“แล้วเมย์จะใส่อะไรกลับ” ปานดวงใจมองตามผ้าชิ้นน้อย
“ใส่กางเกงในเฮียไง อันนี้เฮียก็ไม่โอเคนะคะ” พยัคฆ์ชูกางเกงยีนส์ขึ้น “สั้นไม่พอ ยังตูดขาดอีก”
“เฮีย รู้จักแฟชั่นไหม แล้วมันก็มีผ้าปะชุนไว้ไม่เห็นหรือไง” ปานดวงใจชี้ไปยังผ้าสีชมพูลายจุดเล็กๆ ที่ปะไว้ตรงก้นกางเกง
“แต่มันเป็นแฟชั่นที่ทำให้เฮียเข้าใจว่าไอ้ผ้าเนี่ยเป็นกางเกงใน หรือเมย์จะเถียงว่าตอนซื้อไม่ได้คิดแบบเฮีย ล่อนจ้อนซะไม่มีละ”
“โว้ย ทีตัวเองล่ะ ไอ้กางเกงบ้าบอวันนี้ ใส่แล้วเห็นกระจู๋เป็นลำ เมย์ยังไม่ว่าเลย”
รอยยิ้มชั่วร้ายจุดขึ้นตรงมุมปากพยัคฆ์ ปานดวงใจเอะใจกับรอยยิ้มนั้น หลุบตาลงมองก็พบว่ากระดุมเสื้อทุกเม็ดถูกปลดหมดแล้ว พยัคฆ์ตลบเสื้อเธอออกทางไหล่ ตะโบมมือลงบนหน้าอกใหญ่ซึ่งซ่อนตัวอยู่ภายใต้เสื้อสายเดี่ยวพร้อมกับกดเธอลงนอนอีกครั้ง
“หวงพี่เสือใช่ไหม พี่เสือก็หวงน้องเมย์ วันหลังถ้าเห็นใส่กางเกงตูดขาดอีกนะ เฮียจะเอาเสื้อกันฝนไปสวมทับ
