Chapter 3
1649 คำ
ฟาโรห์เดินทางมาถึงร้านที่บริษัทใช้เป็นสถานที่จัดปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ ทุกอย่างพนักงานเป็นคนจัดการเองทุกอย่างส่วนผู้บริหารก็แค่รับทราบและมาเป็นพิธีเท่านั้น
"ฟาโรห์ทางนี้เพื่อน"
เพื่อนร่วมงานในแผนกที่เข้ามาทำงานพร้อมกันก็เอ่ยทักทายพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้เขาเดินมาหา ทำงานด้วยกันมาหลายปีจนตอนนี้สนิทกันมากเรียกว่าเพื่อนที่รู้ใจกันสุดๆแต่ก็ไม่มีใครแทนที่เบบี๋ได้ รายนั้นรู้ไส้รู้พุงกันดีที่สุด
"มากันนานยังเนี่ย ฉันก็นึกว่าพวกแกจะมาช้ากว่านี้ซะอีกก็เลยไม่รีบออกมา"
"ก็เพิ่งมาถึงเนี่ยแหละ ดื่มอะไรล่ะเลือกก่อนสิคืนนี้ยาวๆโว้ยลุ้นรางวัลใหญ่กันก่อน ไม่เมาไม่กลับ"
"เอ้าชนนนนนน"
ฟาโรห์ รามและพีระยกแก้วขึ้นชนกันก่อนจะยกดื่มจนหมด ทั้งสามคนเดินไปรวมตัวกับรุ่นพี่ในแผนกคนอื่นแดนซ์กันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงจนเวลาล่วงเลยผ่านไปพอสมควร
"รางวัลต่อไปเป็นรางวัลใหญ่สุดของงานในค่ำคืนนี้ สร้อยคอทองคำหนักสองบาทมูลค่ากว่า60,000บาท ใครอยากได้ขอเสียงหน่อย"
"ฮิ้ววววววว"
ทุกคนกระโดดโลดเต้นกันอย่างดีใจในที่สุดก็มาถึงรางวัลสำคัญสำหรับคืนนี้ บริษัทFRGROUPไม่เคยทำให้พนักงานผิดหวังแม้แต่น้อย ทุกปีจะต้องเลี้ยงอย่างเต็มอิ่มและของรางวัลที่แจกพนักงานจะต้องได้รางวัลทุกคน สำหรับรางวัลที่ประกาศไปคือรางวัลใหญ่ส่วนใครที่ไม่มีรายชื่อในการจับจะมีรางวัลปลอบใจคนละ2,000บาทสามารถไปเบิกกับแผนกบัญชีได้เลย
"สำหรับรางวัลนี้เราจะให้ท่านCEOของเราเป็นคนจับฉลาก ขอเชิญท่านบดินทร์บนเวทีเลยครับ"
เสียงปรบมือดังขึ้นไม่ขาดสาย ท่านบดินทร์ลุกขึ้นยืนเดินขึ้นไปยังบนเวทีล้วงมือเข้าไปจับฉลากในโถแก้วก่อนจะส่งไปให้พิธีกรประกาศรายชื่อ ตั้งแต่นั่งฟังมายังไม่ได้ยินชื่อของลูกชายเลย ฟาโรห์เข้ามาทำงานที่นี่โดยใช้นามสกุลของคุณแม่ มีพนักงานไม่กี่คนที่รู้ว่าเขาเป็นลูกชายคนเดียวของท่านบดินทร์ ทุกคนช่วยกันเก็บเป็นความลับไม่มีรั่วไหลเขาจึงทำงานได้อย่างสบายใจไม่มีใครมาคอยประจบ
"รางวัลสร้อยคอทองคำหนักสองบาท ผู้ที่ได้รับมันไปคนนั้นก็คือ...."
ทุกคนลุ้นกันหนักมากแต่สำหรับฟาโรห์เขาไม่ได้มีความอยากได้เพราะทองสองบาทสำหรับเขามันน้อยมาก แต่ก็นั่นแหละสำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างเขาในตอนนี้ได้มาก็ถือว่าดีนะราคาไม่ใช่ถูกๆแต่เขาไม่รู้จะเอาไปทำอะไรเหมือนกันยังคิดไม่ออกถ้าเกิดว่าได้นะ
"คุณฟาโรห์แผนกการตลาดครับ"
เสียงโห่ร้องดังขึ้นเมื่อพิธีกรประกาศรายชื่อของเขา เพื่อนในแผนกกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นอย่างดีใจที่คนในแผนกได้รางวัลใหญ่ ฟาโรห์ทำหน้ามึนงงถูกพีดันตัวให้ลุกขึ้นและรีบไล่ให้ขึ้นเวทีไปรับรางวัล
"ไปดิวะไอ่ฟาแกได้ทองคำตั้งสองบาท"
"อิจฉาวะ"
เขาวางแก้วลงก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยรอยยิ้มกว้าง ไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีได้รางวัลใหญ่กับเขาด้วย ทุกปีไม่เคยจะได้มาปีนี้ได้เฉยเลย
"ดีใจด้วยนะลูกชาย"
ท่านบดินทร์กระซิบเสียงเบาก่อนจะส่งมอบสร้อยคอทองคำหนักสองบาทให้เขา ฟาโรห์รับมาถือไว้ในมือชูขึ้นอวดคนอื่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
ทั้งสองคนถ่ายภาพด้วยกันเสร็จจากนั้นก็แยกย้ายกันไปนั่งในที่ของตัวเอง
ฟาโรห์ในตอนนี้ดื่มไม่ยั้งไม่ควบคุมตัวเองด้วยเพราะว่ากำลังสนุกได้ที่ เขายกแก้วขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าไม่สนใจเลยว่าตัวเองจะมีสติรึเปล่า
"ไหวมั้ยวะฟาโรห์"
"วายยยยย วายเด่ว้าาา"
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงยาวใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันอยู่ในร่างกาย เขาหยิบโทรศัพท์กดดูหน้าจอเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า เขาส่งมันไปให้เพื่อนที่ชื่อรามก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
"แกโทรศัพท์ไปหาเบบี๋เพื่อนรักฉันหน่อย บอกว่าให้มารับทีเมากลับไม่ได้อ่ะ"
ชายหนุ่มทรุดลงกับโต๊ะเอามือลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติแต่ดูเหมือนว่ามันจะมึนมากจนทนไม่ไหว เขาทำท่าทางจะอาเจียนออกมารามจึงรีบกดโทรไปหาเบบี๋เพื่อเรียกให้มารับเขา ดูจากสภาพแล้วกลับเองไม่ได้แน่นอนคงต้องมีคนมารับแหละ
เบบี๋ที่หลับไปแล้วตั้งแต่สองทุ่มสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ของตัวเองที่มันดังทั่วห้อง หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นควานหาโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างรู้ชะตากรรมเมื่อสายที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของฟาโรห์
"เมาจนกลับไม่ได้แน่เลย"
หญิงสาวกดรับสายทันทีเตรียมจะด่าปลายสายแล้วเพราะเตือนตลอดแต่ก็ไม่เคยจะฟัง บอกตลอดว่าห้ามดื่มเยอะห้ามเมาจนคุมสติตัวเองไม่ได้มันทั้งเสียภาพลักษณ์ซึ่งมันจะดูไม่ดีเอามากๆเลย
"ไอ่ฟานี่แกเมาอีกแล้วใช่มั้ย"
(เอ่อ... ใช่ครับฟาเมามากเลยยังไงคุณเบบี๋ช่วยมารับมันกลับหน่อยได้มั้ยครับ ผมจะไปส่งก็ไม่ยอมบอกว่าต้องให้คุณมารับเท่านั้น)
ปลายสายเอ่ยออกมาเสียงเบารู้สึกเกรงใจที่ต้องโทรศัพท์ไปรบกวนตอนนี้ ตอนแรกเขาจะไปส่งแต่ฟาโรห์ไม่ยอมบอกว่าจะให้เบบี๋มารับเท่านั้นซึ่งเขาก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจลุกขึ้นจากเตียงสวมชุดคลุมให้เรียบร้อยเตรียมตัวจะออกไปรับเขา ถึงปากจะบอกว่ารำคาญไม่อยากไปแค่ท้ายที่สุดก็ไปรับอยู่ดีเพราะเป็นห่วงเพื่อนไง
"รอตรงนั้นค่ะเดี๋ยวเบบี๋ออกไปเดี๋ยวนี้"
(รบกวนด้วยนะครับ)
"ไม่เป็นอะไรค่ะยังไงฝากดูแป๊บหนึ่งนะคะ"
หญิงสาวกดวางสายรีบขับรถออกไปทันทีและเธอรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเพราะช่วงเย็นยังเช็คอินที่ร้านอยู่ในสภาพปกติมาก แต่ตอนนี้คงดูไม่ได้คอพับอยู่ที่โต๊ะตามสภาพ
"แกนี่มันตลอดเลยนะ อย่าให้เจอจะโดนไม่ใช่น้อย"
เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีเบบี๋มาถึงที่ร้านก็เดินเข้าไปหาเพื่อนข้างใน มองหาอยู่พักใหญ่ก็เจอฟาโรห์กำลังนั่งพิงหลังกับโซฟายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีก
"นี่ยังไม่หยุดดื่มอีกเหรอฟาโรห์ แกจะเมามากไปแล้วนะ"
หญิงสาวเดินมานั่งลงข้างดึงแก้วออกจากมือของเขาก่อนจะหันไปบ่นใส่ชุดใหญ่ ฟาโรห์ยิ้มกว้างออกมายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะยื่นมือไปแตะที่แก้มอย่างแผ่วเบา
"ใครอ่ะทำไมสวยจัง ใช่เมียของฟาโรห์ป่ะ"
"เมียบ้านแกสิเมาแล้วเรื้อนมากเลยนะเห้อ..."
หญิงสาวใช้มือจิ้มหน้าผากเขาอย่างหมั่นไส้ ใบหน้าหล่อหัวเราะออกมาอย่างสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาวตรงหน้า ถึงจะเมามากขนาดไหนแต่เขาก็มีสติรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ และที่ให้เพื่อนโทรเรียกหญิงสาวให้มารับมันก็เป็นแค่แผนเท่านั้น เพราะถ้าเขาโทรขอให้มารับเองรับรองว่ากดวางสายใส่และปิดเครื่องนอนไปเลยชัวร์ล้านเปอร์เซ็นต์
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ"
"กลับก็ได้ไม่ดื้อหรอกน่า เฮ้เพื่อนๆกลับก่อนนะแม่มารับแล้วยังไงเจอกันนะ"
"โชคดีเว้ยฟาโรห์"
เขาโบกไม้โบกมือให้เพื่อนก่อนจะลุกขึ้นกุมมือเบบี๋และเดินตามเธอออกไปด้วยสภาพเซไปมา คุณพ่อของเขาแอบมองอยู่ห่างๆกำลังหาจังหวะให้ลูกน้องไปพาลูกชายตัวดีกลับบ้านแต่พอเห็นว่ามีสาวน้อยมารับก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจเลือกที่จะไม่ไปยุ่งปล่อยให้เค้าดูแลกันไปนั่นแหละดีแล้ว
"คุณฟาโรห์กลับไปกับคุณเบบี๋แล้วครับท่าน"
"ปล่อยไปเถอะถ้าอยู่กับหนูเบบี๋ปลอดภัยหายห่วง"
"ครับท่าน"
ฟาโรห์ขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับหยิบสร้อยทองออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะส่งไปให้หญิงสาวตรงหน้า เบบี๋รับมาอย่างมึนงงสงสัยว่าเขาเอาสร้อยทองมาให้เธอทำไม
"อะไรอ่ะ"
"จับฉลากได้อ่ะรางวัลใหญ่ด้วยน้าโชคดีป่ะล่ะ ฉันให้เธอนะเอาไปใส่เล่นได้เลย"
"ให้ฉันเนี่ยนะ..."
เธอมองสร้อยในมืออย่างตกใจ เส้นใหญ่และดูมีน้ำหนักพอสมควรอยู่ๆก็มาให้เธอไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
"อือ... ให้ๆค่าที่มารับตอนนี้ไงแล้วก็ค่าเหนื่อยคืนนี้ด้วย"
"เหนื่อยคืนนี้เหนื่อยอะไร"
"เหนื่อยบนเตียงไงจ้ะหนู"
ฟาโรห์ยักคิ้วให้หญิงสาวอย่างกวนประสาท เบบี๋มองสภาพเขาแล้วคิดว่าไม่น่าจะมีแรงทำอะไรเธอได้ เมาขนาดนี้ควรไปนอนไม่ใช่มาคิดเรื่องอย่างว่ากับเธอแบบนี้
"เมาควรไปนอนค่ะไม่ควรมาคิดเรื่องลามกเนาะ..."
"รีบกลับสิฟาโรห์น้อยมันแข็งแล้วอ่ะ"
"ไอ่บ้าเอ้ย แกนี่มันสุดๆไปเลยให้ตายสิ... กรรมเวรอะไรของฉันวะเนี่ย เห้ออออออ"
- ผู้เขียน
