ตอนที่ 8
1052 คำ
“มันเป็นจุดมุ่งหมายที่เราต้องรับผิดชอบ เพราะแม้แต่คุณเองก็ยังต้องมีบรรทัดฐานในการทำงานของคุณ”
“แต่บรรทัดฐานในการทำงานของผมคือการรับผิดชอบต่อชีวิตของคนอื่น เราค้นหาแต่ไม่ได้ล่วงละเมิดสิทธิของใครอย่างที่คุณกำลังทำ”
“ฉันทำตามหน้าที่”
“ซึ่งก็ไม่เคยรู้ว่ามันมีข้อดีหรือจะทำลายใครบ้าง!”
“แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสิน!”
“ผมมีสิทธิ์เต็มที่ในฐานะที่ผมเป็นเจ้าของข้อมูล!”
เอี๊ยด!...เสียงเบรกรถกะทันหันดังขึ้นหลังจากการโต้เถียงสิ้นสุด แดเนียลระงับโทสะไว้ไม่อยู่ หากก็เกิดความตระหนกเล็ก ๆ เมื่อหันไปเห็นศีรษะของคนที่นั่งข้าง ๆ กระแทกเข้ากับคานประตูด้านหน้าจนได้เลือด
“ออโซลย่า” ชายหนุ่มครางออกมาขณะสองมือกำพวงมาลัยไว้แน่น เขาทำเธอได้แผลแต่สายลับสาวกลับไม่ร้องออกมาสักแอะ
“คุณ...”
“ชื่อของฉันคือ อลินทิรา คาฮาน่า!”
หญิงสาวหันขวับกลับมาดวงตาแดงก่ำ ไรผมบนขมับชื้นด้วยรอยโลหิตจากแผลแตก เธอมองเขาด้วยความเจ็บแค้น ตลอดชีวิตของการเป็นสายลับนอกจากนักฆ่าอย่างเฟลรอฟแล้วเธอก็ไม่ปรารถนาจะทำร้ายใครทั้งสิ้น ร่างบอบบางเม้มริมฝีปากก่อนเค้นเสียงพูด
“ฉันชื่อ อลินทิรา เป็นลูกครึ่งไทย เวเนซูเอล่า...ฉันไม่มีครอบครัว และฉันก็เป็นสายลับให้กับไซออนเนต ฉันจารกรรมข้อมูลมานับครั้งไม่ถ้วน ถ้าคุณรู้จักตัวตนของฉันแล้วก็ไม่ควรจะเก็บฉันไว้อีกต่อไป ถ้าจะต้องตายฉันก็จะขอตายในหน้าที่ของฉัน!”
“คุณยังตายไม่ได้หรอก ออโซลย่า” แดเนียลขบกรามนูนเป็นสันก่อนนั่งหลังตรงเพื่อปรับเกียร์รถบนพวงมาลัย นัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงลึกล้ำจับจ้องไปยังถนนที่ทอดยาวหายไปในความมืดเบื้องหน้า
“ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสชาติของการเอาคืน ถ้าคุณหนีไปที่ไหนผมก็จะตามล่าคุณเหมือนเสือที่จะไม่ยอมปล่อยเหยื่อของมัน และนับแต่นี้ไปผมจะเรียกคุณว่า...ซอนญ่า”
“ซอนญ่า...” อลินทิราหน้างอ เธอไม่ชอบท่าทางวางอำนาจของเขาเลย ให้ตายเถอะ
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นเจ้าชีวิตฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้ตั้งชื่อฉันตามอำเภอใจแบบนี้”
“ตอนนี้ชีวิตคุณเป็นของผม ซอนญ่า! ถ้าขืนยังคิดจะหนีผมจะส่งคนของผมไปที่บ้านของดาเลีย เฮอเกรล ทันที!”
”คุณว่ายังไงนะคะ แดเนียล!” สายลับสาวถึงกับสะเทือนไปถึงขั้วหัวใจเมื่อคนอยู่หลังพวงมาลัยเอ่ยชื่อนั้นขึ้นมา แดเนียลเหยียดมุมปาก ดูเขาจะพึงพอใจกับอาการตกตื่นของหญิงสาว
“ดาเลีย เฮอเกรล...เธออยู่ที่โมอับ และ ใช่...เธอเป็นแม่บุญธรรมของคุณ”
“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ไม่เคยมีใครรู้จักแม่ของฉัน”
“มันง่ายจะตายไป ซอนญ่า เรื่องการสืบค้นข้อมูลประชากรในอเมริกาน่ะ เว้นเสียแต่ว่าคุณจะไม่เคยทำบัตรอะไรเลยตั้งแต่เกิด หรือเป็นพวกอพยพข้ามพรมแดนมาจากต่างประเทศ เพราะนอกเหนือจากนี้ผมก็มีข้อมูลทุกอย่างที่ต้องการ อยากรู้ไหมว่าผมรู้อะไรเกี่ยวกับเธอบ้าง อย่างเช่น ดาเลียไม่ได้เป็นชาวเมืองโมอับมาแต่กำเนิด เธอย้ายมาจากนิวเจอร์ซี สามีของเธอเป็นทหารผ่านศึกและเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอด ดาเลียเป็นหม้ายกระทั่งเธอขอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจากสถานเด็กกำพร้าในซอลเลกซิตี้มาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อ...”
“คุณรู้เรื่องของฉันทุกอย่าง!”
อลินทิราแทรกขึ้นมาอย่างเหลืออด หญิงสาวกดเกร็งในช่องท้องแต่แทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดของมือทั้งสองที่เสียดสีอยู่กับกุญแจเหล็กซึ่งพันธนาการเธอไว้
“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่...แดเนียล ฆ่าฉันเสีย แต่อย่าทำอะไรแม่ของฉัน”
“นี่คือเกมต่างหาก ซอนญ่า...คุณคงไม่รู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกกดดันสักนิดเรื่องที่คุณไม่ยอมคืนชิปให้ ผมคิดว่ามันออกจะท้าทายด้วยซ้ำกับเกมยื้อเวลาแบบนี้ เราต่างก็มีข้อต่อรอง คุณมีชิปของผมไว้แลกกับอิสรภาพที่ผมก็ไม่แน่ใจว่าถึงคุณได้มันไปแล้วแต่จะหนีจากพวกไซออนเนตได้หรือเปล่า ส่วนผมก็มีสิ่งต่อรอง เพียงแต่มันเป็นชีวิตของคนที่คุณรักเอาไว้แลกของของผมคืน!”
ถึงเขาจะไม่หันมองเธอตรง ๆ ทว่าอลินทิราก็เห็นแววอำมหิตฉาดฉายอยู่ในดวงตาบนเสี้ยวหน้าหล่อเหลา แดเนียลเป็นผู้ชายที่หล่ออย่างร้ายกาจทั้งหลักแหลมและเฉียบคมอย่างคาดไม่ถึง หญิงสาวรู้สึกตัวราวกับพลัดหลงเข้าไปในกับดักซึ่งหาทางออกไม่เจอ ร่างบางสูดลมหายใจลึก เธอกำลังพยายามผนึกความรุ่มร้อนเก็บไว้และลั่นประตูตายด้วยความเยือกเย็น แม้รู้ดีว่านี่เป็นเกมอันตรายแต่เธอก็เคยเข้มแข็งมาตลอดไม่ว่าสถานการณ์นั้นจะน่าไหวหวั่นมากแค่ไหนไม่ใช่หรือ
“คุณจะพาฉันไปไหน?” หญิงสาวถามออกไปขณะควบคุมสติไม่ให้แตกซ่าน
“ผมคิดว่าจะหาที่พักสำหรับคืนนี้ จีพีเอสในรถของผมบอกว่าแถวนี้มีโรงแรมอยู่สองสามแห่ง”
ชายหนุ่มกล่าวเสียงเย็นไม่ต่างจากอากาศยามค่ำคืนในหุบเขาขณะเหลือบมองหน้าจอมอนิเตอร์บนคอนโซลด้านหน้าซึ่งแสดงแผนที่บอกเส้นทางในพื้นที่แถบนี้ หยุดพักเช่นนั้นหรือ?...แน่ล่ะ ในเมื่อแดเนียลขับรถตามเธอมาตั้งแต่ซอลเลคซิตี้กระทั่งถึงตอนนี้ที่พระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้วเขาก็ย่อมต้องเหนื่อยล้าเป็นธรรมดา อลินทิรานึกอะไรบางอย่างไว้ในใจทว่าก็ทำเหมือนไม่รับรู้คำบอกกล่าวของเขากระนั้น
“โรงแรมนี้ไม่อยู่ในระบบจีพีเอสบอกแผนที่...แต่ผมคิดว่าเราควรพักที่นี่”
- ผู้เขียน
