Chapter 3

1649 คำ
ฟาโรห์เดินทางมาถึงร้านที่บริษัทใช้เป็นสถานที่จัดปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ ทุกอย่างพนักงานเป็นคนจัดการเองทุกอย่างส่วนผู้บริหารก็แค่รับทราบและมาเป็นพิธีเท่านั้น "ฟาโรห์ทางนี้เพื่อน" เพื่อนร่วมงานในแผนกที่เข้ามาทำงานพร้อมกันก็เอ่ยทักทายพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้เขาเดินมาหา ทำงานด้วยกันมาหลายปีจนตอนนี้สนิทกันมากเรียกว่าเพื่อนที่รู้ใจกันสุดๆแต่ก็ไม่มีใครแทนที่เบบี๋ได้ รายนั้นรู้ไส้รู้พุงกันดีที่สุด "มากันนานยังเนี่ย ฉันก็นึกว่าพวกแกจะมาช้ากว่านี้ซะอีกก็เลยไม่รีบออกมา" "ก็เพิ่งมาถึงเนี่ยแหละ ดื่มอะไรล่ะเลือกก่อนสิคืนนี้ยาวๆโว้ยลุ้นรางวัลใหญ่กันก่อน ไม่เมาไม่กลับ" "เอ้าชนนนนนน" ฟาโรห์ รามและพีระยกแก้วขึ้นชนกันก่อนจะยกดื่มจนหมด ทั้งสามคนเดินไปรวมตัวกับรุ่นพี่ในแผนกคนอื่นแดนซ์กันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงจนเวลาล่วงเลยผ่านไปพอสมควร "รางวัลต่อไปเป็นรางวัลใหญ่สุดของงานในค่ำคืนนี้ สร้อยคอทองคำหนักสองบาทมูลค่ากว่า60,000บาท ใครอยากได้ขอเสียงหน่อย" "ฮิ้ววววววว" ทุกคนกระโดดโลดเต้นกันอย่างดีใจในที่สุดก็มาถึงรางวัลสำคัญสำหรับคืนนี้ บริษัทFRGROUPไม่เคยทำให้พนักงานผิดหวังแม้แต่น้อย ทุกปีจะต้องเลี้ยงอย่างเต็มอิ่มและของรางวัลที่แจกพนักงานจะต้องได้รางวัลทุกคน สำหรับรางวัลที่ประกาศไปคือรางวัลใหญ่ส่วนใครที่ไม่มีรายชื่อในการจับจะมีรางวัลปลอบใจคนละ2,000บาทสามารถไปเบิกกับแผนกบัญชีได้เลย "สำหรับรางวัลนี้เราจะให้ท่านCEOของเราเป็นคนจับฉลาก ขอเชิญท่านบดินทร์บนเวทีเลยครับ" เสียงปรบมือดังขึ้นไม่ขาดสาย ท่านบดินทร์ลุกขึ้นยืนเดินขึ้นไปยังบนเวทีล้วงมือเข้าไปจับฉลากในโถแก้วก่อนจะส่งไปให้พิธีกรประกาศรายชื่อ ตั้งแต่นั่งฟังมายังไม่ได้ยินชื่อของลูกชายเลย ฟาโรห์เข้ามาทำงานที่นี่โดยใช้นามสกุลของคุณแม่ มีพนักงานไม่กี่คนที่รู้ว่าเขาเป็นลูกชายคนเดียวของท่านบดินทร์ ทุกคนช่วยกันเก็บเป็นความลับไม่มีรั่วไหลเขาจึงทำงานได้อย่างสบายใจไม่มีใครมาคอยประจบ "รางวัลสร้อยคอทองคำหนักสองบาท ผู้ที่ได้รับมันไปคนนั้นก็คือ...." ทุกคนลุ้นกันหนักมากแต่สำหรับฟาโรห์เขาไม่ได้มีความอยากได้เพราะทองสองบาทสำหรับเขามันน้อยมาก แต่ก็นั่นแหละสำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างเขาในตอนนี้ได้มาก็ถือว่าดีนะราคาไม่ใช่ถูกๆแต่เขาไม่รู้จะเอาไปทำอะไรเหมือนกันยังคิดไม่ออกถ้าเกิดว่าได้นะ "คุณฟาโรห์แผนกการตลาดครับ" เสียงโห่ร้องดังขึ้นเมื่อพิธีกรประกาศรายชื่อของเขา เพื่อนในแผนกกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นอย่างดีใจที่คนในแผนกได้รางวัลใหญ่ ฟาโรห์ทำหน้ามึนงงถูกพีดันตัวให้ลุกขึ้นและรีบไล่ให้ขึ้นเวทีไปรับรางวัล "ไปดิวะไอ่ฟาแกได้ทองคำตั้งสองบาท" "อิจฉาวะ" เขาวางแก้วลงก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยรอยยิ้มกว้าง ไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีได้รางวัลใหญ่กับเขาด้วย ทุกปีไม่เคยจะได้มาปีนี้ได้เฉยเลย "ดีใจด้วยนะลูกชาย" ท่านบดินทร์กระซิบเสียงเบาก่อนจะส่งมอบสร้อยคอทองคำหนักสองบาทให้เขา ฟาโรห์รับมาถือไว้ในมือชูขึ้นอวดคนอื่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ทั้งสองคนถ่ายภาพด้วยกันเสร็จจากนั้นก็แยกย้ายกันไปนั่งในที่ของตัวเอง ฟาโรห์ในตอนนี้ดื่มไม่ยั้งไม่ควบคุมตัวเองด้วยเพราะว่ากำลังสนุกได้ที่ เขายกแก้วขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าไม่สนใจเลยว่าตัวเองจะมีสติรึเปล่า "ไหวมั้ยวะฟาโรห์" "วายยยยย วายเด่ว้าาา" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงยาวใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันอยู่ในร่างกาย เขาหยิบโทรศัพท์กดดูหน้าจอเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า เขาส่งมันไปให้เพื่อนที่ชื่อรามก่อนจะเอ่ยเสียงเบา "แกโทรศัพท์ไปหาเบบี๋เพื่อนรักฉันหน่อย บอกว่าให้มารับทีเมากลับไม่ได้อ่ะ" ชายหนุ่มทรุดลงกับโต๊ะเอามือลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติแต่ดูเหมือนว่ามันจะมึนมากจนทนไม่ไหว เขาทำท่าทางจะอาเจียนออกมารามจึงรีบกดโทรไปหาเบบี๋เพื่อเรียกให้มารับเขา ดูจากสภาพแล้วกลับเองไม่ได้แน่นอนคงต้องมีคนมารับแหละ เบบี๋ที่หลับไปแล้วตั้งแต่สองทุ่มสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ของตัวเองที่มันดังทั่วห้อง หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นควานหาโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างรู้ชะตากรรมเมื่อสายที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของฟาโรห์ "เมาจนกลับไม่ได้แน่เลย" หญิงสาวกดรับสายทันทีเตรียมจะด่าปลายสายแล้วเพราะเตือนตลอดแต่ก็ไม่เคยจะฟัง บอกตลอดว่าห้ามดื่มเยอะห้ามเมาจนคุมสติตัวเองไม่ได้มันทั้งเสียภาพลักษณ์ซึ่งมันจะดูไม่ดีเอามากๆเลย "ไอ่ฟานี่แกเมาอีกแล้วใช่มั้ย" (เอ่อ... ใช่ครับฟาเมามากเลยยังไงคุณเบบี๋ช่วยมารับมันกลับหน่อยได้มั้ยครับ ผมจะไปส่งก็ไม่ยอมบอกว่าต้องให้คุณมารับเท่านั้น) ปลายสายเอ่ยออกมาเสียงเบารู้สึกเกรงใจที่ต้องโทรศัพท์ไปรบกวนตอนนี้ ตอนแรกเขาจะไปส่งแต่ฟาโรห์ไม่ยอมบอกว่าจะให้เบบี๋มารับเท่านั้นซึ่งเขาก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจลุกขึ้นจากเตียงสวมชุดคลุมให้เรียบร้อยเตรียมตัวจะออกไปรับเขา ถึงปากจะบอกว่ารำคาญไม่อยากไปแค่ท้ายที่สุดก็ไปรับอยู่ดีเพราะเป็นห่วงเพื่อนไง "รอตรงนั้นค่ะเดี๋ยวเบบี๋ออกไปเดี๋ยวนี้" (รบกวนด้วยนะครับ) "ไม่เป็นอะไรค่ะยังไงฝากดูแป๊บหนึ่งนะคะ" หญิงสาวกดวางสายรีบขับรถออกไปทันทีและเธอรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเพราะช่วงเย็นยังเช็คอินที่ร้านอยู่ในสภาพปกติมาก แต่ตอนนี้คงดูไม่ได้คอพับอยู่ที่โต๊ะตามสภาพ "แกนี่มันตลอดเลยนะ อย่าให้เจอจะโดนไม่ใช่น้อย" เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีเบบี๋มาถึงที่ร้านก็เดินเข้าไปหาเพื่อนข้างใน มองหาอยู่พักใหญ่ก็เจอฟาโรห์กำลังนั่งพิงหลังกับโซฟายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีก "นี่ยังไม่หยุดดื่มอีกเหรอฟาโรห์ แกจะเมามากไปแล้วนะ" หญิงสาวเดินมานั่งลงข้างดึงแก้วออกจากมือของเขาก่อนจะหันไปบ่นใส่ชุดใหญ่ ฟาโรห์ยิ้มกว้างออกมายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะยื่นมือไปแตะที่แก้มอย่างแผ่วเบา "ใครอ่ะทำไมสวยจัง ใช่เมียของฟาโรห์ป่ะ" "เมียบ้านแกสิเมาแล้วเรื้อนมากเลยนะเห้อ..." หญิงสาวใช้มือจิ้มหน้าผากเขาอย่างหมั่นไส้ ใบหน้าหล่อหัวเราะออกมาอย่างสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาวตรงหน้า ถึงจะเมามากขนาดไหนแต่เขาก็มีสติรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ และที่ให้เพื่อนโทรเรียกหญิงสาวให้มารับมันก็เป็นแค่แผนเท่านั้น เพราะถ้าเขาโทรขอให้มารับเองรับรองว่ากดวางสายใส่และปิดเครื่องนอนไปเลยชัวร์ล้านเปอร์เซ็นต์ "กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ" "กลับก็ได้ไม่ดื้อหรอกน่า เฮ้เพื่อนๆกลับก่อนนะแม่มารับแล้วยังไงเจอกันนะ" "โชคดีเว้ยฟาโรห์" เขาโบกไม้โบกมือให้เพื่อนก่อนจะลุกขึ้นกุมมือเบบี๋และเดินตามเธอออกไปด้วยสภาพเซไปมา คุณพ่อของเขาแอบมองอยู่ห่างๆกำลังหาจังหวะให้ลูกน้องไปพาลูกชายตัวดีกลับบ้านแต่พอเห็นว่ามีสาวน้อยมารับก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจเลือกที่จะไม่ไปยุ่งปล่อยให้เค้าดูแลกันไปนั่นแหละดีแล้ว "คุณฟาโรห์กลับไปกับคุณเบบี๋แล้วครับท่าน" "ปล่อยไปเถอะถ้าอยู่กับหนูเบบี๋ปลอดภัยหายห่วง" "ครับท่าน" ฟาโรห์ขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับหยิบสร้อยทองออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะส่งไปให้หญิงสาวตรงหน้า เบบี๋รับมาอย่างมึนงงสงสัยว่าเขาเอาสร้อยทองมาให้เธอทำไม "อะไรอ่ะ" "จับฉลากได้อ่ะรางวัลใหญ่ด้วยน้าโชคดีป่ะล่ะ ฉันให้เธอนะเอาไปใส่เล่นได้เลย" "ให้ฉันเนี่ยนะ..." เธอมองสร้อยในมืออย่างตกใจ เส้นใหญ่และดูมีน้ำหนักพอสมควรอยู่ๆก็มาให้เธอไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ "อือ... ให้ๆค่าที่มารับตอนนี้ไงแล้วก็ค่าเหนื่อยคืนนี้ด้วย" "เหนื่อยคืนนี้เหนื่อยอะไร" "เหนื่อยบนเตียงไงจ้ะหนู" ฟาโรห์ยักคิ้วให้หญิงสาวอย่างกวนประสาท เบบี๋มองสภาพเขาแล้วคิดว่าไม่น่าจะมีแรงทำอะไรเธอได้ เมาขนาดนี้ควรไปนอนไม่ใช่มาคิดเรื่องอย่างว่ากับเธอแบบนี้ "เมาควรไปนอนค่ะไม่ควรมาคิดเรื่องลามกเนาะ..." "รีบกลับสิฟาโรห์น้อยมันแข็งแล้วอ่ะ" "ไอ่บ้าเอ้ย แกนี่มันสุดๆไปเลยให้ตายสิ... กรรมเวรอะไรของฉันวะเนี่ย เห้ออออออ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม