#ตกดึก
ด้วยความที่ไม่ได้ตั้งใจมานอนค้างตั้งแต่แรกก็เลยไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน
“ใส่ชุดของฉันก่อนก็ได้” แปงเสนอขึ้นมา แต่ฉันยังลังเลที่จะใส่ชุดของเขา “เสื้อนายตัวใหญ่จะตาย”
“เสื้อแฟน” เขาย้ำหนักแน่นไม่ได้เกี่ยวกับคำตอบเลย พอเห็นว่าฉันเงียบเขาก็พูดต่อ “อ่า! ฉันก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน”
“บะ บอกฉันทำไป ไปอาบสิ”
“สภาพแบบนี้จะลุกไปอาบน้ำได้ยังไง เธอนั่นแหละต้องเช็ดตัวให้ฉัน”
“ชะ เช็ดตัว 0_0” ฉันไม่คุ้นชินกับการทำอะไรแบบนี้ ถ้าเช็ดตัวก็ต้องถูผิวหนังทุกซอกทุกมุม ฉันว่ามันต้องเป็นแผนของเขาแน่ๆ
“ใช่ เธอจะให้ฉันทำเองรึไง ฉันป่วยขนาดนี้ใจดำเกินไปแล้วมีนา”
“ฉะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
ฉันรีบลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำเพราะความเขินที่ทำให้หน้าแดงจนไม่กล้าสบตากับคนที่นอนอยู่บนเตียง เพียงแค่เขาให้เช็ดตัวแค่นั้นทำไมต้องรู้สึกเขินด้วยก็ไม่รู้
และแล้วความซวยก็มาเยือน เพราะมัวแต่เขินอายจนลืมเอาเสื้อ
