ตอนที่ 5 คู่นอน NC 25+
967 คำ
"ครับ ว่าแต่คุณหอมออกไปข้างนอกมาหรือครับ?" ศุภเสกข์ถาม เขาจ้องมองใบหน้าสะสวยของสโรชาทว่ากลับปราศจากความรู้สึกเสน่หา แตกต่างจากคราวที่เขาตกตะลึงในความงดงามของสาวรับใช้
"หอมออกไปสมัครงานแล้วก็ไปทานข้าวกับเพื่อนมาค่ะ อ้อ คุณแม่เพิ่งโทรมาบอกก่อนที่หอมจะลงรถแท็กซี่ว่าท่านยังไม่เสร็จธุระเลย วันนี้คงกลับบ้านมาไม่ทันมื้อเย็น แต่คุณเสกข์อยู่ทานข้าวกับหอมได้นะคะ" หล่อนเชิญชวนด้วยรอยยิ้ม ในใจคาดหวังเหลือเกินว่าชายหนุ่มจะตอบตกลง
"ไว้คราวหน้าดีกว่าครับ ผมคิดว่าคุณบงกชจะอยู่ซะอีก แต่ก็ดีใจที่ได้เจอคุณหอมสักที"
"หอมก็ดีใจมากนะคะที่ได้เจอคุณ" แววตาประกายบ่งบอกถึงความพึงพอใจ มีหรือที่ศุภเสกข์จะมองแววตาคู่นั้นไม่ออก
"แล้วน้องสาวคุณหอมล่ะครับ ผมเคยได้ยินคุณพ่อคุณแม่เล่าให้ฟังว่าคุณมีน้องสาว เธออยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?" สโรชานึกขึ้นมาได้ว่าบุษบันขอให้ตนปิดบังเรื่องที่เธอไม่ใช่สาวใช้ ตอนนี้หล่อนนึกเห็นด้วยกับน้องสาว ในเมื่อว่าที่เจ้าบ่าวหล่อเหลาขนาดนี้ มีหรือจะยอมให้ชายหนุ่มเห็นคนอื่นดีกว่าตน
"ยายบุษน่ะหรือคะ รายนั้นชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยพบเจอผู้คนหรอกค่ะ" สองพี่น้องมีหน้าตาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง บุษบันหน้าตาละม้ายคล้ายบิดา สโรชาหน้าตาเหมือนคุณบงกชราวกับฝาแฝด ศุภเสกข์จำคุณภวพลแทบไม่ได้ จึงเข้าใจว่าบัวสาวใช้ที่ตนรู้จัก กับบุษที่สโรชาเอ่ยเมื่อครู่นั้นเป็นคนละคนกัน
"แล้วสาวใช้ที่ชื่อบัวล่ะครับ?" หล่อนอ้ำอึ้ง ไม่ทันคิดอะไรได้เสียงโทรศัพท์ของศุภเสกข์ก็ดังขึ้นเสียก่อน เขาล้วงเอาอุปกรณ์สื่อสารเครื่องเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วจึงกดปุ่มรับสายด้วยความเร่งรีบ
"ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ" ชายหนุ่มมีสีหน้ากลัดกลุ้มใจ
"มีธุระด่วนหรือคะ?"
"ครับ ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้อยู่ทานมื้อเย็นด้วย ฝากขอโทษคุณบงกชด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ไว้ใหม่เจอกันเร็วๆ นี้นะคะ"
"แล้วเจอกันครับ" ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มให้สโรชาเล็กน้อย จากนั้นร่างสูงจึงสืบเท้ายาวเดินตรงออกไปยังรถของตนเอง
"คนอะไรหล่อเป็นบ้า คุณแม่ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าคุณเสกข์หล่อขนาดนี้" หล่อนพึมพำ เกิดอาการเคลิ้มรักเคลิ้มหลงเสียตั้งแต่แรกเห็น วินาทีนี้สโรชาลืมใบหน้าของวิศรุตไปจนหมดสิ้น
@สนามบิน
"เสกข์คะ" เสียงเรียกของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังศุภเสกข์ เขาจึงหมุนตัวหันไปหาเสียงหวานเมื่อครู่ด้วยรอยยิ้ม
"อร..." อรอรุณ หญิงสาวที่ตนเคยคบหาช่วงที่เรียนอยู่เมืองนอกเดินทางกลับมาประเทศไทยแล้ว มีหรือความสัมพันธ์ลึกซึ้งมันจะจบลงอย่างง่ายดาย ในเมื่อพวกเขาทั้งคู่ต่างมีอารมณ์โหยหากันและกัน
"สุขสันต์วันเกิดอายุยี่สิบห้าปีค่ะ" อรอรุณสวมกอดศุภเสกข์ด้วยความคิดถึง
"สุขสันต์วันเกิดอะไรกัน วันเกิดผมอีกตั้งเป็นเดือน"
"เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ล่ะค่ะ ที่อรเดินทางกลับมาเมืองไทยก็เพื่อมาฉลองวันเกิดของเสกข์โดยเฉพาะนะคะ"
"ก่อนจะฉลองวันเกิด ฉลองอย่างอื่นก่อนดีกว่าไหม?"
"ฉลองอะไรคะ?"
"ไปถึงโรงแรมแล้วจะบอกครับ" หล่อนคลี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่ชายหนุ่มพูดนั้นหมายถึงเรื่องอะไร จากนั้นทั้งสองจึงเดินควงคู่กันไปขึ้นรถ
@โรงแรม
"อ๊าส์! เสกข์คะ อรเสียว อื้อ..." เสียงครวญครางดังลั่นห้องโรงแรมหรู อรอรุณโยกกายขึ้นลงในขณะที่เรียวขาขาวคร่อมร่างกำยำไว้ หล่อนหยัดก้นงอนขึ้นลงถี่ขึ้นครอบครองลำเอ็นแข็งชัน
"อรเก่งเหมือนเดิมเลยนะ ทำผมเสร็จได้ง่ายแบบนี้ อ๊าส์!" ศุภเสกข์ครางในลำคอ เขาโอบเอวบางไว้เพื่อควบคุมจังหวะร่วมรักหนักหน่วง ทั้งยังแทกกระทั้นลำเอ็นเข้าหากลีบดอกไม้ฉ่ำเอาแต่ใจจากด้านล่าง
"แข็งมากเลยค่ะ อรชอบจังเลย อ๊าส์!"
"อ๊าส์! โอวส์ ผมจะแตกแล้ว" ร่างสูงหยัดกายขึ้นนั่ง มือเรียวของอรอรุณวางลงบนท่อนขาแกร่ง หล่อนขยับเขยื้อนกายขึ้นลงเพิ่มแรงเสียดสี
"อ๊าส์! อร อื้อ จะแตกแล้ว โอวส์! ไม่ไหวแล้ว"
"แตกเลยสิคะ อรให้ปล่อยในได้"
"อื้ม...ไม่ได้ใช้ถุงยางจะปล่อยในได้ยังไงกัน นอนลงนะ ให้ผมทำให้อร"
"ไม่นอนค่ะ อรชอบทำให้คุณครางแบบนี้ ดูดนมก่อนสิคะ อรยังไม่อยากให้คุณเสร็จก่อนนี่นา" ศุภเสกข์ยอมทำตามอย่างว่าง่าย ริมฝีปากหยักครอบดูดยอดปทุมถันชี้ชั้นตรงใบหน้าของตนเอง เขาดูดดื่มหนักหน่วงเสียจนหญิงสาวร้องครวญครางต่อเนื่อง อกอวบแอ่นเข้าหาใบหน้าคมคาย กายบอบบางเคลื่อนไหวเพื่อรับสัมผัสจากลำเอ็าแข็งชันอีกครั้ง
"โอวส์! ไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มคลายมือออกจากเอวบางและทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง ใบหน้าคมคายเชิดรั้น กายกำยำบิดเกร็งพร้อมเสียงครางคำราม แรงเสียวกระสันที่หญิงสาวกำลังเร่งเร้าเคลื่อนไหวร่างกายถี่ยิ่งขึ้นทำให้ศุภเสกข์ควบคุมตนเองไม่ได้
"โอวส์ ซีด...อ๊าส์!" เขาเกร็งกระตุกถี่ ปลดปล่อยน้ำคาวรักฝากฟังเข้าไปในร่างกายของอรอรุณตามที่หล่อนปรารถนา ทั้งสองหายใจหอบหนักหลังจากกิจกรรมรักเสร็จสิ้น ร่างอรชรโน้มกายลงซบใบหน้าบนอกอุ่นที่เฝ้าโหยหา...
- ผู้เขียน
