Chapter 6
807 คำ
ฉันคุยอะไรนิดหน่อยกับยัยเชลีนเสร็จก็ไปส่งมันหน้าประตูบ้าน ฉันถอนหายใจออกมาแรงๆก่อนจะหันซ้ายหันขวาเตรียมพร้อมที่จะวิ่งเข้าไปในห้องนอนโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง อายมาก เมื่อกี้คืออายสุดๆ ปกติฉันอยู่คนเดียวอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าคือไม่ต้องระแวงว่าใครจะมาเห็นแต่ฉันพลาดไปคือลืมคิดว่าพี่ธามมันอยู่ด้วย อร๊ายยย แล้วอิตาบ้านี่ก็นะ ห้องตัวเองก็ไม่ใช่แต่ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต ชิ!!!! ว่าแล้วเหมือนทางจะสะดวกฉันวิ่งเข้าไปในบ้านทันที วิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตาอ่ะ พอถึงประตูห้องนอนกำลังจะเปิดก็มีเสียงดังมาจากทางด้านหลังของฉัน
"จะรีบหนีไปจ๊ะสาวน้อย"
ฉันอ้าปากค้างตกใจสุดๆ ชิบหายแล้วเอาไงดีวะเนี้ย ฉันพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ไม่หันไปสบตานะ >///<
"ไปเตรียมชุดไปงานวันเกิดคืนนี้ไงค่ะ ถ้าพี่ธามไม่มีอะไรพิชชาขอตัวค่ะ"
ฉันเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปทันทีกำลังจะปิดประตูพี่ธามก็มาดึงไว้ซะก่อน
" ให้พี่ช่วยเลือกชุดนะ "
ฉันรีบโบกมือปฏิเสธพัลวัน
"มะ ไม่ต้อง!!! พิชชาเลือกเองได้"
เขามองหน้าฉันยิ้มๆ
"ทำไมอ่ะอายพี่เหรอ ไม่ต้องอายหรอกค่ะพี่เห็นหมดแล้ว"
ฉันยกมือไปทุบอกเขาทันที
"อี่ตาบ้า ไอ้คนโรคจิต อิพี่ธาม อิคนบ้า พิชชาจะฆ่าพี่เดี๋ยวนี้แหละ ตายซะเถอะ"
ฉันหลับตาทุบเขารัวๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาทำหน้ายังไงแต่ได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมามันทำให้ฉันหงุดหงิดอยากฆ่าเขาซะให้ตายตรงนี้จริงๆ
" บ้าที่สุดทำไมต้องมาเห็นด้วยเล่า คนบ้า"
" โอ๊ยๆ ฮ่าๆๆ พอแล้วๆ ฮ่าๆๆ พี่ขอโทษๆๆ"
พี่เขาเอามือตัวเองมาปัดป้องการทุบตีจากฉัน ฉันหยุดตีเขาแล้วหายใจหอบ เหนื่อยโว๊ยยยยย ฉันมองหน้าเขาที่หัวเราะยิ้มๆมองมาทางฉัน
"ไม่ต้องอายพี่หรอกน่าพิชชาจะข้างหน้าหรือข้างหลังก็เหมือนกันพี่มองไม่ออกหรอก "
พอได้ยินดังนั้นฉันที่หายใจหอบแทบจะหมดแรงจู่ๆก็มีแรงที่จะฆ่าคนขึ้นมาซะงั้น
"เหมือนกันงั้นเหรอ ตายซะเถอะอิพี่ธามบ้าาาา ย๊ากกกกกกก"
โครมมมม
PM 7.00
ฉันแต่งตัวเสร็จเปิดประตูออกมาก็เจอพี่ธามที่ตอนนี้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย แต่ใส่แว่นตาอยู่เพราะถูกฉันต่อยหน้าหงายไงล่ะ
"ไงจะปากดีอยู่อีกไหมห๊ะ!"
ฉันมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วกอดอกหัวเราะขำๆ สมน้ำหน้าสุดๆ ชิอยากปากดีมาว่าฉันแบนทั้งหน้าทั้งหลังทำไม ฉันหุ่นเซ็กซี่จะตายโว๊ยยย
"ขอโทษคร้าบบบ ผมจะไม่พูดแล้วคร้าบบบ "
เขาทำหน้าเหมือนผวาฉันสุดๆทำท่าทางขนลุกใส่ฉันจนฉันอดยิ้มไม่ได้ ปกติถ้าไม่มีอะไรเขาก็จะน่ารักแบบนี้แหละ แค่บางเรื่องถ้าเขาไม่พอใจฉันขึ้นมาเขาก็จะเปลี่ยนเป็นอีกคนทันที
"จะไปหรือยังคะ? หรือว่าถ้าไม่ไหวจะนอนพักที่นี่พิชชาก็ไม่ว่านะ "
เขารีบลุกขึ้นเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินดุ่มๆออกไปยืนรอหน้าประตูทันที
"พร้อมครับนายหญิง เชิญครับ "
@Pup JD
"พิชชารอพี่หน้าประตูทางเข้านะพี่ไปจอดรถแปป"
ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะหยิบกระเป๋าเปิดประตูแล้วเดินออกไปยืนรอเขาที่ประตูทางเข้า
" เฮ้ พิชชา ยูมายืนตรงนี้ทำไม?"
ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับยองเจ เพื่อนต่างชาติในคลาสเรียนฉัน เป็นคนเกาหลีบอกเลยว่า ออปป้าสุดๆ
" มาไงยองเจ มาคนเดียวเหรอ"
ฉันถามยิ้มๆ เขามองหน้าฉันหันซ้ายหันขวา ก่อนจะทำหน้าสงสัย
"มายืนทำไรตรงนี้แล้วมากับใคร ถ้าจะมาคนเดียวคราวหลังโทรหาเรานะจะมารับ มาคนเดียวอันตราย"
เขาส่งยิ้มหวานเชื่อมมาให้กับฉัน ทำไมฉันจะไม่รู้หละว่าอิตาออปป้านี่มันชอบฉันอ่ะ แต่ฉันไม่คิดมีแฟนเพราะปะป๊าฉันบอกว่าให้มาเรียนห้ามไปมีแฟนเด็ดขาด เรียนจบกลับไปแล้วจะมีแฟนเอง ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมปะป๊าพูดแบบนี้ทำอย่างกับว่ามีผู้ชายสักคนไว้ให้ฉันแล้วอย่างงั้นอ่ะ
"ไม่ได้มาคนเดียวสักหน่อย"
"แล้วมากับใคร?"
"มากับผัวครับ รู้แล้วออกห่างๆด้วยไม่งั้นจะโดน "
- ผู้เขียน
