Chapter 4
938 คำ
หลังจากสั่งอาหารเสร็จผมก็นั่งทานเงียบๆดูสองสาวเปิดศึกกันย่อมๆ ไม่น่ามาเจอกันเลยย เห้อ
"ธามค่ะทานนี่นะคะจินนี่ตักให้"
"เอ่อออออ"
ผมกำลังจะบอกไปว่าคือทานไปเถอะผมทานเองได้พิชชาก็ทำท่าทางเบ้ปากมองไปทางจินนี่
"ไม่เอาสิค่ะพี่จินนี่ อย่าตักเนื้อให้พี่ธามเยอะสิค่ะพี่เขาชอบท้องอืดทานเยอะไม่ได้หรอก พี่ธามทานปลาดีกว่าโน๊ะ "
ผมยิ้มขำๆกับท่าทางของพิชชา อาการน้องมันนี่เหมือนหึงผมสุดๆอ่ะผมควรดีใจใช่ไหม พิชชาเป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ แล้วก็ปากแข็งมาก ถามอะไรตรงๆไม่มีทางได้คำตอบหรอกถ้าน้องมันไม่อยากจะบอกอ่ะนะ
" พอแล้วครับทั้งคู่คือผมอิ่มแล้ว"
ผมบอกออกไปแบบนั้นแล้วก็เก็บช้อนซ้อมทันที ไม่ไหวสองคนนี้ตักให้ผมจนอิ่มแปร้ไปหมดละ อีกอย่างทานเยอะไม่ได้ผมชอบท้องอืดนะ พิชชารู้จักผมดีก็รู้จักกันตั้งแต่ตัวเล็กๆนี่เนาะ
"ธามไปไหนต่อคะจินนี่ว่างขอไปเที่ยวด้วยคนสิค่ะ"
ผมทำหน้าลำบากใจเล็กน้อยเพราะสาวน้อยตรงหน้าเริ่มหน้างออีกแล้ว
"พี่ธามกลับบ้านสิค่ะของยังไม่ได้เก็บเลยนะ"
พิชชาหน้างอง่ำลุกขึ้นมาดึงแขนผมให้ออกไปข้างนอก ผมเดินตามอย่างว่าง่ายแล้วเดินไปชำระเงินหน้าเคาเตอร์ จินนี่ทำหน้าบึ้งเดินตามออกมา
" วันนี้ธามไปก่อนแล้วกันนะจินนี่ ของเต็มห้องเลยยังไม่ได้จัดเลย"
จินนี่ส่งยิ้มหวานมาให้ผม
" ไม่เป็นไรค่ะพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะคะ พิชชามีเรียนใช่มั้ยหละ งั้นพี่ขอยืมตัวธามสักวันนะจ๊ะ "
ผมปวดแขนมากๆอ่ะตอนนี้ก็แม่คุณหงุดหงิดอะไรไม่รู้บีบแขนผมแน่นจนเจ็บไปหมดแล้วเนี้ย ผมดึงแขนออกจากการเกาะกุมของพิชชา เจ้าตัวเห็นดังนั้นรีบมองผมตาขวางทันที ผมรีบไปจับมือน้องมันไว้ทันที แม่งเอ้ย ผมแค่อยากจะเปลี่ยนเป็นเดินจับมือเฉยๆเอง ทำหน้างอไปได้
" ไปกันค่ะพิชชา อากาศเย็นแล้วเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก "
สาวน้อยเหมือนจะยิ้มออกมาได้นิดหน่อย เดินจับมือผมนำออกไปทันที เดินไปเรื่อยๆแต่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านแหะ
"จะไปไหนคะเนี้ย "
ผมถามออกไป สาวน้อยมองซ้ายมองขวาก่อนจะลากผมไปยังซุปเปอร์แห่งหนึ่ง
"ซื้อของสดค่ะ พิชชาจะทำกับข้าวตอนเย็น"
ผมอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป
"ขอฝากท้องด้วยนะ "
"อยากกินก็กินสิ ชิ ถือตะกร้าแล้วเดินตามมา เร็วๆด้วย!!!"
พูดอย่างเกรี้ยวกราดสุดๆแล้วสะบัดหน้าเดินไปทันที เห้ออออ เดาอารมณ์ไม่ถูกจริงให้ตายสิ
"วันนี้พิชชาจะทำอะไรทานคะ"
ผมถามออกไปเดินตามเด็กน้อยที่หยิบนั้นจับนี่ มองซ้ายมองขวาตั้งใจสุดๆ
" สปาเกตตี้ค่ะ"
" ไม่เอาชีสด้วยเหรอคะ? "
ผมมองด้วยความสงสัยเพราะพิชชาเดินผ่านไปเลย ปกติเวลาไปทานข้างนอกน้องมันจะใส่ไปด้วยอ่ะนะ
"เอาไปทำไม"
พิชชาทำหน้านิ่งๆมองมาทางผม
" ก็พิชชาชอบทานปกติต้องใส่ตลอด"
ผมได้ยินเสียงของพิชชาถอนหายใจออกมา
"ก็พี่ธามไม่ชอบกินจะใส่ทำไม ขี้เกียจทำหลายรอบ ทำไมพี่ธามพูดมากจังห๊ะ เดินตามเงียบๆมันจะขาดอากาศหายใจตายหรือไง? "
ผมหัวเราะขำๆก่อนจะเดินตามอย่างเงียบๆ ไม่ถามอะไรอีก เดี๋ยวเจ๊แกจะโมโหยิ่งกว่าเดิมแล้วผมจะอดกินของอร่อย
"ตอนเช้าอยากกินอะไรไหมพี่ธาม"
สาวน้อยหันหน้ามามองหน้าผม ผมทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะทำหน้ายิ้มๆ
" เอาข้าวต้มก็ได้ค่ะพิชชาต้องไปเรียนนี่เนาะ"
พิชชาทำหน้าคิดอะไรเล็กน้อยแล้วก็ทองหน้าผมนิ่ง
"พรุ่งนี้พี่ธามจะไปไหน?"
"ก็จินนี่จะชวน พะ เอ่อออ ไม่ไปก็ได้คร้าบบบ แหะๆ"
ผมกำลังจะบอกว่าพรุ่งนี้จินนี่จะชวนผมไปซื้อของแต่ดูจากสายตาของเจ๊แกแล้วนั้น ผมไม่ไปดีกว่า
" พรุ่งนี้พิชชามีเรียนเช้าถึงแค่สิบโมง พี่ธามต้องรอพิชชาอยู่ที่ห้องห้ามไปไหน เข้าใจไหม"
ผมพยักหน้ารัวๆ อย่าไปขัดใจเค้าเลยเน้อ
" คร้าบบบ แม่"
" ชิ!"
@บ้านพักพิชชา
"พิชชาพี่เอาของใส่ไว้ในตู้เย็นนะครับ"
ผมหิ้วของพะรุงพะรังเดินเข้ามาในตัวบ้านก็ตรงไปห้องครัวก่อนเป็นอันดับแรก เก็บของทุกอย่างใส่ในตู้เย็นเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาตรงโซฟาข้างนอก เจอกับพิชชาที่กำลังชงชาร้อนๆอยู่
" อ่ะ อากาศมันเย็นดื่มชาก่อนแล้วกัน"
ผมอมยิ้มเล็กๆแล้วยื่นมือไปรับชามาจากมือของพิชชา เด็กน้อยเชิดหน้าใส่ผม แต่แก้มนี่แดงอย่างกับลูกตำลึง ผมดึงตัวพิชชาโอบรอบเอวของเธอไว้
"พิชชาครับ"
"อะ อะไร?"
เด็กน้อยเงยหน้ามองผมเล็กน้อย ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ กระซิบข้างๆหู
" ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงพี่รึเปล่าครับ"
- ผู้เขียน
