บทที่ 4 ยับเยิน 3

1071 คำ

คนที่ปากบอกว่าถ้ามาก็เห็นมาถึงบ้านก่อนใครๆ ตอนนี้นั่งชะเง้อคอยาวมองไปทางเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านจนแม่และพ่ออดยิ้มกับความไม่เนียนของลูกชาย ปากก็บอกไม่อยากหมั้น แต่ตอนนี้คือดูก็รู้ว่ารอการมาของครอบครัวกรุงเก่าให้มาถึงบ้าน “คอยาวแล้วมั้งลูกตรี” ผกาเอ่ยแซวลูกชาย “ยาวอะไรกันครับ ก็แค่นั่งมองหน้าทางเดินเฉยๆ ว่าแต่พี่โท พี่เอกจะมาช้าเหรอครับวันนี้ ตอนออกจากบริษัทก็เห็นว่าเคลียร์งานเสร็จแล้วนะครับ” เขาถามเปลี่ยนเรื่องกับพ่อและแม่ทันที “เห็นว่าจะมาช้าหน่อยน่ะวันนี้” ผกาตอบ “แล้วพ่อยศได้ออกไปข้างนอกมาแล้วเหรอครับ” “ไปช่วงเช้าน่ะ พาแม่ผกาของลูกตรีไปซื้อกล้วยไม้” ยศตอบลูกชายพร้อมหยิบถ้วยน้ำชาตรงหน้าขึ้นมาจิบดื่ม “ลูกตรีไม่อยากหมั้นจริงเหรอลูก ถ้าไม่อยากหมั้นก็ไม่เป็นไรนะ แม่เห็นหนูแก้วคุยถูกคอกับพี่โทของเรา ดูท่าจะโอเค ถ้าสองคนนั้นหมั้นกัน” นางพูดพร้อมกับดูท่าทางของลูกชายคนเล็กและก็ได้เห็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม