น้ำเอกจ้องมองคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าระเบียงบ้านอย่างไม่คิดว่าจะได้มาเห็นภาพแบบนั้น ผู้ชายชาวต่างชาติอย่างที่น้ำเพชรบอกทว่าเรือนผมสีดำก็ทำให้รู้ว่าน่าจะเป็นลูกครึ่งหรือไม่ก็ชนชาติที่ไม่ได้มีเส้นผมสีน้ำตาลหรือทอง แต่ทุกความคิดที่จะมาอาละวาดและถามปาลิดาถึงสาเหตุที่เธอพาผู้ชายคนนี้มาหยามเขาถึงถิ่นต้องหยุดลงเพราะสิ่งที่มองเห็นอยู่ตรงหน้านี้
เขากำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดเรือนผมที่ยังคงชื้น ทว่าสายตาที่มองเหม่อไปยังท้องทุ่งด้านหน้ากลับสะท้อนเอาความสุขไว้อย่างที่สุด คล้ายความสุขนั้นโอบล้อมอยู่รอบๆ ร่างกายของเขา และไม่ต้องนึกให้ยากว่าเจ้าของความสุขนั้นคือใคร เพราะภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำที่เปล่งออกมานั้นคือคำตอบ
“หนูปลาเป็นของฉัน”
เสียงกร้าวดั่งคนคำรามที่ดังอยู่ไม่ไกลทำให้เบนจามินต้องหันมอง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิดปนสงสัยเพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขานั้นเหนือความคาดหมายจริงๆ
“คุณคือ?”
“น้ำเ
