บทที่ 7 ดอกไม้บาน
1411 คำ
"มีฮีเธอจับฉันกินไปหลายน้ำ เธอต้องรับผิดชอบฉันด้วย ฉันไม่เคยถูกผู้หญิงลวนลามหนักแบบเธอเลยนะ ดูสิรอยเต็มตัวฉันเลย" ดอร์ริกกำลังเรียกร้องให้มีฮีรับผิดชอบเขา
"เอาน่านายเสียตัวให้ฉันแล้ว ฉันจะรับผิดชอบนายเอง เดี๋ยวฉันก็ได้โกอินเตอร์ฉันจะมีเงินเลี้ยงดูนาย พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าไปที่แกรมม่าแล้ว ฉันกำลังจะไปได้ดี นายไม่ต้องห่วงนายไม่ต้องร้องไห้เสียใจไป ฉันทำนายเองฉันต้องรีบผิดชอบนายอยู่แล้วนายไม่ต้องเสียใจ โอ๋ๆนายอย่าร้องไห้สิ" มีฮีปลอบใจพ่อหนุ่มกระดอของเขา ดอร์ริกบีบน้ำตาหลอกล่อมีฮีเพื่อให้ใจอ่อนรับผิดชอบในตัวเขา เขาชอบมากที่มีฮีสอนงานเป็นเร็วเขาแค่นอนให้มีฮีทำ เขาจะไม่ยอมปล่อยมีฮีไปไหน
"นายกลับห้องนายไปก่อนนะ วันนี้ฉันไม่มีเวลาจะดูแลนายหรอกนะ ฉันต้องดูแลผิวพรรณของฉันด้วย นายใจเย็นๆรอฉันหาเงินได้เยอะๆก่อน ฉันจะรับผิดชอบนายทุกอย่าง" ดอร์ริกถึงกับแอบยิ้ม ต่อไปนี้มีฮีหนีเขาไปไหนไม่รอด
"เธออย่าลืมเรื่องที่ต้องรับผิดชอบฉันด้วย ถ้าเธอทิ้งฉันไปฉันจะตามไปถามความรับผิดชอบจากแม่ของเธอ" ใช่เขาทำจริงแน่ถ้ามีฮีหนีเขาไป ดอร์ริกจะบุกไปหาแม่ของมีฮีถึงที่บ้านเพื่อเรียกร้องความรับผิดชอบ ที่ลูกสาวอย่างมีฮีทำเขาอยู่คนเดียวเขาไม่ทำมีฮีเลย เขาเสียดายที่อดทำ
"อืม ฉันจะรับผิดชอบนายไม่ต้องกลัว" มีฮีส่งนายกระดอของเธอกลับไปแล้ว ยายนั่นทั้งใหญ่ทั้งยาวสาวอย่างเมามัน แต่มันก็ทำให้เธอขาถ่างได้ ว่าแต่เพื่อนเธอหายไปทั้งคืนยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าสวรรค์ชั้นเจ็ดของอีเดมี่ไปถึงไหน มีฮีเป็นห่วงเพื่อนสาวเหมือนกันกลัวสวรรค์ของเพื่อนเธอล่ม มีฮีนั่งรอเพื่อนเธอได้ไม่นาน แล้วเพื่อนเธอก็กลับ ด้วยใบหน้าที่มีความสุข แสดงว่าเดมี่ได้เจอของดี สักพักก็มีชายหน้าลูกครึ่งตามเข้ามา ถ้าจำไม่ผิดคนนี้เคยเห็นอยู่กับนายกระดอของเธอ
"เธอต้องรับผิดชอบฉันนะเดมี่เธอข่มขืนความเป็นชายฉันเสียย่อยยับ เธอกินฉันแล้วนะ" มีฮีตกใจจนหน้าเหวอ อย่าบอกนะเพื่อนสาวของเธอก็จับนายคนนั้นกินไปแล้ว เดมี่ไปรุกล้ำอธิปไตยของนายนั่น นายนั่นเสียดินแดนให้เดมี่เพื่อนสาวของเธอใช่ย่อย หุ่นหมีควายของนางใช้ได้ผลผู้ชายที่ไหนจะหนีรอด
"นายไม่ต้องห่วงลีโอนาโด ฉันจะรับผิดชอบนายเองไม่ต้องห่วง ฉันจะขยันเกาะอีมีฮีแล้วหาเงินจากมีฮีมาเลี้ยงนายเองไม่ต้องห่วง นายกลับไปก่อนเดี๋ยวฉันโทรหานายเอง นายต้องเป็นเด็กดีไม่ดื้อนะเดี๋ยวฉันไม่รักเข้าใจไหม" มีฮีฃด้แต่ยินฟังสองนั้นด้วยความหมั่นไส้ และเบะปากใส่เพื่อนของเธอตลอดเวลาพอมีผัวเข้าหน่อยหลงผัว
"ฉันจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อกับเธอเดมี่ที่รัก" สองคนนั้นกอดประสานความรักก่อนที่นายนั่นจะแยกตัวออกไป ฉันคงต้องมีเรื่องคุยกับอีเดมี่อีกยาว
"อีเดมี่มึงเล่ามาสิที่กูเห็นคืออะไร แล้วมึงหมายความว่ายังไงจะเกาะกูและดูดกูเพื่อไปเลี้ยงผู้ชาย" เมื่อเดมี่เข้าห้องได้มีฮีก็เริ่มทำการสืบสวนทันที
"โอ๊ย!!ใจเย็นอีมีฮี กูได้ลีโอนาโดเป็นผัวแล้ว กูก็ต้องขยันหาเงินเลี้ยงผัวกูสิ ที่กูจะเกาะมึงเพราะกูจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้มึง ดูแลมึง ดูดเงินจากมึง เข้าใจหรือยัง" มีฮีกำลังทำหน้าสับสนกับคำพูดของเดมี่ สมองน้อยๆพยายามขบคิด ที่เพื่อนพูดคือเป็นห่วง อยากดูแลนางคงไม่ได้เห็นแก่ผู้ชายใช่ไหม
"แล้วมึงได้ลีโอนาโดได้ยังไง อย่าบอกนะว่ามึงข่มขืนเขานะ หรือมึงไล่ปล้ำเขา" สองสาวกำลังนั่ง
เมาท์กันอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก
"ก็นายกล้วยใหญ่ของมึงบอกว่าจะมาเก็บค่าตัวกับมึง ถ้ากูไม่บอกว่ามึงอยู่ตรงไหนและเอากุญแจห้องให้นายนั่น เขาจะเก็บเงินกับกูแทน กูเลยหนีออกจากห้องทิ้งกุญแจให้นายนั่นจัดการกับมึงเอง กูเป็นเพื่อนที่ดีใช่ไหม" เดมี่เสนอหน้ารับความดีความชอบที่ปล่อยให้เพื่อนอยู่กับไอ้ของใหญ่ของเธอ
"อีเดมี่มึงห่วงกูจริงใช่ไหม กูเข้าใจถูกต้องไหม" มีฮีทำหน้างงเพื่อนสาวของเธอห่วงเธอแบบไหนกัน เดมี่รู้ว่าเพื่อนสาวของเธอคิดตามไม่ทันจึงรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง
"เออจริงสิ ทีนี้กูเลยหนีออกจากห้อง จู่ๆลีโอนาโดก็มาเสนอที่ให้กูไปขึ้นสวรรค์โดยไม่ต้องกลับมาที่ห้องจนกว่านายกล้วยใหญ่จะทำภาระกิจเสร็จ นายนั่นพากูไปที่บาร์ที่มีงกับกูเคยไปกันตอนแรก กูแอบหวั่นกลัวเจอพ่อหนุ่มราหูอมคนนั้น ลีโอนาโดเลยพาไปอยู่ห้อง VIP และสั่งเหล้ามากิน กูเลยสบโอกาสจับมอมเหล้า พอนายนั่นเกิดอารมณ์ กูเลยส่ายตูดให้นายนั่นรีบเจาะโพรงกูเล่นยันเช้า พอตื่นขึ้นมาก็โวยวายให้กูรับผิดชอบอย่างที่มึงเห็นนั่นแหละ ฮอยกูโดนตอปิโดลูกใหญ่เจาะทะลุทะลวงประตูบานจนหุบไม่ลง ตอนนั่งยังแสบตูด" เดมี่เล่าเหตุการณ์ได้ออกรสออกชาติมาก จนมีฮียังรู้สึกแสบไปด้วย
"ว่าแต่มึงเถอะอีมีฮีพ่อหนุ่มกล้วยใหญ่ของมึงเป็นยังไงบ้าง อย่าบอกนะว่ามึงโดนเจาะไข่แตกและแหกไปแล้ว" เดมี่เริ่มสืบสวนมีฮีคืน
"อีเดมี่มึงเป็นหมาเหรอถึงได้ส่ายตูดให้นายนั่นแทง" มีฮียังจิกกัดเพื่อนสาวของเธอไม่เลิก
"เออช่างเถอะกูเถอะ มึงรีบเล่าเรื่องมึงมาต่อมเผือกเรื่องชาวบ้านกูเริ่มทำงาน ตอนนี้เรด้ากูพุ่งเป้าที่มึงค่ะเพื่อนสาว" ความอยากรู้มีมากกว่ากินจะโต้ตอบกับเพื่อนสาว
"ใครบอกนายนั่นเจาะกูล่ะ กูเป็นฝ่ายข่มขืนนายนั่นจนต้องร้องขอชีวิต พอตื่นขึ้นมาก็ให้กูรับผิดชอบ ถ้ากูไม่รับผิดชอบจะไปหาแม่ของกูบอกให้รับผิดชอบนายกระดอ"
"ตาย!!แล้วอีมีฮีมึงนี่ไวไฟ ดอกมึงบานเหมือนดอกกูหรือเปล่า"
"อีเดมี่มึงดูเพื่อนมึงนี่ใคร นี่มีฮี"
"ดอกไม้มึงไม่บานแสดงว่าของนายนั่นหดจนติดไข่หรือเปล่า"
"เปล่าดอกไม้กูก็บานเหมือนมึงนั่นแหละ ตอนนี้ยังหุบไม่ลงกูต้องเดินขาถ่างเลย ตอนเข้าไปเยี่ยวมันยังสั่นลงไม่ตรงรู"
"เลิศค่ะมีที่นากับตัวมันต้องใช้ให้คุ้มค่ะเพื่อนสาว ว่าแต่พรุ่งนี้มึงต้องเข้าไปเจอกับใคร มึงรู้แล้วใช่ไหม" ใช่แล้วตอนนี้เดมี่จะรับบทบาทเป็นผู้จัดการของเพื่อนสาว เธอจำเป็นต้องรู้รายละเอียดต่างๆ
"เห็นคนที่โทรบอกว่าเป็นเลขาของเจ้าของแกรมม่า คนที่กูไปพบคงเป็นเจ้าของบริษัทนั่นแหละ แต่จะเป็นใครก็ช่างขอให้กูได้โกอินเตอร์ก็พอ" ความฝันของเธออยู่แค่เอื้อมแล้ว สิ่งสำคัญตอนนี้เธอมีผู้ชายที่ต้องเลี้ยงดูอีกคน
"มึงก็อย่าลืมให้กูเกาะและดูดมึงไปเลี้ยงผู้ชายของกูด้วยนะ" เดมี่ยังคงมุ่งมั่นในการเกาะและดูด
"อีเดมี่มึงเป็นเห็บหมาเหรอวะ แต่เห็บจะตัวใหญ่เท่ามึง เลือดกูคงหมดตัวกันพอดี" มีฮีเริ่มตามทันเพื่อนสาวของเธอแล้ว แหมจะมาดูดเธอไปเลี้ยงผู้ชายอีเพื่อนเลว เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน เธอเองก็เหมือนกันต้องขยันรับงานแสดงเพื่อหาเงินเลี้ยงผู้ชายของเธอเหมือนกัน
- ผู้เขียน
