หวังว่าเธอกับผู้เป็นป้าคงไม่มีชะตาชีวิตเหมือนกันหรอกนะ
“ยายปิ๋ม นี่แกไม่ได้ฟังป้าพูดหรือไง”
คุณเพ็ญพักตร์ถามหลานสาวที่นั่งเงียบกริบ ราวกับไม่มีตัวตนด้วยน้ำเสียงขึ้งโกรธพลางส่ายหน้าไปมาอย่างขัดใจ แม้จะถูกใจที่อีกฝ่ายอยู่ในโอวาทและเชื่อฟังคำพูดของเธอทุกอย่างก็ตาม แต่ท่าทีเรียบร้อยนุ่มนิ่มของเจ้าตัวบางครั้งก็สร้างความรำคาญให้นางไม่น้อยด้วยเช่นกัน
“ฟังอยู่ค่ะ”
เพราะความกดดันจากหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเผชิญมาตั้งแต่เด็ก ทำให้พิมพ์พิสุทธิ์กลายเป็นคนที่สะกดกลั้นความรู้สึกต่างๆ ไว้ภายใต้สีหน้าเรียบร้อยอ่อนหวานนุ่มนวลอยู่เสมอ จนบางครั้งยังไม่เข้าใจว่าตกลงเธอเป็นคนอย่างไรกันแน่ ดังนั้นต่อให้ถูกผู้เป็นป้าแผดเสียงใส่ดังเท่าไร ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวตกใจแต่อย่างใด เพราะชาชินกับอารมณ์แบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งถ้าวันไหนอีกฝ่ายทะเลาะกับผู้เป็นสามีแล้วละก็ เธอก็จะตกเป็นผู้รองรับอารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่างไปโดยปริยาย
