บทที่ 6 กางเกงในแก้ว
1435 คำ
เมื่อดอร์ริกสามารถกำจัดศัตรูขวางทางไปได้แล้ว มันถึงเวลาต้องจัดการแม่กางเกงในลายดอกที่หลอกดูมังกรผงาดแล้วจากไปไม่ใยดี
แกร็ก ~~
"อีเดมี่มึงหลอกฟันพวกนั้นยับไปแล้วเหรอ ไข่มึงยังไม่ทันเปียกน้ำอย่าบอกนะมึงแตกพ่ายอีกแล้ว" มีฮียังไม่ได้หันไปมองที่ประตู นางก็ใส่ยับคนเขาอุตส่าห์เปิดทางให้รูบานๆของมันได้เล่นน้ำ
"ว่างัยมีฮีฉันเอาของมาคืนเธอ ยังจำมันได้หรือเปล่าว่าตัวเองทิ้งอะไรไว้ให้ฉันบ้าง" เสียงที่มีฮีคิดว่ามันคุ้นๆและไม่ใช่เพื่อนสาวของเธอแน่ๆ หรือว่าเดมี่มันโดนตอกจนยับคาตอไปแล้ว มีฮีรีบหันหลังไปมองที่ประตูทันที
"นายกระดอยักษ์นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงใครปล่อยให้นายเข้ามา แล้วเพื่อนฉันล่ะ อย่าบอกนะว่านายตอกประตูเพื่อนฉันพังไปแล้ว นายรู้อะไรหรือเปล่า เพื่อนฉันเป็นสัตว์สงวนหายาก อ๊ะ!ไม่ใช่สิเพื่อนฉันเป็นผู้หญิงที่หาได้ยากมากในโลกใบนี้" มีฮีพ่นคำพูดใส่ดอร์ริกรัวๆ ฟังทันบ้างไม่ทันบ้าง
"หยุดแล้วหายใจเข้าลึกๆให้ฉันพูดบ้าง" มีฮีพูดพ่นแรปใส่ดอร์ริกจนแทบฟังไม่ทัน
"เพื่อนเธอไปขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้วคงไม่กลับมาหาเธอ" มีฮีได้ฟังสิ่งที่ดอร์ริกพูดถึงกับใจหาย เขาช่างเป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม ทำได้แม้กระทั่งผู้หญิงตัวเท่าควายอย่างเพื่อนเธอ
"เดมี่แกช่างโชคร้ายเหลือเกินน้ำยังไม่ทันเดินต้องเดินไปพบยมพบาลเสียแล้ว แกอยากกินอะไรมาเข้าฝันนะเพื่อน แล้วฉันจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ แกอย่ามาเดินเพ่นพ่านให้ฉันเห็นนะฉันกลัวผี ที่สำคัญมาเข้าฝันบอกหวยฉันด้วยขอสามตัวตรง แกอย่ามาแบบอืดๆ ถึงแกจะอืดมากอยู่แล้วก็ตาม" มีฮีพร่ำพรรณาไปเรื่อย ดอร์ริกฟังรู้เรื่องแค่บางคำแต่พอจับใจความได้ว่า มีฮีคิดว่าเขาส่งเพื่อนสาวของเธอไปนรก เธอช่างเหมาะกับการเป็นดาราหรือไม่ก็ไปเป็นนักเขียน อยากเอามือกุมขมับ เขาคิดถูกแล้วใช่ไหมที่มาตามหาเจ้าของกางเกงในแก้ว ถ้าไม่ติดว่าเสียดายที่นา อยากปล่อยน้ำเข้านาเขาคงไม่มาหาถึงที่
"โอ๊ย!!มีฮีเธอคิดไปไกลถึงไหนแล้ว ฉันแค่ส่งเพื่อนเธอไปนอนให้ผู้ชายตำน้ำพริก ครกเพื่อนเธอคงจะใหญ่เพื่อรับใช้สากใหญ่ที่ฉันส่งไปให้ เพื่อนเธอคงได้กินน้ำพริกเผ็ดๆซี๊ดปากทั้งคืน ส่วนเธอจำได้ไหมว่าเธอทิ้งไอ้นี่ไว้ที่ฉัน" ดอร์ริกหยิบกางเกงในแก้วที่ซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกงเหมือนคนโรคที่ชอบสะสมกางเกงในออกมาให้มีฮีดู
"มันไม่ใช่ของฉัน นายกระดอยักษ์นายคงเข้าใจอะไรผิดแล้ว" มี่ทำตัวเลิกลักมีพิรุจน์
"งั้นเธอต้องพิสูจน์ว่ามันไม่ใช่ของเธอ" ดอร์ริกคิดไว้แล้วว่ามีฮีต้องไม่ยอมรับ เขาไม่มีทางยอมแพ้ให้มีฮี
"นายจะพิสูจน์ยังไงนายกระดอ" มีฮียังตั้งหน้าตั้งตาเถียงกลับ
"ฉันชื่อดอร์ริกเธอเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วยมีฮี" ดอร์ริกพอจัรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง
"ไม่อะ เรียกกระดอ มันสั้นดี" มีฮีตั้งใจแกล้งพูดใส่ดอร์ริกเพราะคิดว่าดอร์ริกคงฟังไม่เข้าใจที่เธอกำลังพํดถึง
"แต่เธอก็เห็นแล้วนี่ว่ามันไม่สั้น มันทั้งอ้วนทั้งใหญ่ ทั้งยาวสาวได้นานเพราะมันจะตั้งตลอดเวลา" มีฮีเจอดอร์ริกสวนกลับถึงกลับไปไม่เป็นเหมือนกัน
"โอ๊ย!!นายกระดอ มันใช่เวลามาขายของนายไหมเนี่ย ฉันอยากรู้ว่านายจะพิสูจน์ยังไง ในเมื่อฉันบอกไปแล้วว่ามันไม่ใช่ของฉัน" มีฮีรีบเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนที่เธอจะพลาดท่าให้ดอร์ริก
"ไม่เห็นจะยากเธอแค่ถอดกางเกงในที่เธอใส่อยู่ตอนนี้แล้วลองมาสวมกางในที่ฉันถือ ถ้ามันพอดีก็แปลว่ามันเป็นของเธอ ถ้าจะให้ชัวร์มันต้องพิสูจน์กลิ่นให้ชัดๆกันไปเลย แล้วเธออย่าลืมอีกอย่างวันนั้นเธอยังไม่จ่ายค่าตัวให้ฉันเลย" ดอร์ริกรีบทวงค่าตัวก่อนที่มีฮีจะเฉไฉไปเรื่องอื่น เดี๋ยวเขาอดปล่อยน้ำ
"แล้วมันเท่าไหร่ล่ะ ฉันจะได้โอนให้นาย แต่ฉันยังไม่ได้จับหรือแตะต้องตัวนายเลยนะ ถ้าจ่ายให้เฉยๆฉันก็ขาดทุนแย่" มีฮีคิดทบทวนเรื่งคืนนั้น เธอแค่ได้ดูยังไม่ได้ทำอย่างอื่น ถ้าเธอจ่ายฃปคนขาดทุน
"ฉันไม่ยอมให้เธอขาดทุนหลอกมีฮี เธอจะรูดจะดูดจะอมตรงไหนก็ได้ ฉันยอมพลีกายถวายตัวให้เธอทุกส่วน หรือถ้าเธอไม่ทำฉันจะทำเอง ฉันจะเลียจะดูดจะรูดจะเอาเธอแทน ไม่ง่ายนะที่ฉันจะยอมทำแบบนี้กับใคร เธอเป็นผู้หญิงที่โชคมากรู้ตัวหรือเปล่ามีฮี" ดอร์ริกพยายามเกลี้ยกล่อมมีฮีให้ตายใจ
"ไม่เอาหลอกกระดอนายมันใหญ่ของฉันนิดเดียวเองมันไปกันไม่ได้หรอก"
" เธอเคยเห็นงูเหลือมที่กินควายได้ทั้งตัวไหม ที่นาของเธอก็เหมือนปากของงูเหลือม ที่มันจะกลืนกินอนาคอนดายักษ์ของฉันได้ทั้งตัว" ดอร์ริกพยายามหว่านล้อมเหยื่อของเขา
"ไม่เอาฉันยังไม่อยากบาน"
"ของเธอจะไม่บานฉันจะลงทุนโมใหม่ให้เธอ ไม่รู้ล่ะตอนนี้เจ้างูเขียวของฉันมันกลายร่างเป็นงูตัวใหญ่แล้ว เธอต้องรับผิดชอบ"
"จะดีเหรอฉันทำไม่เป็นนะ ไม่เคยทำด้วย" มีฮีสองจิตสองจิตสองใจ
"ฉันจะสอนเธอเองเธอจนกว่าเธอจะเป็น"
"งั้นเอาเลย กางเกงในแก้วอันนั้นของฉันเองแหละ แล้วนายอย่ามาเสียใจทีหลังนะ ฉันบอกแล้วว่าฉันทำไม่เป็น" เมื่อเขาชักชวนให้เอลองเปิดประการณ์มีฮีก๋อยากลองดูสักครั้ง
"มีฮีหยุดสักทีเถอะ ฉันไม่ไหวแล้วนะ ไหนเธอบอกไม่เป็นงัย เธอโกหกฉันหรือเปล่า" คนที่เคยบอกว่าจะสอนเขา ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายสอนเสียเอง เมื่อ
ดอร์ริกชักช้าไม่ทันใจ มีฮีเลยเป็นฝ่ายจัดการกิน
ดอร์ริกเสียเอง จนดอร์ริกต้องได้ร้องอ้อนวอนขอชีวิตจากมีฮี เมื่อมีไม่ยอมหยุดพักรบให้ดอร์ริกหายใจ
"ฉันบอกนายไปตั้งแต่ทีแรกแล้วว่าฉันทำไม่เป็น ไม่เป็น นายเป็นคนสอนให้ฉันทำเป็นแล้วนายต้องรับผิดชอบฉัน ฉันหยุดมันไม่ได้ให้ตายเหอะ ถ้ารู้ว่ามันจะแซบจะนัวยิ่งกว่าส้มตำ ฉันกินตำกินไปนานแล้ว" มีฮียังซี๊ดปากไม่เลิก ส่วนดอร์ริกนอนหมดแรงอยู่ใต้ร่างมีฮี
"มีฮีฉันเหนื่อยฉันไม่ไหวแล้ว เมื่อไหร่เธอจะเลิกขี่ม้าฉันสักที อ๊าา~~มีฮีอนาคอนยักษ์ของฉันกำลังจะจมน้ำเธอตายอีกแล้ว" มีฮีจัดการอนาคอนดายักษ์จนอยู่หมัด จากเป็นฝ่ายที่จะกลืนกิน กลับโดนกลืนกินเสียเอง
"ช่วยไม่ได้นายอยากเป็นครูที่ดีเอง ลูกศิษษ์ที่ดีต้องทำตาม"
"เธอข่มขืนฉันหลายรอบแล้วนะ ไม่รู้ล่ะงานนี้เธอต้องรับผิดชอบฉันเลย" คนที่บอกว่าจะจัดการมีฮี แต่ตอนนี้โดนมีฮีตีแตกย่อยยับ หมดสภาพโดยที่มีฮียังคึกไม่เลิก ตายแล้วอนาคอนดายักย์ต้องมาพ่ายแพ้แก่เจ้าแม่ที่นาผืนงาม
"เดี๋ยวฉันจ่ายค่าตัวให้นายงามๆเอง นายนอนเฉยๆให้ฉันขี่ม้าก็พอ เดี๋ยวฉันทริปให้นายด้วย" มีฮีไม่ได้สนใจดอร์ริกเธอกำลังสนุกกับของเล่นใหม่ของเธอ เจ้าอนาคอนดายักษ์ที่แสนจะน่ารักแบะเชื่องกับเธอ
- ผู้เขียน
