“พี่แก้ว...ผู้ชายคนนั้นเขาบอกเขามาง้อเมีย และเขาบอกว่าพี่เป็นเมียเขา พวกเราไล่เขาออกจากร้านเขาก็ไม่ยอมออกไป แต่ไปนั่งที่โซฟาบอกว่าจะรอจนกว่าพี่จะออกไปเจอเขาค่ะ” หนึ่งในพนักงานเข้ามาบอกเจ้าของร้านที่อายุเยอะกว่าตนเองหนึ่งปี
“ให้เขารอไปเถอะถ้าเขาอยากรอ” ปอแก้วบอกกลับ
“ค่ะ”
“เดี๋ยวพี่จะออกทางหลังร้านนะ ส่วนขนมวันนี้ก็ทำแค่นี้พอ” เธอบอกเด็กในร้าน
“ค่ะพี่ แล้วถ้าเขาถามหาและอยากเข้ามาหลังร้านล่ะคะ?”
“ก็ให้เขาเข้ามา เพราะตอนนั้นพี่ก็ไม่อยู่แล้ว” เธอบอกพนักงานคนเดิม
“ค่ะ”
“ไปเอากระเป๋าให้พี่หน่อยสิ” เธอสั่งพนักงานคนเดิมที่เดินเข้ามาบอก
“ค่ะ” แล้วพนักงานก็เดินออกไปหน้าร้านที่แคชเชียร์เพื่อหยิบกระเป๋าสะพายและโทรศัพท์กับกุญแจรถของเจ้านายสาวกลับเข้ามาให้ และดีที่ตอนนั้นเขาไม่เห็นเธอออกไป เพราะเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่จึงไม่ได้มองมาทางเธอ
“เขาเห็นเราไหมตอนหยิบของ”
“ไม่ค่ะ เขากำลังคุยโทรศัพท์”
