Chapter 19
1342 คำ
เบบี๋นั่งทานข้าวอยู่กับคุณแม่และคุณพ่อที่ห้องอาหารโดยมีฟาโรห์นั่งอยู่ข้างๆดื่มกาแฟไปพลางๆระหว่างรอหญิงสาวกินจนอิ่ม
"อิ่มมากเลยค่ะคุณแม่ อยู่ที่นี่ได้กินแต่ของอร่อยหนูอยู่ที่คาเฟ่ไม่ค่อยมีเวลาทำกินเอง"
"งั้นถ้าปิดร้านก็มานอนค้างที่นี่สิ มานอนทุกวันเลยนะแม่จะได้ทำของอร่อยให้กินไง"
คุณแม่เอ๋ยชักชวนหญิงสาว ฟาโรห์แทบจะสำลักกาแฟเมื่อคุณแม่ชักชวนเพื่อนของเขามาอยู่ที่บ้าน เบบี๋หันขวับไปมองชายหนุ่มด้วยใบหน้าบึ้งบูด
"ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอไง"
"เปล่าๆฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย ทำไมช่วงนี้แกหงุดหงิดง่ายจังวะ อยากจะมาอยู่ก็มาสิเดี๋ยวฉันไปรับไปส่งเอง อยู่ที่นี่ก็ดีกว่าที่คาเฟ่แกที่นี่นอนสบายกว่าตั้งเยอะ"
ฟาโรห์คิดว่าถ้าเบบี๋มาด้วยที่นี่ก็ดีเหมือนกัน เธอจะไม่มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ท่านจะได้ไม่เหงา แต่เบบี๋คงไม่มาหรอกเธอห่วงร้านจะตายคิดว่าคงยากนะที่จะยอมมา
"หนูเป็นห่วงร้านค่ะคุณแม่ไม่อยากไปนอนที่อื่นเท่าไหร่ นานๆทีได้นะคะ"
หญิงสาวตอบไปด้วยความเกรงใจ การอยู่ที่นี่สำหรับเธอสบายมากเลยนะไม่ต้องทำอะไรได้กินแต่ของอร่อย อีกอย่างคนที่นี่ตามใจเธอมากการที่อยู่ในที่ที่มีแต่คนรักมันมีความสุขจะตาย
"ก็ให้ลูกน้องที่ร้านนอนสิเค้าจะได้ไม่ต้องไปเช่าห้องอยู่ไง หนูก็มาอยู่กับแม่ที่นี่ใกล้กันด้วย เป็นผู้หญิงนอนร้านคนเดียวมันไม่ค่อยดีหรอก"
"งั้นเดี๋ยวค่อยว่ากันนะคะ"
"ก็ได้จ้ะงั้นรีบไปดูร้านเถอะฟาโรห์จะได้รีบไปทำงานด้วย"
เบบี๋พยักหน้าเล็กน้อยยกมือไหว้บอกลาผู้ใหญ่ทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับชายหนุ่ม ฟาโรห์หยิบโทรศัพท์กดมาดูข้อความที่มันแจ้งเตือนเป็นแชทของนัตตี้ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่เขาไม่ได้กดดู
'วันนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะคะฟาโรห์ นัตตี้มีเรื่องจะคุยด้วย'
เบบี๋เหลือบสายตามองชายหนุ่มอย่างสงสัย เขาดูมีสีหน้ากังวลแปลกๆเธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง
"เป็นอะไรทำหน้าเครียดๆนะ"
"เปล่าหรอกนัตตี้ส่งข้อความมานะเธอชวนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน"
เขามองหน้าหญิงสาวอย่างขอความเห็น เบบี๋เงียบไปสักพักก่อนจะตอบออกไปไม่คิดอะไร
"ก็ไปสิเธอเป็นคนคุยของนายไม่ใช่เหรอไง บางทีนายอาจจะไปได้ดีกับผู้หญิงคนนั้นก็ได้นะ"
"แล้วแกล่ะ..."
ฟาโรห์จ้องเข้าไปในตาของหญิงสาว เบบี๋เบือนหน้าหลบสายตาก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อน
"ฉันก็เป็นเพื่อนของแกเหมือนเดิมไงถามแปลกๆ ไปเถอะรีบไปกันได้แล้วเดี๋ยวไปทำงานสายหรอ"
หญิงสาวลากแขนชายหนุ่มไปขึ้นรถ เธอพยายามยิ้มแย้มอารมณ์ทั้งที่ในใจรู้สึกแปลกกับตัวเอง ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอกำลังจะเสียอะไรบางอย่างไปและมันเป็นของที่สำคัญมากสำหรับเธอด้วย
และเมื่อมาถึงที่คาเฟ่ฟาโรห์ก็จอดรถส่งเบบี๋หน้าร้าน เธอหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"นายไม่ต้องสนใจฉันหรอกฉันอยากให้นายใช้ชีวิตแบบมีความสุข ถ้านายคิดว่าตรงไหนคือความสุขนายก็ทำเถอะฉันยอมรับการตัดสินใจของนายนะ"
เบบี๋ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะลงจากรถไป ฟาโรห์มองตามหญิงสาวไปอย่างคิดหนัก หรือว่าตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง ฃให้มันรู้กันวันนี้ไปเลยแล้วกัน ชายหนุ่มขับรถไปยังออฟฟิศเพื่อทำงานและเขามีภารกิจบางอย่างที่ต้องทำในวันนี้
และเมื่อมาถึงเขาก็ตรงไปยังห้องทำงานบังเอิญเจอนัตตี้กำลังจะขึ้นลิฟต์พอดี
"นัตตี้มาถึงเร็วจัง"
"ฟาโรห์มาแล้วเหรอ ส่งข้อความไปคุณก็ไม่ตอบเป็นอะไรรึเปล่า"
หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างสงสัย เขายิ้มออกมาเล็กน้อยเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับเธอก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"เปล่าหรอกนอนเร็วนะ เย็นนี้ไปกินข้าวกันมั้ย"
"ไปสิคะ"
นัตตี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขายอมไปกินข้าวกับเธอแล้ว และเธอจะทำให้เขาสนใจในตัวของเธอให้ได้เลย ยังไงเธอต้องได้เขามาครอบครอง
"งั้นเย็นนี้เจอกันนะ"
"ค่ะ"
ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกทั้งสองคนแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองขนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเย็น ฟาโรห์เดินลงมาพร้อมกับนัตตี้เขาทั้งสองคนนัดกันจะไปหาของอร่อยกินที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆนี้
"อยากกินอะไรเหรอ"
"อะไรก็ได้ค่ะขอแค่ไปกับฟาโรห์นัตตี้กินได้ทุกอย่าง"
เธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขและทุกอย่างอยู่ในสายตาของผู้จัดการ เขากำมือแน่นอย่างโกรธจัดที่เห็นฟาโรห์มายุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงที่เขาหมายปอง
"บิลลี่แกต้องทำให้นัตตี้รักฉันให้ได้ ห้ามให้ทั้งสองคนคบกันเด็ดขาดเข้าใจมั้ย"
"โธ่พี่ ผมก็พามาทำงานที่นี่แล้วทำไมพี่ไม่จีบอ่ะ"
"จีบแล้วไงแต่นัตตี้เค้าขอเวลาหน่อย สงสัยอาลัยอาวรณ์ไอ้ฟาโรห์"
เขารู้สึกหงุดหงิดมากอย่างบอกไม่ถูกอุตส่าห์เล็งคนนี้มาตั้งนานให้น้องชายชักชวนมาทำงานด้วยแต่ตอนนี้กำลังจะถูกผู้ชายอีกคนแย่งไปแล้ว
"เออๆผมจะช่วยคุยให้แล้วกัน"
บิลลี่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ คนจะรักจะชอบกันเราจะไปทำยังไงให้เค้าเกลียดกันได้ล่ะจริงมั้ย
ทางด้านของฟาโรห์เขาพยายามทำดีกับหญิงสาวทุกอย่างเอาอกเอาใจพาไปกินของอร่อยพาไปหาซื้อของที่ชอบแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขามีความสุขมากกว่าอยู่กับผู้หญิงอีกคน
"นัตตี้ไม่ชอบอันนี้เลยค่ะน่าตาน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้"
เธอชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวหนึ่งมันหน้าแปลกแต่ไม่ถึงกับหน้ากลัว และที่สำคัญถ้าเป็นเบบี๋เธอจะบอกว่าน่ารักมากเพราะเป็นตุ๊กตาที่เธอชอบ
"งั้นก็เอาอย่างอื่นสิ"
"ค่ะตัวนี้ก็ได้น่ารักค่ะ"
เขาหันไปมองตุ๊กตาหมีหยิบขึ้นมาดูก่อนจะส่งไปให้หญิงสาวข้างกาย
"ชอบตัวนี้เหรอ"
"ค่ะมันน่ารักดี"
"งั้นเอาตัวนี้นะผมซื้อให้"
เขาหยิบไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์โดยมีนัตตี้ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเดินตามเขาไปในทุกที่ เขาก็เทคแคร์ดูแลดีมากพอๆกับผู้จัดการเลยแต่ถ้าถามว่าใครได้ใจเธอมากกว่ากันก็คงจะเป็นฟาโรห์ เพราะเขาคือผู้ที่ถูกเลือกไว้ตั้งแต่แรกไง
หลังจากที่ไปเที่ยวจนเวลาล่วงเลยเกือบสามทุ่ม ฟาโรห์ก็ไปส่งเธอที่คอนโด
"ฟาโรห์ซ่อมไฟเป็นมั้ยพอดีว่าที่ห้องของนัตตี้มันเสียนะ ซื้อหลอดมาแล้วแต่ไม่มีคนเปลี่ยนให้ ช่วยนัตตี้หน่อยน้านะๆ"
เธอมองสบตากับเขาด้วยแววตาอ้อนวอน ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงตกลง
"ได้เดี๋ยวขึ้นไปเปลี่ยนให้"
"ขอบคุณนะคะน่ารักที่สุดเลย"
หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มใช้ใบหน้าสวยแนบชิดอิงไหล่ของเขาด้วยความดีใจ ฟาโรห์เหลือบสายตามองเธอก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า
'นี่เขามาทำอะไรที่นี่เนี่ย...'
- ผู้เขียน
