“หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ! หลีกไป๊!”
น้ำเพชรเข้าประชิดตัวเขาพร้อมออกแรงทั้งหมดที่มีดันไปข้างหน้าจนสุดเพราะอารมณ์ของเธอตอนนี้เห็นช้างตัวเท่ามดซะแล้ว แต่คนที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นนั้นไม่เพียงส่งรอยยิ้มเย้ายั่วมาให้เขากลับไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลยสักนิด และสิ่งที่เขาตอบโต้กลับทำให้หัวใจของเธอตกไปอยู่แทบเท้าจนรู้สึกคล้ายเวลาจะหยุดเดินไปชั่วขณะหนึ่ง ซึ่งถ้ารู้ว่าเหตุการณ์จะออกมาเป็นแบบนี้เธอจะเป็นฝ่ายยอมเดินเลี่ยงไปแต่โดยดี จะไม่ทำอะไรที่ล่อแหลมต่อความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างนี้
“ปะ..ปล่อยฉันนะ! ว้าย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
“ชู่ววววว! ร้องดังไป เดี๋ยวใครๆ ก็ได้แห่กันมาดูหนังสดกันหรอก”
ใบหน้าก้มลงต่ำจนริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้กับปลายจมูกของเธอ ทั้งท่อนแขนแข็งแกร่งที่ตวัดรัดร่างเธอเข้าปะทะแผงอกทำให้น้ำเพชรแทบลืมหายใจ
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ”
“อู้วววว.. ไม่สุภาพเลยนะครับ อืม..หรือว่าคุณเป็นพวกชอบโชว์ แต่ขอโทษผมไม
