ไร่รักพิศวาส

3.ขอนอนด้วย

3

พอจัดของเข้าที่เสร็จ ฉันก็เดินถือผ้าขนหนูกับชุดนอนมาอาบน้ำที่ห้องน้ำ ในห้องฉันไม่มีห้องน้ำน่ะสิ บ้านหลังตั้งใหญ่ เจียดพื้นที่ให้ห้องนอนฉันมีห้องน้ำบ้างก็ไม่ได้ รู้เลยว่าเจ้าของบ้านจะขี้งก แต่ที่จริงห้องที่ฉันอยู่มันไม่ใช่ห้องนอน มันเป็นห้องโล่งๆ น้าสาเอาที่นอนปิคนิคมาปูให้ กับผ้าห่มผืนหมอนใบแค่นั้น แอร์ก็ไม่มีแต่ดีหน่อยเพราะที่นี่อากาศเย็นมากติดหนาวด้วยซ้ำ

ฉันเดินมาอาบน้ำตามที่น้าสาได้บอกไว้ มันไม่ไกลจากห้องฉันมาก ฉันจัดการอาบน้ำด้วยความเร็วเพราะมันหนาวมากและดึกมากแล้วด้วย พออาบไปได้สักพักฉันก็รู้สึกเหมือนถูกจ้อง หันไปมองรอบๆ ก็ไม่มีอะไร ฉันเลยรีบอาบน้ำให้เร็วกว่าเดิม ใส่ชุดนอนลายการ์ตูนอย่างที่ฉันชอบใส่แล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็ยังรู้สึกว่าใครจ้องมองและเดินตามตลอด

วึบ!

"กรี๊ดดดดด!!!" ฉันกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นเงาตะคุ่มๆ ผ่านหน้าฉันไป ฉันรีบเปลี่ยนทิศทางในการเดินวิ่งขึ้นบันไดขึ้นไปชั้นสอง

ตึงๆๆ

"พี่ภูผาคะ ตึงๆๆ พี่ภูผาๆๆ เปิดประตูๆ" ฉันวิ่งตรงมาที่ห้องพี่ภูผาดีนะถามน้าสาไว้ว่าห้องพี่ภูผาอยู่ไหน ฉันทุบประตูรัว ตัวสั่นขนลุกตั้งชันไปหมด

"เอะอะอะไรของเธอห๊ะยัยบ้า!" คนตัวโตกระชากประตูเปิดอย่างอารมณ์เสียสุดๆ

สวบ

"ฮือออ ผีๆๆ ฮือออ" ทันทีที่เขาเปิดประตูฉันก็พุ่งตัวเข้าไปกอด กระทืบเท้าเร่าๆ ด้วยความกลัว ที่จริงอยากจะกระโดดเกาะเขาด้วยซ้ำ

"ผีที่ไหนของเธอห๊ะ! ปล่อย!" เขาบอกพร้อมกับแกะมือฉันออกจากเอว แต่ฉันมันมือตุ๊กแกไม่ยอมปล่อย ถ้าฉันลืมตาขึ้นมาเจอผีฉันจะทำยังไง

"ข้างล่างๆ ฮืออ มันอยู่ข้างล่าง" ฉันชี้มือไปมั่วๆ ยังมุดหน้าอยู่กับอกแกร่ง เอ๊ะ! เขาไม่ได้ใส่เสื้อ!!! เนื้อแน่นๆ ซิกแพคเป็นลูกๆ (เวลานี้ยังจะหื่นได้อีก)

"ผีไม่มีจริงหรอก ปล่อยแล้วกลับห้องเธอไปได้แล้ว" ทีนี้เขาผลักฉันออก ด้วยแรงผู้ชายที่มีมากกว่าผู้หญิง ถึงจะมีมือตุ๊กแกยังไงก็เอาไม่อยู่

"ไม่เอาพอใจ ขอนอนด้วยนะคะ" ฉันส่ายหัวพรืด ขอนอนกับผู้ชายตรงๆ อย่างไม่อายปาก ยัยไงเขาก็จะเป็นสามีฉันในอนาคตอยู่แล้วแหล่ะ ตั้งแต่คิดมาที่นี่ฉันก็เสียตัวไปครึ่งหนึ่งแล้ว

"ไม่! กลับไป" เขาปฏิเสธเสียงแข็งชี้มือไล่ฉันออกไป แต่มีหรือคนอย่างฉันจะยอม ฉันวิ่งเข้าไปในห้องกระโดดขึ้นเตียงมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มซะเลย

ตึก ตึก ตึก พรึ่บ!

"นี่ยัยบ้า! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ กลับห้องเธอไปได้แล้ว" เขาเดินมาหาฉันที่เตียง ดึงผ้าห่มออกจากตัวฉันไล่ให้กลับ คำก็ไล่สองคำก็ไล่ ไม่เห็นรึไงว่าคนมันกลัว!

"ไม่เอา ให้พอใจนอนด้วยนะคะ นะพี่ภูผา พอใจกลัว" ฉันส่ายหัวไปมาขอร้องเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือ ฉันมันเป็นพวกกลัวผีเข้าเส้น ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ ลงไปได้ช็อกตายก่อนจะได้คนตรงหน้านี้เป็นสามีแน่ นี่ฉันกำลังกลัวเรื่องอะไรอยู่เนี่ย

"...." เขามองหน้าฉันนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

"นะคะ สงสารพอใจเถอะ นะนะๆ พอใจขอนอนกับพี่ภูผานะคะ" เมื่อเห็นเขานิ่งแบบนั้นฉันก็คลานไปจับมือเขามาแนบแก้มเงยหน้าทำตาปริบๆ อ้อนสุดชีวิต!

"น่ารำคาญ!" เขาสะบัดมือออกจากการกอบกุม ต่อว่าฉัน เดินอ้อมเตียงขึ้นมาทิ้งตัวลงนอน เห็นแบบนั้นฉันก็ยิ้มดีใจแสดงว่าเขาให้ฉันนอนด้วยแล้ว เยส!

"ฝันดีนะคะ" ฉันคลานมุดตัวเข้าในผ้าห่ม ทิ้งตัวลงนอนชิดคนตัวโต กอดแขนเขาไว้แน่นด้วยความดีใจบวกกลัว

"ปล่อย!" เขาเค้นเสียงพลางแกะมือฉันออกจากแขน เขาแกะได้ฉันก็กอดใหม่ได้เหมือนกัน ฉันยื้อแย่งกับเขาอยู่แบบนั้นจนเขาเป็นคนยอมแพ้เลิกแกะมือฉันออก ฉันแอบยิ้มซุกหน้าสูดดมแขนเขาอย่างคนหื่น เบียดเสียดหน้าอกหน้าใจตัวเองกับแขนเขายิ่งขึ้นอย่างมีนัยยะ หึ หึ

ภูผา

ผมอยากจะบ้าตาย! แม่ส่งผู้หญิงมาจับผมอีกแล้ว หลังจากหายไปพักใหญ่ ที่ผมไล่ยัยนมใหญ่ที่แม่หามาให้ออกจากไร่ไปอย่างไม่ใยดี ทีนี้ส่งยัยเด็กนี่มา ยัยเด็กบ้านี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครอีกล่ะ เด็กขนาดนี้คงยังเรียนไม่จบ ใจแตกอยากจับผู้ชายทำผัวจนตัวสั่นสินะ! พ่อแม่ยัยนี่ทำไมยอมให้ลูกมาหาผู้ชายแบบนี้ ผมยอมใจจริงๆ เลย

ตอนแรกผมไม่ยอมให้ยัยเด็กใจแตกนี้อยู่หรอกแต่ดันหลงกลไปรับปากกับคุณหญิงฟ้าว่ายัยเด็กนี่จะเป็นคนสุดท้าย ถ้ายัยนี่ออกไปจากไร่โดยที่ผมไม่ได้สนใจเหมือนคนก่อนๆ แม่จะไม่ยุ่งเรื่องผู้หญิงของผมอีก นั่นมันแน่อยู่แล้วยัยนี่อยู่ได้ไม่ถึงวันหรอก คุณหนูซะขนาดนี้

พอมาวันแรกยัยเด็กบ้านี้ก็สร้างปัญหา วิ่งมาเคาะห้องผมดึกดื่นบอกว่าเจอผีขอนอนด้วยไล่ยัยไงก็ไม่ไป แถมบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารอีก ผมไม่ได้สงสารยัยนี่เลยนะก็แค่...แพ้ลูกอ้อนยัยนี่เท่านั้น เด็กเชี่ยอะไรจะอ้อนได้น่ารักขนาดนี้ แถมใจผมยังเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนอีก พอผมยอมให้นอนด้วยแม่คุณก็เล่นเบียดหน้าอกกับแขนผมใหญ่เลย ผมนี่ผู้ชายทั้งแท่งนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูน แข็งสิ! ยัยเด็กร่านเอ้ย!!!

รุ่งเช้า

ผมตื่นแต่เช้าตรู่เป็นปกติทุกวัน ตื่นมายังเห็นยัยเด็กร่านเมื่อวานซืนนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ กลิ่นของเด็กมันลอยมาแตะจมูกทำให้หลงไหล ค่อยๆ ก้มหน้าลงไปประทับจูบกับแก้มนวล รู้สึกอีกทีก็ไล่จูบมาถึงคอขาวเสียแล้ว ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วกลัวว่าจะทำอะไรยัยเด็กนั่นมากกว่านั้น แล้วแม่ก็จะเอามาเป็นข้ออ้างจับผมกับยัยนี่แต่งงานกันแน่นอน

"นี่ตื่น!" ผมเดินออกจากห้องน้ำมาก็ยังเห็นยัยเด็กร่านนั้นนอนอยู่ที่เตียงตามเดิม

"....." ไร้เสียงตอบรับ

"นี่ยัยเด็กร่าน ตื่นได้แล้ว" ทีนี้ผมเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิม ใช้มือสะกิดบ่าเล็กให้ตื่น ขี้เซาจริงๆ ยัยนี่

"อื้อออ" เธอค่อยๆ ลืมตาแล้วลุกนั่งจ้องหน้าผมตาแป๋ว! จะทำตัวน่ารักไปไหนยัยเด็กบ้า! ฉันไม่หลงเธอหรอก

"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ลุกไปอาบน้ำ อยู่ที่นี่ต้องทำงาน!" ผมต่อว่าเธอ อยากรู้จริงๆ เลยว่าจะอยู่ได้ถึงเที่ยงวันนี้มั้ย หึ!