ตอนที่ 6 หนุ่มหล่อเป็นทรัพยากรที่สำคัญของโลก
2057 คำ
ตอนที่ 6
หนุ่มหล่อเป็นทรัพยากรที่สำคัญของโลก
เดินมาไม่นานสายตาของมาคัสก็เห็นร่างเพรียวนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ด้านข้างมีแก้ววางอยู่หลายแก้วพอหันไปมองลูกน้อง อีกฝ่ายก็รีบรายงาน
“คุณเรย์ดื่มไปหลายแก้วแล้วก็ฟุบหลับไปครับ” มาคัสเลิกคิ้ว
“เรย์” คิ้วสวยขมวดอย่างไม่พอใจเมื่อสัมผัสได้ถึงวายร้ายที่กำลังก่อกวนเขาอยู่ เมื่อเงยหน้าขึ้นภาพตรงหน้าก็พร่าเบลอ
“คิดว่าใครที่แท้ก็คุณนั่นเอง อื้ม คุณหล่อ” มาคัสมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนเมา น้ำเสียงอ้อแอ้ต่างจากปกติ มือใหญ่ช้อนคางสวยขึ้นสบตากับดวงตาหวานเยิ้ม ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่เรย์พูด “หล่อแต่โง่ ฮึก”
เอเลิ่กลั่กอย่างไม่เคยเป็น เขาเป็นดั่งมือขวาของมาคัส อยู่ด้วยกันมาหลายปี เป็นครั้งแรกที่มีคนด่าเจ้านายจังๆ แบบนี้แถมยังด่าต่อหน้า ทั้งที่ในใจแอบไว้อาลัยให้แล้ว แต่ไม่นึกว่าเจ้านายเขานอกจากไม่โกรธแล้วยังยิ้มด้วย
“หื้ม เธอด่าฉันแท้ ๆ ทำไมถึงร้องไห้” มาคัสมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา จมูกขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู ใบหน้ายู่ยี่อย่างที่ไม่เคยเห็น
“ฮึก ผมเสียดายความหล่อ หล่อแท้ ๆ ไม่น่าโง่เลย” คนเมาบ่นงึมงำกับตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นมาคัสก็ฟังรู้เรื่อง เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับเขาแบบนี้ ปกติแล้วไม่ว่ามาคัสจะไปทางไหนต่างก็มีแต่คำเยินยอ
มาคัสพยักหน้าให้เอ อีกฝ่ายอุ้มร่างเพรียวขึ้นเดินตามเจ้านายออกจากงานไป ระหว่างทางคนเมายังคงพูดงึมงำกับตัวเอง ฟังออกบ้างฟังไม่ออกบ้างจนกระทั่งมาถึงรถ
“ไปส่งคุณเรย์ก่อนไหมครับ” มาคัสเหลือบมองคนข้างกาย ร่างเพรียวโอนเอนทิ้งหัวที่บ่าแกร่ง
“ไปคอนโด” เมื่อได้รับคำสั่ง รถยุโรปคันหรูก็เคลื่อนตัวไปทางถนน มาคัสโอบเอวกระชับเรย์ให้เข้ามาใกล้ มองคิ้วสวยขมวดเหมือนกำลังไม่พอใจ
“เธอไม่รู้เหรอว่ามีคนมากมายขนาดไหนอยากเข้าใกล้ฉัน” เสียงกระซิบข้างหูทำให้คนเมาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เมื่อฝืนลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาในระยะใกล้
“มาคัส...หล่อจัง” ริมฝีปากอวบอิ่มยู่ทำท่าจะจูบ แต่ขยับเท่าไหร่ปากก็ยังไม่ถึงหน้ามาคัสสักทีจนรู้สึกหงุดหงิด มาคัสมองท่าทีของคนเมาด้วยความหรรษา ยิ่งเห็นท่าทีไม่พอใจยิ่งรู้สึกว่าอีกคนน่ารัก
“เธออยากจูบเหรอ” มาคัสหลุบตามองริมฝีปากอวบอิ่ม นิ้วหัวแม่มือถูเบา ๆ จนมันเผยอออก นิ้วชี้สอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นร้อน ดวงตาหวานเยิ้มช้อนมองราวกับกำลังยั่วยวน
“อื้ออ” ลิ้นเล็กซุกซนดูดเลียนิ้วใหญ่ราวกับมันเป็นขนมหวานแท่งโปรด
ท่ามกลางบรรยากาศร้อนระอุของด้านหลัง เอเลื่อนปิดช่องกั้นระหว่างคนขับและด้านหลังทำให้ตอนนี้ด้านหลังเป็นส่วนตัวอย่างสมบูรณ์ ตั้งแต่เขาดูแลเจ้านายมา เป็นครั้งแรกที่เห็นเจ้านายเขาถูกใจคู่นอนขนาดนี้
“เธอยังไม่ตอบเลยนะว่าทำไมถึงบอกว่าฉันโง่” เรย์ช้อนตามอง ขยับออกอย่างเชื่องช้าราวกับเสียดาย น้ำหวานสีใสเชื่อมระหว่างนิ้วมือและลิ้นเล็ก
“เพราะคุณโง่จริง ๆ” เรย์เอียงคอขยับตัวโถมเข้าใส่โอบคอหนาไว้ ขยับเข้าใกล้จนได้กลิ่นฟีโรโมน
“หื้ม แล้วทำยังไงจะหายโง่ล่ะ” มุมปากมาคัสยกขึ้นอย่างถูกใจ แล้วอุ้มให้อีกคนมานั่งบนตัก มือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้ออย่างซุกซน สัมผัสเย็น ๆ ทำให้เรย์รู้สึกสั่นสะท้าน
“อือ ทำยังไงนะ” คนเมาขมวดคิ้วด้วยท่าทีจริงจังราวกับกำลังใช้ความคิด แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงสมองก็ว่างเปล่า
มาคัสมองคนบนตักที่ทำท่าอึกอักราวกับกำลังจะพูดอะไร ใบหน้าหล่อขยับเข้าใกล้สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก่อนที่ริมฝีปากจะได้แตะซอกคอขาวใบหน้าของมาคัสก็แข็งค้าง
“อึก อ้วกกก”
มาคัสมองเสื้อตัวแพงที่ตอนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นไม่พึงประสงค์ แถมคนทำยังทำหน้าโล่งซ้ำยังคอพับหลับไปแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นครับ” เอถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสภาพของผู้เป็นนายขนทั้งร่างก็ลุกซู่
“ถ้า 5 นาทียังไม่ถึงคอนโดนายตายแน่” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของผู้เป็นนายมีหรือเอจะกล้าขัด มาคัสถอนหายใจมองคนหลับสบายอย่างคาดโทษ
“เธอตื่นเมื่อไหร่โดนดีแน่”
บนเตียงหรูหราขนาดคิงไซซ์แพขนตาสวยขยับ ร่างเพรียวบิดตัวคลายความเมื่อยล้า ดวงตาสวยมองรอบ ๆ พร้อมหาวปากกว้าง
“หาววว ที่ไหนเหมือนจะไม่ใช่คอนโด” เรย์มองไปรอบ ๆ ที่นี่หรูหรากว้างขวางมาก คอนโดเรย์ว่าหรูแล้วที่นี่หรูกว่าอีก ความทรงจำสุดท้ายคือเขาดื่มที่งานเลี้ยงแล้วก็หลับไปเลย
“ไม่คิดว่าจะคออ่อนขนาดนี้” เรย์ก้มสำรวจตัวเอง ตอนนี้เขาใส่เสื้อตัวใหญ่ ช่วงล่างรู้สึกปลอดโปร่งแบบไม่เคยเป็น พอมองลอดไปตามคอเสื้อก็พบว่าตอนนี้เขาไม่ได้ใส่กางเกงชั้นใน
ให้ตายเถอะ ตื่นมาในที่แปลก ๆ ไม่พอ ยังตื่นมาด้วยสภาพนี้อีก เรย์มองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นใครเลยตัดสินใจเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า จมูกขยับดมเพราะได้กลิ่นคุ้น ๆ
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงจากด้านหลังทำให้เรย์สะดุ้งหันไปมอง มาคัสกอดอกอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ทั้งที่ท่าทีเหมือนปกติแท้ ๆ แต่ไม่รู้ทำไมคราวนี้เขาถึงรู้สึกแปลก ๆ เหมือนพวกมีความผิด
“ครับ เมื่อคืน…” ความทรงจำที่ว่างเปล่าก่อนหน้าเริ่มมีความทรงจำเลือนราง แม้ว่าจะจำได้ไม่หมด แต่มีสิ่งหนึ่งที่เด่นชัด ยิ่งคิดใบหน้าก็ยิ่งซีดเผือด
เขาอ้วกใส่มาคัสแถมยังอ้วกบนรถด้วย! แม่เจ้า ไม่อยากเดาว่าเสื้อผ้าของมาคัสราคากี่บาท ไหนจะรถอีก ไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีปัญญาชดใช้ไหม แต่เดี๋ยวสิ ตอนนี้เขามีเงินแล้วนี่ ไม่ได้ไส้แห้งเหมือนชาติที่แล้ว!
“จำได้แล้วสินะว่าเมื่อคืนเธอทำไว้ดีงามขนาดไหน” น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำให้เรย์ขนลุก เขารีบถอยหลังเมื่อเห็นว่ามาคัสเดินเข้ามาหาช้า ๆ
“แหะ ๆ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ ผมจะซักเสื้อผ้าให้ ส่วนเรื่องรถผมจะออกค่าล้างรถให้ครับ” เรย์พูดด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน ถอยห่างจนชิดกระจกระเบียง
“ฉันทิ้งเสื้อผ้าพวกนั้นไปแล้ว” เรย์อ้าปากอย่างตกตะลึง ทิ้ง!? ไม่ใช่ว่าเสื้อผ้าพวกนั้นแพงมาก ๆ เหรอ แค่อ้วกใส่เอง ซักกลิ่นก็หายแล้ว แต่พอนึกดี ๆ มาคัสรวยมาก จะใส่เสื้อผ้าครั้งเดียวแล้วทิ้ง ขนหน้าแข้งก็ไม่ร่วง แต่ถึงอย่างนั้นก็อดเสียดายไม่ได้อยู่ดี
“งั้นผมจะซื้อชุดใหม่ให้ครับ” มาคัสเลิกคิ้ว ทั้งที่ตัวสั่นเหมือนลูกนกแท้ ๆ ยังกล้าต่อปากต่อคำ
“ฉันไม่ต้องการ” มาคัสมองใบหน้ายู่ยี่อย่างขัดใจของเรย์ด้วยความพึงพอใจ แค่ระยะเวลาสั้น ๆ เขาเห็นใบหน้าน่ารักแสดงหลากหลายอารมณ์
“แล้วคุณต้องการอะไรครับ” เรย์ช้อนตามอง ถามแผ่วเบาด้วยความหวาดระแวง
“ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น เธอเห็นฉันเป็นคนเลวหรือไง”
ใช่! คุณมันคนเลวสุด ๆ ทั้งเจ้าเล่ห์ ขี้โกง เป็นตัวร้ายที่นักอ่านเกือบทุกคนสาปส่ง!
แม้ว่าในใจจะเดือดพล่าน แต่เรย์ได้แต่ปิดปากเงียบ ถ้าเขาพูดออกไปมีหวังได้ตายวันนี้แน่ ๆ
“เปล่าครับ ใครจะกล้าคิดแบบนั้นกัน” เรย์ฉีกยิ้มด้วยใบหน้าใสซื่อ มาคัสคิ้วกระตุก เขาคงเชื่อสนิทใจแล้วถ้าหากเมื่อคืนคนตรงหน้าไม่ได้พูดว่าเขาโง่
“อ๋อ ทีเมื่อคืนยังกล้าพูดเลยนี่” เรย์สะดุ้ง สังหรณ์ว่าเมื่อคืนเขาต้องพูดอะไรไม่ดีไปแน่ ๆ
“คุณมาคัสอย่าถือสาคนเมาเลยครับ” เสียงหวานเอ่ย ใบหน้าน่ารักถูไถกับอกแกร่งอย่างออดอ้อน มือใหญ่ช้อนคางเล็กขึ้นประกบจูบละเมียดละไมบนริมฝีปากอวบอิ่ม
“อืออ” ร่างเพรียวโอนอ่อนไปตามแรงชักจูงปล่อยให้ลิ้นร้อนเกี่ยวพัน ในหัวของเรย์ขาวโพลนราวกับมีผีเสื้อนับพันบินภายในท้อง มือบางทุบอกแกร่งเมื่อกำลังขาดอากาศหายใจ
เรย์หอบหายใจเมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ รู้สึกเย็นวาบ เมื่อก้มมองถึงรู้ว่าตอนนี้กระดุมเสื้อถูกปลดออกจนหมดแล้ว ตอนนี้เขาไม่ต่างจากยืนเปลือยเปล่า หน้าแดงระเรื่อ
“ฉันจะให้เอลไปส่งที่คอนโด” เรย์อ้าปากค้างมองมาคัสที่เดินเข้าไปอีกห้อง
“อะไรกัน เข้าวัยทองหรือไง”
สุดท้ายเขาก็กลับห้องมาอย่างปลอดภัย ก่อนแยกทางกับเอลเขาอดนึกถึงอีกฝ่ายไม่ได้ แม้ว่าในนิยายจะไม่ได้มีบทเยอะ แต่คนนี้เป็นลูกน้องคนสำคัญของมาคัส มาคัสมีลูกน้องที่ไว้ใจมาก ๆ สองคน ไม่ต่างจากมือขวามือซ้าย เอลคนพี่ เอคนน้อง ในนิยายไม่ได้บอกว่าทั้งคู่มาอยู่กับมาคัสได้ยังไง ทั้งสองมีบทบาทสำคัญในการช่วยมาคัส ไม่ว่ามาคัสจะอยู่จุดสูงสุดหรือต่ำสุดทั้งคู่ก็พร้อมอยู่ด้วย แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ตายในตอนที่มาคัสพ่ายแพ้ให้กับพระเอก
“เฮ้อ” ร่างเพรียวทิ้งตัวนั่งที่โซฟา สุดท้ายก็ทนเบื่อไม่ไหว จึงตัดสินใจไปเดินเล่นที่ห้าง
ใช้เวลาไม่นานเรย์ก็มาถึงห้างขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ไม่ว่าจะวันหยุดหรือวันธรรมดาก็เต็มไปด้วยผู้คน ระหว่างที่กวาดสายตามองหาที่นั่ง ร่างกายก็แข็งค้างกับภาพตรงหน้า
มาคัสและว่านนั่งอยู่ด้วยกันในร้านจิวเอลรี เกิดอะไรขึ้น หรือว่าตอนนี้มาคัสเริ่มเข้าหานายเอกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ดีแน่ แค่คิดถึงผลที่ตามมาลมหายใจก็ติดขัด รู้สึกเหมือนจะเป็นลมจริง ๆ
ให้ตายเถอะ เขายังไม่อยากตาย!
เรย์ทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่หน้าร้านดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ พนักงานเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา แม้ว่าอีกคนจะหน้าตาดีมาก แต่ยังไงก็ต้องป้องกันไว้ก่อน เพราะเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ
ร่างบางยังคงแอบส่องโดยไม่รู้ตัวเลยว่าถูกมองว่าเป็นโจรไปแล้ว เมื่อถูกสะกิดอย่างไม่ทันตั้งตัวก็สะดุ้งโหยงหันกลับไปมอง
“สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”
“อะ เอ่อ เปล่าครับ” เรย์ทำท่าเลิ่กลั่กไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ยิ่งเห็นสายตาระแวงของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยิ่งทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อนึกแผนดี ๆ ออก
“พอดีแฟนผมเขานอกใจน่ะครับ เหมือนเขากำลังมีกิ๊ก” น้ำเสียงหวานเอ่ย ช้อนตามองพี่ รปภ.ราวกับกำลังขอความเห็นใจ ใบหน้าน่ารักกับแววตาใสซื่อมีหรือจะไม่ถูกหลอก เรย์ได้แต่ขอโทษในใจที่โกหก แต่จะว่าเขาโกหกก็ไม่ถูกซะทีเดียว เพราะมาคัสก็เป็นผั- แค่ก! สามีเขาจริง ๆ สามีทางกายบวกกับมโนของนักอ่านผู้คลั่งรัก
“กว่าผมจะตามสืบได้ก็ใช้เวลาตั้งหลายวัน” น้ำเสียงหวานสั่นราวกับใจกำลังแตกสลาย เรย์ช้อนตามองพร้อมกับแอบสังเกตสีหน้าของอีกคนไปด้วย พอเห็นท่าทีเห็นอกเห็นใจก็แอบร้องเยสในใจ หึหึ แม้ว่าเขาจะแสดงไม่เก่ง แต่บอกเลยว่าอินเนอร์เขาต้องได้คะแนนเต็มร้อย!
ในฐานะเมียมโนของพ่อตัวร้าย เขาจะไม่ยอมให้คนหล่อตายไปอย่างเสียเปล่า!
###
ชีวิตก็สำคัญ คนหล่อก็สำคัญ ชีวิตของน้องเรย์ช่างน่าสงสาร555
- ผู้เขียน
