4.ทำงาน
1271 คำ
4
พอใจ
ฉันลงมาอาบน้ำแต่งตัวห้องเดิมหลังจากโดนเจ้าของห้องไล่ตั้งแต่เช้าตรู่ จะตื่นเช้าอะไรปานนั้น ฉันรีบแต่งตัวแล้วเดินออกมาที่ห้องอาหาร รู้สึกเสียวสันหลังเรื่องเมื่อคืนอยู่
"ไปเปลี่ยนชุดซะ ถ้าไม่อยากให้ขาเป็นรอย" พอเดินมาถึงห้องอาหารคนตัวโตที่ฉันนอนกอดทั้งคืนก็พูดขึ้นเมื่อใช้สายตาสำรวจชุดของฉัน
"พอใจไม่มีกางเกงขายาวหรอกค่ะ ว่าแต่จะให้ทำอะไรหรอคะ" ฉันส่ายหัวเดินมานั่งเก้าอี้ฝั่งซ้ายของโต๊ะพลางถาม ฉันไม่ได้เอากางเกงขายาวมาก็ไม่คิดว่าจะได้ทำงานหนิ ก็เอาแต่เสื้อผ้าใส่เล่นมาและมันก็มีแต่กางเกงขาสั้นกับกระโปรง วันนี้ฉันก็ใส่กางเกงเอี้ยมขาสั้นกับเสื้อยืดสีขาว ว่าแต่เขาจะให้ฉันทำอะไรขาถึงจะเป็นรอย หวังว่าคงไม่ให้ไปปีนต้นไม้หรอกนะ
"เดี๋ยวก็รู้ รีบๆ กินจะได้รีบไปทำงานชักช้าเสียเวลา" เขากระตุกยิ้มอย่างสะใจทีหนึ่ง แล้วปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉยก้มลงกินข้าวในจานต่อ
หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆ ฉันรีบกินข้าวตรงหน้าจนอิ่มแล้วเดิมตามร่างสูงมาใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวของตัวเองหน้าบ้าน ขึ้นไปนั่งบนรถกระบะคันใหญ่ข้างๆ คนขับ พี่ภูผาขับรถเข้ามาในไร่ตามถนนเลี้ยวไปทางนั้นทางนี้จนถึงส่วนที่ปลูกต้นอะไรไม่รู้ใบเรียวๆยาวๆเหมือนต้นอ้อยเลย มีคนงานกำลังเก็บเกี่ยวอยู่ด้วย
"ลงสิ นั่งบื้ออยู่ได้" เขาจอดรถสนิทหันมาต่อว่าฉัน แล้วลงจากรถเดินไปหาคนงานกลุ่มนั้น
"คนบ้า! ปากจัดชิบหาย!" ฉันพูดปากยื่นไล่ตามหลังเขา ลงจากรถแล้วเดินตามก้นเขาไป
"แม่หนูนี่หรอพ่อเลี้ยง" พอเดินมาถึงชายวัยกลางคนที่ห่อหน้าห่อตาแต่งตัวมิดชิดแต่ดึงที่ปิดปากลงพูดกับพี่ภูผามองมาที่ฉัน
"ใช่ ช่วยสอนงานด้วย ข้าวก็ให้กินที่โรงอาหารนั่นแหล่ะ ฉันไปละ" พี่ภูผาพยักหน้า คุยกับลุงคนนั้นสองสามประโยคแล้วหันมาหาฉัน
"อย่าอู้งานล่ะ"
"พี่ภูผาจะให้พอใจทำงานอันนี้หรอ" ฉันถามพลางชี้ไปที่ที่คนงานกำลังทำกันอยู่
"ใช่! หรือว่าทำไม่ได้ ทำไม่ได้ก็กลับกรุงเทพไป!!" นี่เขากำลังจะไล่ฉันออกไปจากที่นี่ด้วยวิธีแบบนี้ใช่มั้ย ได้! เรามาลองดูกันสักตั้งพ่อเลี้ยงภูผา!! ดูถูกอีพอใจคนนี้น้อยไปซะแล้ว
"ได้! พอใจทำได้!" ฉันตอบอย่างหนักแน่นเชื่อมั่นในตัวเองจ้องหน้าพ่อเลี้ยงของไร่ภูผาอย่างไม่เกรงกลัว
"แล้วฉันจะรอดู" เขากระตุกยิ้มเยาะแล้วเดินผ่านหน้าฉันไปขึ้นรถ
"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ไอ้พ่อเลี้ยงบ้า!!" ฉันตะโกนตามหลังเขาไปอย่างเหลืออด บ้าที่สุดคนบ้า ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย
"แม่หนูจะทำทั้งชุดแบบนี้เลยหรือ" คุณลุงที่คุยกับพ่อเลี้ยงภูผา! เมื่อกี้เดินมาถามฉัน
"ใช่จ๊ะลุง ลุงสอนพอใจหน่อยนะจ๊ะ" ฉันพยักหน้ายิ้มให้คุณลุงที่มีท่าทางใจดี
"เอ้าๆ งั้นนี้ถุงมือใส่ของลุงไปก่อน" คุณลุงถอดถุงมือตัวเองส่งให้ฉัน
"แล้วลุงจะใส่อะไรหรอจ๊ะ" ฉันมองไปที่ถุงมือค่อนข้างเก่าของคุณลุง ไม่ใช่รังเกียจแต่เกรงใจคุณลุง ฉันใส่แล้วลุงจะใส่อะไรล่ะ
"ลุงมันมือด้านแล้ว หนูใส่เถอะมือบางแบบนั้นใบข้าวโพดได้บาดมือเลือดไหลเป็นแน่" ลุงยัดถุงมือใส่มือฉัน พยักพเยิดไปที่ต้นข้าวโพด ต้นข้าวโพดสินะพึ่งเคยเห็น เคยกินแต่ฝักมัน ฉันชอบด้วยแหล่ะ
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มรับถุงมือมาใส่ แล้วเดินตามลุงไปในไร่ข้าวโพดตรงหน้า
"เลือกที่มันแก่ๆ ฝักโตๆ แบบนี้ แล้วก็หักใส่ตระกล้าเลย"หลังจากลุงจอมแนะนำตัว ก็สอนฉันเก็บฝักข้าวโพดตรงหน้าทันที แดดตอนเช้าที่ไม่ร้อนก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แล้วตอนนี้
"ที่นี้ไม่มีรถเก็บหรอจ๊ะลุง ไร่ใหญ่ขนาดนี้เก็บกี่เดือนถึงจะเสร็จเนี่ย" ฉันถามลุงจอมพลางมองไร่ข้าวโพดสุดลูกหูลูกตานั้น ใหญ่ขนาดนี้น่าจะมีเครื่องทุ่นแรงนะ
"555 มีสิ" ลุงจอมหัวเราะลั่นพลางเก็บฝักข้าวโพดข้างๆฉัน
"อ้าวแล้วทำไมเราต้องมาเก็บทีละฝักแบบนี้ด้วยล่ะจ๊ะ"ฉันถามอย่างสงสัยใช้หลังมือปาดเหงื่อที่ไหลตรงขอบหน้าออก
"ที่ใช้คนเก็บนี้ เอาไว้เป็นพันธุ์ปลูกครั้งต่อไป ถ้าส่งขายเราก็ใช้รถนั่นแหล่ะหนู" ลุงจอมอธิบายให้ฉันฟังให้เข้าใจถึงบ้างอ้อ ถึงว่าทำไมพิถีพิถันในการเก็บจัง
"พี่พอใจๆ" อนที่ฉันจะได้คุยกับลุงจอมไปมากกว่านั้น ก็มีเสียงเรียกฉันดังมาแต่ไกล
"อ้าวโก๊ะ มาทำไม" ฉันหันไปข้างหลังก็เห็นโก๊ะวิ่งถือเสื้อถือหมวกวิ่งมาหาฉัน
"แม่บอกให้เอาเสื้อกับหมวก ถุงมือมาให้พี่พอใจ โก๊ะไปก่อนนะเดียวพอเลี้ยงเห็น" โก๊ะยื่นของในมือมาให้ฉันอย่างเร่งรีบ แล้ววิ่งไปขึ้นจักรยานปั่นกลับไปทางเดิม
"อ้าวยังไม่ได้ขอบใจเลย" ฉันมองของในมือแล้วพึมพำเบาๆ แต่ก็รีบใส่เพราะตอนนี้ร้อนมากหน้าแขนขาแดงไปหมด แล้วรู้สึกระคายเคืองผิวมากๆ แล้ว
ฉันคืนถุงมือให้ลุงจอมเมื่อได้ถุงมือของน้าสาที่โก๊ะเอามาให้ ฉันยืนทำงานกับคนงานในไร่ทั้งร้อนทั้งเหนื่อยทั้งระคายเคืองผิวไปทั้งตัว แต่ดีที่คนงานเป็นกันเองเอาน้ำมาให้ฉันกินตลอด พี่ ป้า น้า อาใจดีกับฉันมาก แต่ก็มีหญิงสาวบางคนที่ไม่คุยกับฉัน แต่ฉันก็ไม่สนใจหรอก
ฉันทำงานสู้แดดจนถึงเวลาพักเที่ยง สวรรค์โปรด ถึงเวลาพักแล้ว ฉันขึ้นท้ายรถกระบะกับคนงานมาที่โรงอาหารกับป้าป้างภรรยาของลุงจอม ป้าป้างรับช่วงสอนฉันแนะนำนู่นนี่ต่อจากลุงจอม ลุงจอมแกถูกเรียกตัวไปทำงานอย่างอื่นแล้ว
"ที่นี่กินฟรีจะมีแม่ครัวตักให้เลือกกี่อย่างก็ได้แต่ต้องกินให้หมด ถ้าไม่อิ่มก็มาเติมได้ตลอด พ่อเลี้ยงใจดีเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำให้ที่อยู่ฟรีด้วยนะ" ป้าป้างบอกฉันขณะพาเดินไปต่อแถวรับข้าวที่โรงครัว ที่นี่สะอาดสะอ้านลมพัดเย็นสบาย มีผู้คนเต็มเลยแหล่ะแต่ไม่รู้สึกอึดอัดเพราะโรงอาหารที่นี่ใหญ่มาก
ฉันพยักหน้าเข้าใจที่ป้าป้างอธิบายให้ฟัง ยืนรอไม่นานก็ถึงคิวฉัน
"เอาอันนี้จ๊ะ" ฉันชี้ไปที่อาหารที่น่าอร่อยในถาดยื่นจานที่ตักข้าวมาเมื่อกี้ให้แม่ครัวตักให้ ที่นี่จะกินเป็นแกงราดข้าวก็ได้หรือจะตักใส่ถ้วยไปกินด้วยกันก็ได้ แต่ฉันอยากลองกินแบบราดข้าวดู
- ผู้เขียน
