเป็นห่วง เบบี๋อาเจียนออกมาไม่หยุดอ้วกออกมาแทบจะหมดพุงก่อนจะทรุดลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง
"ไหวมั้ยคะคุณเบบี๋ไม่สบายเหรอคะไปหาหมอดีมั้ยพี่พาไป"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะแต่รู้สึกเพลียมาหลายวันแล้วนะคะ เบบี๋ว่าน่าจะนอนไม่ค่อยพอค่ะ"
แป้งประคองเบบี๋ไปล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างมือพาไปนั่งพักผ่อนที่โต๊ะก่อนจะหยิบน้ำเย็นมาให้ดื่มเผื่อจะรู้สึกดีขึ้น
"น่าจะจริงค่ะคุณไม่ค่อยพักผ่อนด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ต้มข้าวต้มให้กินดีกว่าคุณเบบี๋ขึ้นไปพักผ่อนเถอะค่ะเดี๋ยวพี่เอาข้าวไปให้"
"ได้ค่ะงั้นขอบคุณล่วงหน้านะคะ"
เบบี๋ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองกลับขึ้นห้องนอนไปเพื่อนอนพักผ่อน คงต้องพักอีกสักหน่อยไม่อย่างนั้นอาจจะไปหาคุณแม่ของฟาโรห์ไม่ได้ และภาวนาไม่ให้ตัวเองอยากจะอาเจียนต่อหน้าพวกท่านระหว่างทานข้าว มันจะดูไม่ดีมากๆเลยแหละ
"ขนมสูตรใหม่จะทันทำมั้ยเนี่ย"
หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานมีขนมที่เธอทำไว้อยู่ซึ่งเป็นสูตรพิเศษเช่นกัน เพราะฉะนั้นเอาใส่กล่องไปฝากก่อนแล้วกันส่วนสูตรใหม่ค่อยตามไปทีหลัง
- ผู้เขียน
