@คอนโดศุภเสกข์
ศุภเสกข์ยังคงนอนอยู่บนเตียงนุ่มในช่วงเวลาสายเกือบสิบโมงเช้าของวันใหม่ ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกงัวเงีย แสงจากม่านหน้าต่างกระทบเข้ากับม่านตา ความรู้สึกมึนเมาแอลกอฮอล์เมื่อคืนยังคงมีผลต่อร่างกายแม้จะล่วงเลยมาหลายชั่วโมง ชายหนุ่มพยายามพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง รู้สึกแปลกใจเมื่อข้างกายของตนเองว่างเปล่า
"บัว..." ชายหนุ่มพึมพำเรียกชื่อของบุษบัน เขาชำเลืองมองรอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนเตียงนอนจึงผุดยิ้มมุมปาก ร่างสูงกำยำก้าวขาลงจากเตียง เขากวาดสายตามองไปรอบห้องทว่าไม่เห็นบุษบัน จึงเดินออกมาบริเวณหน้าห้องและกวาดสายตามองหาหญิงสาวไปทั่ว
"บัวครับ..." ศุภเสกข์เรียกบุษบันและเดินหาหญิงสาวไปถึงห้องครัวและห้องน้ำทว่ากลับไม่มีใคร หัวใจแกร่งเริ่มรู้สึกหวั่นไหว รับรู้ได้ดีว่าหญิงสาวคงหนีออกไปโดยที่ไม่บอกตน เป็นเรื่องที่คาดไว้อยู่แล้ว เพราะบุษบันยอมมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับตนเมื่อคืนเพราะฤทธิ์แอ
