ตอนที่ 5
1662 คำ
แครลอไรลด์เดินตามวิกานดาอย่างเว้นระยะห่าง
"นอกจากชมรมดนตรี ก็ยังมีชมรมหนังสั้น อาหาร และก็ละครเวที"
"มีเวลาอีกชั่วโมงครึ่ง เราสามารถเดินชมได้ทั้งหมด" วิกานดาช่วยบอกอย่างจริงจังและเป็นการเป็นงาน
"ทั้งหมดนี่เพราะเงินบริจาคของฉันเหรอคะ"
"ใช่จ้ะ"
"คุณใช้เงินไปกับชมรมพวกนี้ แล้วพวกชมรมวิชาการล่ะคะ"
"มีผู้บริจาคอื่นแล้วล่ะ"
"หรือน้องหมอแครล์อยากบริจาคให้ด้านไหนเป็นพิเศษ บอกพี่ได้นะ"
"ฉันอยากให้ทุนนักเรียนเพิ่มด้วยค่ะ ด้านวิชาการ"
"งั้นไว้พี่จะจัดสรรค์และเสนอน้องแครล์ภายในสัปดาห์นี้แล้วกันนะจ้ะ" บอกด้วยใบหน้าและน้ำเสียงดีใจไปกับเหล่านักเรียนด้วย
แต่ท่าทางแบบนั้นยิ่งทำให้แครลอไรลด์หงุดหงิดกับรอยยิ้มที่ปากแทบจะฉีกถึงใบหู
"ว่าแต่... หิวรึยังจ้ะ ไปลองชิมฝีมือเด็กๆ กันมั้ย"
"ฉันทานข้าวมาแล้วค่ะ"
"งั้นก็แค่ไปดูก็ได้ ยังเหลือเวลาอยู่นี่จ๊ะ" ไม่พูดเปล่ายังดึงแขนแครลอไรลด์ให้ไปด้วยกัน แบบไม่รอให้เอ่ยปากอนุญาต
วิกานดาทำหน้าที่พาแครลอไรลด์เดินทัวร์เพื่อนำเสนอชมรมต่างๆ ของโรงเรียน แบบที่จริงจังและเป็นการเป็นงาน ไม่เหมือนกับทุกทีที่เจอกัน วิกานดาเหมาะสมแล้วกับตำแหน่งนี้ เพราะคำพูดที่ออกจากปากหล่อนมันช่างฟังดูเพลิดเพลินและน่าสนใจ จนกินเวลายาวนานพอสมควร
"ไหนๆ ก็ไม่ต้องรีบกลับแล้ว ก็อยู่ดูละครเวทีของเด็กๆ ก่อนสิน้องหมอแครล์
แครลอไลนด์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยกับคำพูดของคนตรงหน้า
"คือ พี่บังเอิญได้ยินที่น้องหมอแครล์ยกเลิกนัดน่ะ"
"แน่ใจนะ ว่าบังเอิญไม่ใช่จงใจแอบฟัง" รอบนี้แครลอไลนด์จงใจถามออกมาอย่างจับผิด
"อุ้ย... โดนจับได้ซะแล้ว" แสร้งบอกออกมาอย่างหยอกล้อ
"แล้ว จะอยู่ต่อมั้ย ละครเวทีของเด็กๆ ยิ่งใหญ่ตระการตามากเลยนะ แถมยังแสงสีเสียงสุดอลังการ แถมวันนี้ยังโชว์แบบสองภาษาอีก ถ้าน้องหมอแครล์ยังไม่..."
"พอค่ะ ฉันจะอยู่ดู"
"เยส!" ร้องออกมาแถมด้วยท่าทางดีใจ โดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ตัวเองสักนิด
แครลอไรลด์นั่งลงบนเก้าอี้ในมุมที่ดีที่สุดตามที่เจ้าถิ่นอย่างวิกานดาแนะนำ แถมหล่อนเองก็ตามมานั่งใกล้ๆ ด้วย
"นานมั้ยคะ" แครลอไรลด์หันมาถามคนข้างๆ
"เอ่อ ก็พอสมควรประมาณชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้น" ก็เพราะกลัวว่าแครลอไรลด์จะกังวลเรื่องเวลาจึงต้องรีบบอกอย่างเสียไม่ได้
"แค่นั้นเองเหรอ"
"อยากอยู่นานกว่านี้รึไงจ้ะ" ถามออกมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่มีหรือที่แครลอไรลด์จะสนใจ
'พรึ่บ' แสงไฟในหอประชุมดับลง พร้อมกับม่านการแสดงที่เปิดออก
"ทำไมคุณกานถึงใช้เงินบริจาคของฉันไปกับกิจกรรมพวกนี้คะ"
"ห๊ะ.. อะไรนะ"
ไม่รู้ว่าวิกานดาจงใจแสร้งทำเป็นฟังไม่ชัดเพราะเสียงจากบนเวทีหรือเปล่า
"ฉันถามว่า... ทำไมคุณกานถึงใช้เงินบริจาคของฉันไปกับการสนับสนุนกิจกรรมพวกนี้" แครลอไรลด์ถามด้วยเสียงที่ดังขึ้นหว่าเก่า ราวกับจงใจแข่งกับเสียงบนเวที
"เพราะพี่ชอบไงล่ะ"
"แค่ชอบน่ะเหรอ" ก็เป็นเหตุผลที่ไม่น่าชื่นชมเสียเลย
"เวลาที่พี่รู้สึกชอบอะไรก็มักจะมีเรื่องที่ดีตามมา"
"อะไรกัน คิดจะลงทุนโดยใช้เงินหลายล้านเพราะความชอบเนี่ยนะ"
"แล้วมันออกมาดีมั้ยล่ะ" วิกานดาเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ พร้อมเอาแต่สนใจกับการแสดงบนเวที
ก็จริง แครลอไรลด์เริ่มทบทวนกับโครงการต่างๆ ภายในโรงเรียนนี้ที่ได้รับแรงสนับสนุนทางการเงินจากเธอ ซึ่งถ้าหากมารากความชอบของวิกานดาจริงๆ ก็เท่ากับว่าหล่อนมีรสนิยมที่ดีและตาถึง
"แอบชมพี่อยู่ในใจใช่มั้ยล่ะ" และรอบนี้วิกานดาก็พูดออกมาด้วยจงใจหันไปหาคนข้างๆ แบบแนบชิดกัน
"ก็ ค่ะ ก็คุณเก่งจริง"
"แล้วชอบพี่บ้างรึยังล่ะ"
"ไม่"
"แต่ก็หวั่นไหวแล้วใช่มั้ย"
แครลอไรลด์ถอนหายใจออกมาแทนคำตอบ ซึ่งวิกานดายังทำเป็นใจดีสู้เสือแบบไม่สะท้าน
"แต่ไม่เป็นไรหรอก พี่รอได้" พูดจบแค่นั้นก็หันหน้าไปสนใจบนเวทีต่อ
ซึ่งคนที่นั่งข้างตอนนี้เริ่มนั่งไม่ติด เอาแต่กลัวว่าคนข้างๆ จะเฮี้ยนพูดจาอะไรออกมาอีก และก็เป็นตามคาด อยู่ๆ วิกานดาก็หันกลับมาหาเธออีก
"ปกติน้องหมอแครล์ไม่ค่อยพูดเหรอ"
ด้วยบรรยากาศในห้องประชุมที่มืดเพราะต้องปิดไฟเพื่อทำการแสดง จึงถือเป็นโชคดีของแครลอไรลด์ที่ตอนนี้ไม่อาจมองเห็นใบหน้ากันชัด เพราะการที่เธอแอบชมคนตรงหน้าเรื่องการทำงานไปนั้น มันทำให้เธอแสดงออกทางสีหน้าว่าชื่นชม
"ฉันจะพูดมากกับคนที่สนิทเท่านั้น"
"เหมือนที่น้องกี้บอกไว้เลย"
แครลอไรลด์กำมือแน่น และได้แต่ข่มอารมณ์ตัวเอง เพราะความเจ็บใจที่เพื่อนตัวดีแอบขายความลับเธอให้วิกานดาเสียอย่างนั้น
"ถ้าฉันสนิทด้วย ฉันจะด่าไฟแลบ"
"ดีเลย พี่ก็ชอบด่าคนเหมือนกัน"
"แต่ถ้าจะทำกันจริงๆ ไม่ต้องสนิทก็ได้นะ เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด"
"นี่คุณยังไม่เลิกคิดเรื่องนั้นอีกรึไง"
"เมื่อกี้ยังชมอยู่เลยนี่นา ว่าพี่เก่งเรื่องความชอบ"
"ความชอบเรื่องงานเท่านั้นค่ะ"
ได้ยินแบบนั้นวิกานดาก็แสร้งทำหน้าละห้อย แถมยังพยายามจะขยับขยับเอนตัวไปพิงคนข้างๆ แต่
"ว ว้าย..." เจ้าตัวร้องเสียงหลงเพราะแครลอไรลด์ดันขยับหนีจนเธอเกือบจะหัวคะมำ แต่ก็ต้องรีบดึงตัวเองขึ้นมานั่งอย่างเก่า
"ขอถามได้มั้ยคะ" และแครลอไรลด์ก็พาเปลี่ยนเรื่อง
"ทำไมอยู่ๆ คุณถึงต้องตามตื๊อฉัน ทั้งที่ก่อนหน้าเราก็เคยเจอกันแต่คุณก็ไม่ทำแบบนั้น"
"ก็ชอบวันนั้น"
"วันนั้น?"
"วันที่น้องหมอแครล์ใส่ชุดแบบนี้ เดินออกมาจากบ้านน้องกี้"
"ใส่สูทเนี่ยนะ"
"ใช่ ถูกใจพี่มากเลยล่ะ และพี่ก็อยากได้ อยากได้น้องหมอแครล์คนเดียว"
"แล้วกับท่านผอ. ล่ะ"
"นั่นไม่ได้อยากได้ แต่มาเอง"
"ง่ายดีนะ"
"นี่ด่าแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
เงียบ แครลอไรลด์เงียบเพราะหากพูดมากกว่านี้จะยิ่งตอกย้ำ
"น้องหมอแครล์ติดตรงนี้เหรอ ถ้าติดที่ยังพัวพันกับท่านผอ. พี่หยุดให้ก่อนก็ได้นะ"
"ง่ายดีนะ"
"ด่าอีกแล้ว" รอบนี้วิกานดาเอ่ยกับตัวเองเสียงไม่ดีังนัก
"แล้วจะให้พี่ทำยังไงเล่า เราถึงจะได้กัน"
แครลอไรลด์ไม่ตอบ และเบี่ยงประเด็นด้วยการหันกลับไปมองบนเวที แสร้งทำเป็นไม่เห็นและได้ยินที่วิกาสดาเอาแต่กระฟัดกระเฟียดใส่
กว่าทั้งคู่จะออกจากหอประชุมก็เล่นเอาตะวันตกดิน สำหรับนักเรียน งานแสดงในวันนี้ถือเป็นการแสดงออกที่สำคัญ เพราะไม่ใช่แค่จัดภายในเพื่อให้เพื่อนนักเรียนดูเท่านั้น ยังมีผู้ปกครองเข้าร่วมอีกด้วย
วิกานดาเดินตามแครลอไรลด์ออกมาจนถึงรถ
"ไม่ต้องส่งฉันก็ได้ค่ะ" เพราะเห็นว่าหล่อนต้องทำหน้าที่รองผู้อำนวยการในการทักทายและพูดคุยกับเหล่านักเรียนและผู้ปกครองหลังจบงาน
"พี่รับปากท่านผอ. ไว้แล้วนะ จะให้พี่ทิ้งน้องหมอแครล์ได้ยังไง"
"ดูก็รู้ว่าคุณต้องการอย่างอื่น"
"แล้วได้มั้ยล่ะ" ไม่พูดเปล่ายังส่งมือตัวเองขึ้นมาคว้าจับมือของแครลอไรลด์ไว้ด้วยอย่างถือวิสาสะ ซึ่งคนที่ถูกฉวยโอกาสก็ไม่ได้ถือสา
"ขอติดรถกลับบ้านด้วยได้มั้ย"
"ฉันไม่ผ่านบ้านคุณค่ะ"
"ลงที่บ้านน้องหมอแครล์ก็ได้"
"ฉันว่าคนที่คุณจะกลับด้วยมาโน่นแล้วค่ะ" แครลอไรลด์พูดพร้อมเสมองไปทางด้านหลังของวิกานดา
"เดินยิ้มแป้นมาแล้ว" ซ้ำยังพูดต่ออีก
ซึ่งแครลอไรลด์หมายถึงท่านผอ.
"และขอเสียมารยาทนะคะ สวัสดีค่ะ" พูดจบก็ยกมือไหว้วิกานดาก่อนจะหันหลังให้และเดินหนีขึ้นรถไป
โดยไม่รอที่จะอยูร่ำลากับท่านผอ.
แครลอไรลด์ขับรถออกมาจากภายในโรงเรียน แต่ก่อนจะพ้นประตูเธอก็เอาแต่มองที่กระจกมองข้างไม่วางตา
และเพียงแค่เสี้ยวเดียวก็เห็นว่าวิกานดาส่งยิ้มแถมยังหัวเราะร่วนแค่ไหนเวลาที่อยู่กับผู้ชายคนนั้น ซึ่งแบบนั้นมันยิ่งทำให้แครลอไรลด์รำคาญและหงุดหงิดกว่าเก่า
"ผู้หญิงอะไร! ยิ่งกว่าฉันอีก"
ไม่ใช่ว่าแครลอไรลด์จะรังเกียจพฤติกรรมและความชอบเรื่องบนเตียงของวิกานดา เธอว่ามันคือสิทธิของตัวเอง ก็ร่างกายตัวเองจะทำยังไงก็ได้ เพราะแครลอไรลด์เองก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน
แต่เมื่อถูกรุกหนักเข้า จากวิกานดา เธอจึงเอาเรื่องนี้มาต่อว่าหล่อนอยู่กรายๆ
- ผู้เขียน
