ปลายจมูกเชิดรั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเขาเอ่ยในเรื่องนั้น ยาหยีเลือกที่จะเบือนหน้าหนีหลบสายตา และยังไม่ตอบรับสิ่งใดออกมา
"ที่ฉันทำ มันยังไม่ดีอย่างนั้นหรอยาหยี ที่ฉันทำอยู่ในตอนนี้ มันไม่ดีกว่าการที่ฉันหนีหน้า ไม่เข้ามารับผิดชอบในสิ่งที่ทำอย่างนั้นเหรอ"
เธอหันหาสบตาเมื่อเขาพ่นคำนั้นออกมา
"ก็ได้ค่ะ สี่สัปดาห์ ถ้าไม่ท้องก็ทางใครทางมัน แต่ระหว่างนั้น ช่วยดูแลหยีให้ดีๆด้วยนะคะ เผื่อวันนั้นมาถึง แล้วหยีกำลังอุ้มท้องลูกของพี่จริงๆ แล้วพี่ใช้เวลาสี่สัปดาห์โดยไม่ทำให้หยีเกิดความประทับใจ จะหนีไปไกลๆให้ดู"
เธอยังขู่ประโยคเดิมๆออกมา จากนั้นก็พิงแผ่นหลังไปกับโซฟา ในขณะที่ใบหน้างอง้ำ ถักทอไปด้วยความจริงจัง เขาตวัดสายตามาหยุดที่ข้าวกล่องตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะจำใจตักมันเข้าปาก ทั้งๆที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย แต่เขาก็ไม่เคยกินอะไรที่มันโครตง่ายแบบนี้เช่นกัน
"จะไปไหน"
เขาร้องถามโดยไว เมื่อยัยต
