Chapter 13
1486 คำ
เบบี๋ดึงส้มจี๊ดและส้มเช้งเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีเพราะไม่อยากเห็นฟาโรห์กับผู้หญืงคนใหม่ของเขาอีก อยากจะไปไหนนอนกับใครก็ไปเลยแต่ว่ากลับมาไม่ได้แค่นั้นเองไม่อยากเลย
"ลากเราสองคนออกมาทำไมเนี่ยเบบี๋ ยังไม่ได้บอกลาไอ้ฟามันเลยนะ"
"ลามันทำไมเดี๋ยวก็ต้องเจอกันอีกไม่ใช่เหรอไง แกอ่ะไปชวนมันทำไมก็ไม่รู้"
เบบี๋บ่นออกมาอย่างเซ็งๆ ไม่รู้ว่าจะไปชวนฟาโรห์ทำไมก็ไม่รู้เธออยากออกห่างจากมันบ้างเผื่อว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นบ้าง
"อะไรของแกเนี่ยเพื่อนรักกันไม่ใช่เหรอทำไมอยู่ๆกัดกันอย่างกับหมางี้"
"เปล่าไม่ได้กัดกันเลยนะ ฉันก็แค่อยากไปเที่ยวประสาสาวๆอ่ะ"
หญิงสาวรีบแก้ตัวพัลวันก่อนที่เพื่อนจะสงสัยอะไรอีก ส้มเช้งนิ่วหน้าเล็กน้อยอย่างจับผิดทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามันมีบางอย่างระหว่างเพื่อนทั้งสองคน แต่ยังหาเหตุผลไม่ได้และเธอจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร
"สาวอะไรแกชวนมาทั้งชายทั้งหญิงเลยจ้ะ กลับกันเถอะแกจะได้ไปดูร้านต่อ"
"อืมโอเค ไปกันค่ะพี่จี๊ด"
"โอเคค่ะตามพี่มาเลยเดี๋ยวพาไปที่รถ"
ทั้งสามคนพากันเดินไปยังลานจอดรถเตรียมตัวกลับไปพักผ่อนที่บ้าน ส่วนฟาโรห์เขาเดินทางกลับมาที่ออฟฟิศเพื่อประชุมต่อ ในใจรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนว่าของที่เคยเป็นของเขากำลังจะมีคนมาแย่งไป
"ไม่ได้เด็ดขาดฉันไม่ยอม"
เขากำมือแน่นอย่างคิดหนักประชงประชุมไม่อยู่ในหัวเลยสักอย่างเพราะตอนนี้เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงเพื่อจะขัดขวางไม่ให้ผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้คนของเขา ยังไงตอนนี้เบบี๋เป็นของเขาและเป็นของเขาคนเดียวด้วย เพราะฉะนั้นผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามมาเข้าใกล้เด็ดขาด
"ฟาโรห์คะเป็นอะไรรึเปล่าดูคุณเครียดๆนะคะ"
นัตตี้เอ่ยถามด้วยความแปลกใจอยู่เขาก็ทำเหมือนหงุดหงิดอะไรบางอย่างและไม่โฟกัสสิ่งตรงหน้าเลยตั้งแต่ไปเจอกับเพื่อนที่ว่าสองคนนั้น
"ไม่หรอกผมคิดเรื่องงานนิดหน่อยนะ คุณประชุมต่อเถอะ"
"ค่ะ..."
เขายิ้มออกมาพยายามสนใจสิ่งตรงหน้าทั้งที่ในใจร้อนรุ่มแทบจะทนไม่ไหว และพอเลิกงานปุ๊บหญิงสาวกำลังจะชวนไปทานข้าวต่อแต่เขาก็เก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
"ฟาโรห์เราไปกินข้าวเย็นกันมั้ย"
"ผมไม่ว่างอ่ะวันนี้ผมติดธุระ เอาไว้วันอื่นนะ"
เขาเอ่ยออกมาทั้งที่มือยังเก็บของอยู่ นัตตี้มองตามเขาอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี ท่าทางจะรีบจริงก็เลยคิดว่าไม่ขัดขวางดีกว่า
"ก็ได้ค่ะงั้นกลับดีๆนะคะ"
"เจอกันนะ"
พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที นัตตี้กำมือแน่นอย่างรู้สึกไม่ชอบใจมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ และการจะจบสิ่งที่เธอกลัวคือรีบเอาชนะใจเขาให้เร็วที่สุด เธอจะต้องได้เป็นแฟนของหัวหน้าฟาโรห์และเขาดูจะชอบเธอเหมือนกันซึ่งเป็นการต่อกันติดง่ายกว่าปกติ
"ฉันจะทำให้คุณเป็นของฉันให้ได้เลย คอยดู"
ฟาโรห์เดินทางออกจากบริษัทและแน่นอนว่าเขาจะตรงดิ่งไปหาเพื่อนรักอย่างไม่ต้องสงสัย และเมื่อมาถึงคาเฟ่ช่วงเย็นเขาก็เข้าประตูไปหาพนักงานเพื่อถามหาเบบี๋ก่อนอันดับแรก
"สวัสดีค่ะคุณฟาโรห์"
"เบบี๋ล่ะอยู่ไหน"
"คุณเบบี๋อยู่ในห้องข้างบนค่ะ เพิ่งอบขนมเสร็จไปก็เลยขึ้นไปพักผ่อนค่ะ"
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองเพื่อไปหาหญิงสาว ไม่เคาะประตูให้เป็นพิธีการเพราะมาบ่อยและคุ้นชินกับที่นี่ดีอยู่แล้ว ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปก่อนจะมองหาเพื่อนรักที่ปั่นประสาทเขาตั้งแต่ช่วงกลางวันทำเอาเขาอยู่ไม่นิ่งต้องถ่อมาหาถึงที่
"ฟาโรห์แกมาทำไมเนี่ย"
เบบี๋ที่เดินออกจากห้องน้ำมาก็ต้องชะงักอย่างแปลกใจที่เขามาอยู่ตรงนี้ ตามที่คิดเขาควรจะไปเอาอกเอาใจผู้หญิงอีกคนและไม่คงจะมาที่นี่อีก เขาวางกระเป๋าของตัวเองลงเดินดุ่มๆเข้ามาใกล้ก่อนจะโน้มใบหน้ามาจูบเธออย่างรุนแรง เบบี๋เบิกตากว้างอย่างตกใจพยายามดันตัวของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลเลย ชายหนุ่มกอดรัดหญิงสาวแน่นขึ้นโน้มใบหน้าไปซุกไซ้ตามซอกคอก่อนจะดันตัวเธอให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกัน
"อื้อปล่อยนะฟาโรห์"
"ไม่! เธอดื้อกับฉันก่อนนะเพราะฉะนั้นต้องโดนลงโทษอย่างหนัก"
เขาไม่รอช้าโน้มใบหน้าไปจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม อารมณ์โกรธบวกกับความใคร่จึงทำให้เผลอทำอะไรแรงๆโดยไม่สนใจความรู้สึกของหญิงสาว เบบี๋พยายามดันตัวของเขาออกแต่ไม่เป็นผลสู้แรงไม่ไหวเลย
"ไอ่ฟาออกไปนะ"
"ไม่! แกทำให้ฉันโกรธนี่"
"ฉันทำอะไรไม่ทราบ ไหนบอกมาสิฉันทำอะไรให้แกโกรธไม่ทราบ"
เบบี๋เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เธอน่าจะเป็นคนพูดประโยคพวกนี้มากกว่าเขาอีก ตัวเองไปกับผู้หญิงคนอื่นก่อนแถมยังยอมรับว่ากำลังคุยกันอยู่อีก ถ้าเป็นแบบนี้คิดว่าเธอควรจะวางตัวยังไงและจบเรื่องนี้ยังไงล่ะ
"ก็เธอแต่งตัวโป๊แถมยังพูดเสียงสองเสียงสามใส่ผู้ชายอีก"
"แล้วทีนายล่ะยังไปเดทกับผู้หญิงเลยแถมยังจะเปิดตัวกันอีก ตอนนี้นายไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำถ้าอยากจะคบกับผู้หญิงคนนั้นก็เชิญค่ะแต่ช่วยอย่ามาทำกับฉันแบบนี้อีก หมดเวลาของนายแล้ว"
หญิงสาวเอ่ยตัดความสัมพันธ์เพื่อให้ทุกอย่างมันจบลงวันนี้ ถ้าเขาเลือกแล้วก็ควรจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระและปล่อยให้เธอได้เจอคนดีๆบ้าง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีแต่เรื่องของเราสองคนมันจบลงแบบคนอื่นไม่ได้ เราคือเพื่อนกันมานานและมันควรจะรักษาสถานะความสัมพันธ์แบบนี้เอาไว้ ถ้าคบกันแล้วไปไม่รอดขึ้นมามันจะไม่เหลือแม้กระทั่งความเป็นเพื่อน ซึ่งเรื่องนี้เราเคยคุยกันแรกๆแล้วและผลมันก็ออกมาแบบนี้เหมือนกันจึงยอมให้ต่างฝ่ายต่างมีคนอื่นได้โดยที่จะต้องไม่ผิดต่อคนใหม่ซึ่งก็คือยอมจากกันกับความสัมพันธ์แบบนี้ด้วยดี
"แต่ฉันไม่ได้คบกับเธอเลยนะ อีกอย่างวันนี้แค่ออกมาคุยงานกับลูกค้าเอง"
"แต่นายบอกว่ากำลังคุยกันอยู่และอนาคตจะพามาเปิดตัวกับเพื่อนไง"
เบบี๋ผลักชายหนุ่มให้ออกห่างแต่เขากลับอุ้มเธอขึ้นมานั่งลงบนตักและกำลังจะปรับความเข้าใจกับเธอ เขาก็ไม่น่าไปประชดประชันแบบนั้นเลยไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องมานั่งอธิบายแบบนี้ ยอมรับว่าตอนนั้นโกรธก็เลยเผลอพูดแบบนั้นออกไป
"ฉันประชดแกเฉยๆอ่ะ ก็แกทำให้โกรธนี่"
"อ่อเหรอ... ประชดฉันเหรอคิดว่าฉันแคร์ไง"
เบบี๋เอ่ยออกมาก่อนจะทุบหน้าอกชายหนุ่มหลายทีอย่างหมั่นไส้ จะมาประชดประชันแบบนี้คิดว่าเธอจะแคร์หรือไงล่ะ
"ก็ถ้าไม่แคร์จะงอนแบบนี้ป่ะ"
เขาอมยิ้มแก้มปริมองหญิงสาวที่แสดงท่าทีหึงหวงจนออกนอกหน้า เบบี๋ชะงักไปก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
"ใครงอน บะ..บ้า ใครงอนล่ะ เหอะ!"
"ไม่งอนก็ดีงั้นขอนะตอนนี้อยากกินเมียแล้วอ่ะ"
"กรี๊ดดดด เมียบ้านแกสิฉันปะ...อื้ออออ"
ไม่ทันได้พูดจบฟาโรห์ก็โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม เบบี๋นิ่งไปก่อนจะหลับตาลงและตอบรับสัมผัสของเขาที่เธอโหยหาบ่อยๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนทั้งสองคนก็ยังมีความต้องการกันและกันอยู่เสมอ นึกสภาพว่าถ้าเกิดวันหนึ่งทั้งสองคนแยกย้ายกันไปมีครอบครัวจะคิดถึงความรู้สึกแบบนี้กันบ้างมั้ย...
หรือว่าบางทีอาจจะไม่มีครอบครัวอย่างที่ต้องการก็ได้ถ้ายังต้องการกันและกันแบบนี้เสมอสุดท้ายคงหนีไม่พ้นกันและกัน...
- ผู้เขียน
