ปัง!
เสียงปิดประตูรถแรงๆ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเครื่องยนต์ที่กระหึ่มดังลั่นและเสียงแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเดาอารมณ์คนขับได้ถูกอย่างไม่ต้องมองหน้าค่าตากันให้เสียเวลา อะไรคือสิ่งที่ปาลิดาพูดกับน้ำเอก เขาจึงยอมกลับไปโดยไม่แวะมาระรานทางนี้ และเจ้าของคำตอบก็กำลังเดินตรงมา
“หนูปลา.. คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
สีหน้าและท่าทางที่ไม่สู้ดีของเธอทำให้เขาอยากจะไปโอบอุ้มเจ้าของร่างอ้อนแอ้นที่เขารู้แล้วว่ามีส่วนเว้าส่วนโค้งอยู่ประมาณไหน ก่อนจะพาไปยังเตียงนอนเพื่อกกกอดรับขวัญของคนที่กล้าไปยืนขวางทางกระสุน..เพื่อเขา
“อืม.. ไม่เป็นไร”
“แล้วเขาว่ายังไงบ้าง”
“ก็ไม่ว่ายังไง”
“หนูปลา ผมซีเรียสนะ คุณบอกผมเถอะ”
ปาลิดาหันกลับมามองเขาตรงๆ ให้ชัดๆ เต็มสองตา เพราะเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลใจนั้นไม่ใช่เสียงของคนที่มารับจ้างเลยสักนิด แต่เป็นเสียงของคนที่..มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน..จริงหรือเปล่า?
“ก็แค่ตกลงอะ
