“มันคืออะไร” เขาพึมพำ
“บอส เหมือนพ่อบอสใช่ไหมครับ” โดมสาวเท้ามานั่งเป็นเพื่อนเจ้านาย
“เหมือนมาก” พยัคฆ์ยอมรับ
ฉี่!
“บอสครับ หมาฉี่ใส่ล้อ” โดมกระซิบ
“ไป๊” พยัคฆ์หันไปไล่ตุ๊ต๊ะ เจ้าหมาน่ารักของเด็กๆ แต่น่ากระทืบสำหรับเขาฉี่เสร็จก็ตะกุยพื้นใส่เขาแกรกๆ แถมแยกเขี้ยวให้ด้วย
“นั่นมันที่หมาฉี่ ไม่ยู้เยื่อง” เสือโหดว่าเขา ชี้ไปที่ลูกล้อ
“ยูกล้อมันเป็นที่ฉี่ของหมาผู้ชายนะ” เสือห่ามยื่นหน้ามาใกล้ๆ
สุเมธยืนกอดอกมอง ร่างแผนการในหัวเป็นลำดับ
“โว้ย” พยัคฆ์ปวดหัวจนต้องเอามือบีบขมับ เรียนดอกเตอร์ยากแสนยาก แผนการตลาดที่ว่ายาก สำหรับเขากลับง่ายแบบจับวาง แต่ดันมาปวดหัวเพราะคุยกับเด็กและคนแก่ตรงนี้
“บ็อก บ็อก หงิง หงิง” จู่ๆ เจ้าหมาขนฟูก็เห่าและร้องเหมือนเจอคนรู้จัก
“พ่อ พี่พอ น้องแพร มีอะไรกันลูก” ปานดวงใจวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
หลังจากพยัคฆ์ทิ้งเธอไว้ในห้องน้ำ เธอรอสักพักก็ออกมา พอตั
