Chapter 5
869 คำ
"ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงพี่รึเปล่าครับ "
ฉันช็อคกับคำพูดของพี่ธามสุดๆ ทำหน้าไม่ถูกเลยบ้าจริง ใครจะไปคิดถึงกันเล่าคนบ้า ชอบดุ ชอบข่มขู่ใครมันจะไปคิดถึงกัน
"ปล่อยนะ ปล่อยพิชชาเดี๋ยวนี้นะพี่ธาม!!!"
ฉันดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของพี่เขา ตอนนี้ฉันรู้สึกได้เลยว่าใบหน้าของฉันมันร้อนผ่าว ทั้งๆที่อากาศค่อนข้างจะหนาวสุดๆ สงสัยว่าฉันจะมีไข้แน่ๆ
"ยังไม่ตอบพี่เลยนะ "
ฉันหันหน้าเข้าไปหาพี่เขาแล้วทำการประทุษร้ายทันทีด้วยการตีเขาแรงๆจนเขาปัดป้องพัลวัน
" โอ๊ยๆ พี่เจ็บนะพิชชา"
เขาร้องโวยวายมือก็ปัดป้องจากการทุบตีของฉัน ฉันสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของเขาทันที
"สมน้ำหน้ามาถามอะไรไร้สาระ พิชชาจะไปอาบน้ำแล้ว!!! "
พูดจบฉันก็วิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนทันที หลังจากปิดประตูเสร็จฉันก็เอามือมาจับแก้มตัวเอง ทำไมร้อนๆนะ หรือว่าฮิสเตอร์จะแรงไปนะ ก่อนเข้ามาฉันแอบเห็นอิตาพี่ธามอมยิ้มด้วย น่าตีสุดๆ ทำไมต้องยิ้มด้วย ชิ!!!! อย่าคิดๆๆๆ หยุดๆๆๆๆ ฉันเกลียดขี้หน้าเขาจะตาย ใช่ๆๆๆ ฉันสะบัดหน้าไล่ความคิดไร้สาระออกไปแล้วก็วิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
30นาทีต่อมา..
.
ฉันนอนแช่น้ำอุ่นเพลินไปหน่อยนะแต่ว่าสบายตัวสุดๆ ฉันพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแล้วเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำทันที ฉันเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าแล้วก็หยิบชุดออกมาดึงผ้าเช็ดตัวลงกำลังจะใส่เสื้อ
แอ๊ดดดดดดดด
"พิชชาครับเพื่อนมาหะ เห้ยยยย"
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด"
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายทีผมซึ่งนั่งอยู่ตรงโซฟาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเปิดประตูทันที ก่อนจะเจอกับเพื่อนต่างชาติของพิชชา คือผมจำได้นะ
"พิชชาอยู่ไหมคะ"
เธอถามผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมก็ตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มไปให้
"อยู่ครับ เดี๋ยวผมไปตามให้"
ผมผายมือเชิญเพื่อนพิชชาไปนั่งเล่นรอตรงโซฟาจากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องนอนของน้องมันนะ
แกร๊ก
ประตูไม่ได้ล็อคแหะผมก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปทันที
" พิชชาครับเพื่อนมาหะ เห้ยยยย"
"กริ๊ดดดดดดดดดด"
ผมทำหน้าอึ้งตาตั้งค้างอยู่ตรงหน้าประตูภาพที่เห็นคือพิชชากำลังจะใส่เสื้อผ้าแล้วคือไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆปิดอยู่ เชี่ยยย ทำไมนมใหญ่จังวะ ขาวววว เห้ยยยย นี่ผมคิดอะไรอยู่วะเนี้ย ผมรีบหันหน้าหนีปิดประตูห้องนอนของน้องมันทันที ไม่น่าไปเสียมารยาทเปิดประตูเลยจริงๆ แล้วน้องมันจะยอมมองหน้าผมมั้ยเนี้ย
"พิชชาเสร็จยังครับ"
ผมตะโกนเข้าไปในห้องถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แม่งเอ้ยภาพมันยังติดตาอยู่เลยแม่ง สวยชิบหาย ขาว ใหญ่มาก เห้ยยยย ผมสะบัดหน้าไล่ความคิดที่อกุศลออกไปทันที ไม่ได้ๆ น้องยังเด็กโว๊ยยยย มึงหยุดคิดเลยนะ ห้ามคิดๆๆๆๆๆ
"พะ พี่ธาม มะ มีอะไรคะ "
เด็กน้อยตะโกนออกมาจากในห้องด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ใจเต้นแรงสุดๆ
"เพื่อนมาหาค่ะ รออยู่ข้างนอก"
เสียงข้างในเงียบไปสักพัก ก่อนจะเปิดประตูออกมาแล้ววิ่งออกไปทันที ผมมองตามได้แต่ส่ายหน้าหัวเราะขำๆ สงสัยจะเขิน
"เชลีนว่าไงมาหาพิชชามีอะไรหรือเปล่า?"
ผมเดินออกมาตรงโซฟาด้านนอกก็เห็นพิชชานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ผมไปนั่งใกล้ๆแถวนั้นแหละก็อยากได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันนี่นา
"เย็นนี้วันเกิดจอนนี่ เขาให้ฉันมาชวนเธอไปปาร์ตี้กันที่ผับJD สะดวกไปหรือเปล่า? "
พิชชาพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ เหลือบสายตามองมาทางผมก่อนจะหลบตา หน้าน้องมันยังแดงๆอยู่เลยนะสงสัยจะยังอายๆผมอยู่
"สะดวกสิแล้วเจอกันกี่โมงหละ"
หืมมมนัดกันไปผับเหรอ? เหมือนจะไปวันเกิดเพื่อนหละมั่งผมก็ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
" สองทุ่มตรงชั้นสามโซน VIP "
"ได้สิไม่มีปัญหา งั้นสองทุ่มเจอกันนะ "
เพื่อนพิชชาที่ชื่อเชลีนมองมาทางผมยิ้มๆ
"งั้นฉันไม่ต้องมารับแกเนาะวันนี้อ่ะ ให้แฟนแกไปส่งแล้วกัน"
น้องเชลีนมองมาทางผมยิ้มๆ มองผมสลับกับพิชชาจนสาวน้อยของผมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
"ไม่ใช่แฟนซะหน่อย "
เชลีนทำหน้างงๆ
" อ่าวเหรอนึกว่าแฟนกันซะอีกเห็นอยู่ด้วยกัน "
ผมมองไปทางเด็กน้อยที่ตอนนี้ทำหน้าตาเลิกลั่นกำลังจะปฏิเสธผมก็เลยตะโกนแทรกเข้าไปซะก่อน
"พี่กับพิชชาตอนนี้ยังไม่ใช่แฟนกันครับ แต่อนาคตไม่แน่ "
- ผู้เขียน
