ฉันนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะเดินหนีแปงที่กำลังจ้องตาเขม็ง แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกรั้งแขนไว้
จู่ๆ เขาก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิด
แปงยกมือขึ่นมาล็อกใบหน้าฉันเอาไว้ ก่อนจะก้มลงมาจูบ ใช่! เขากำลังจูบฉันในที่สาธารณะแถมนี่ยังเป็นมหาวิทยาลัย
เสียงแตกตื่นฮือฮาของคนที่เห็นเหตุการณ์ดังขึ้นหนาหู ฉันรวบรวมแรงที่มีรีบผลักเขาออกแล้วง้างมือจะตบหน้าเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อีกฝ่ายรู้มันและได้ยกมือขึ้นมาจับแขนฉันเอาไว้
“ถ้าตบฉันจูบอีก”
“นายมันบ้า!!”
“ที่ฉันเป็นบ้าแบบนี้ก็เพราะเธอ”
“เพราะฉันงั้นหรอ?” ฉันถามเขาอย่างไม่เข้าใจ
“ไปกินข้าว” จู่ๆ แปงก็เปลี่ยนเรื่องแถมยังดังแขนให้ฉันเดินตาม ทั้งที่เพิ่งมีปากเสียงกันไม่รู้ว่าสมองปลาทองหรือไง
“นี่! เดี๋ยวสิฉันไม่ไป”
“เส้นด้ายรออยู่ที่โรงอาหาร”
“ปล่อยแขนฉันนะ”
บอกตรงๆ ว่ามันยังโกรธและอับอายสายตาเหล่านักศึกษาผู้หญิงที่กำลังมองและพูดซุบซิบกัน ภาพที่ฉันกำลั
