@ร้านอาหาร
"ขอบคุณนะครับที่บัวยอมออกมาทานมื้อเย็นกับพี่ แล้วนี่ตกลงจะเล่าให้ฟังได้หรือเปล่าว่าเมื่อเช้านี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงมีคนไปปลุกแล้วไม่ยอมตื่น" วิศรุตเอ่ยถามบุษบัน หญิงสาวยังคงมีสีหน้าและแววตาเศร้ามอง แตกต่างจากเด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มสดใสเมื่อวานโดยสิ้นเชิง
"ก็อย่างที่พี่หอมว่านั่นแหละค่ะ เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย อารมณ์คนไม่เคยดื่มมันก็เลยเมาค้าง" เธอเมานั้นเป็นเรื่องจริง ที่ยอมออกมาทานมื้อเย็นกับวิศรุตก็เพราะเหนื่อยหน่ายที่จะตอบคำถามของผู้เป็นพี่สาวและมารดา โดยเฉพาะสโรชานั้นที่จะคาดคั้นเอาแต่เรื่องของศุภเสกข์เสียให้ได้
"แต่พี่ดูยังไงหน้าบัวก็ดูเครียดๆ นะครับ คิดซะว่าพี่รุตเป็นพี่ชายคนหนึ่งได้หรือเปล่า อยากเล่าอะไรเล่ามาได้เต็มที่เลยนะ" บุษบันคลี่ยิ้ม เธอรู้สึกอบอุ่นใจกับคำพูดของวิศรุตเป็นอย่างมาก
"จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรหรอกค่ะ พอดีเป็นช่วงเวลาในการตัดสินใจเรื่องที่ยากลำบากข
