ตอนที่ 5
การปรากฏตัวของนายเอก
หลังจากกินข้าวเสร็จเรย์ก็ลุกออกจากร้านอาหารอย่างรวดเร็ว สายตายังคงมองพระเอกและนายเอก ตอนนี้ทั้งคู่เดินเข้าร้านกระเป๋าแล้ว คิ้วสวยขมวดอย่างสับสน ไม่คิดว่าทั้งคู่เจอกันแล้ว แต่พอนึกดูดี ๆ อีกสองวันว่านก็จะได้เจอมาคัส พระเอกเจอนายเอกก่อน จะว่าไปก็ไม่ถือว่าไว แต่ที่เขาแปลกใจคือทำไมทั้งคู่ถึงมาเดินซื้อของด้วยกันได้ แบบนี้มันไม่ผิดปกติเกินไปหน่อยเหรอ
เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำ!
ร่างเพรียวเดินเข้าร้านกระเป๋าอย่างแนบเนียน ระวังไม่ให้อยู่ใกล้ทั้งสองมากเกินไป ระหว่างที่กำลังเนียนเดิน เขาไม่ได้ยินเสียงบทสนทนาของทั้งคู่เลย แม้ว่าจะมาด้วยเจตนาเสือ-เอ๊ย อยากสอดส่อง แต่เขาไม่คิดจะเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ หน้าที่เดียวของเขาคือกันมาคัสให้ออกจากลูกรักของนักเขียน
การติดตามไร้ประโยชน์ ทั้งคู่ไม่ได้มีท่าทีแปลก ๆ เลย สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้เลือกซื้อกระเป๋าโง่ ๆ มาหนึ่งใบ พอจ่ายเงินเหมือนจะเป็นลม ไม่คิดว่ากระเป๋าใบนิดเดียวราคาเกือบแสน
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ” พนักงานเอ่ยด้วยรอยยิ้มสดใสตรงข้ามกับคนจ่ายเงิน หลังจากเดินออกจากร้านเรย์ก็ตรงกลับคอนโด
วันงานมาถึงแล้ว งานจัดช่วงค่ำ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมง เรย์ถูกจับแต่งองค์ทรงเครื่องอย่างดี ช่างแต่งหน้าสองคนบรรจงแต่งเติมใบหน้าเนียนด้วยสีหน้าระริกระรี้
“น้องเรย์หน้าสวยจังเลย สนใจเป็นนายแบบไหมคะ เจ๊พอมีเส้นสายน้า” เจ๊พรสาวประเภทสองคนสวยบอกเลยถ้าเจ๊แกไม่พูดร้อยทั้งร้อยก็บอกว่าเป็นหญิงแท้
“แหม เจ๊ชมผมเกินไปแล้วครับ ถ้าผมเป็นนายแบบได้เจ๊คงเป็นดาราดังได้ ผมสู้เจ๊ไม่ได้เลย” เรย์พูดหยอก แม้ว่าจะเจอกันไม่กี่ชั่วโมง แต่กลับรู้สึกสนิทสนมมาก
“หุหุ ปากหวานจริง ๆ” เรย์หัวเราะเบา ๆ วันนี้เขาถูกเคาะประตูตอนเที่ยง พอเปิดออกก็เจอกับช่างสองคนพร้อมชุดสูท แม้ว่าจะรู้ว่ามาคัสจะเอาชุดมาให้ แต่ไม่คิดว่าอีกคนจะจ้างช่างแต่งหน้ามาให้ด้วย เขาไม่ใช่ผู้หญิงไม่ได้แต่งหน้าเยอะ ความจริงไม่จำเป็นต้องจ้างด้วยซ้ำ แต่เขามีสิทธิ์พูดเหรอ เหอะ ๆ นั่นพ่อมาเฟียจอมเอาแต่ใจนะ
หลังจากนั่งหลังขดหลังแข็ง ในที่สุดเขาก็เตรียมตัวเสร็จตอนบ่ายสาม ช่างออกไปแล้ว เรย์มองเงาสะท้อน ใบหน้าสวยถูกแต่งเติมอย่างประณีต แม้จะเป็นการแต่งหน้าอ่อน ๆ แต่กลับดูดีจนเขาแทบไม่เชื่อว่านี่คือตัวเขา ชุดสูทสีกรมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวแม้ว่าจะดูเรียบ ๆ แต่กลับดูดีเมื่ออยู่บนตัวของเขา
หลังจากนั่งเล่นเกือบชั่วโมงลูกน้องของมาคัสก็มารับ แม้ว่าจะพยายามทำหน้านิ่งแค่ไหน แต่ตอนนี้เรย์ตื่นเต้นมาก เพราะภารกิจวันนี้เป็นตัวชี้วัดความเป็นความตายของตัวร้ายสุดหล่อ เมื่อเข้ามาในรถก็เห็นมาคัสนั่งอยู่ก่อนแล้ว อีกคนอยู่ในชุดสูทสีดำ ผมถูกเซตอย่างดีเพิ่มความหล่อ และดูภูมิฐาน
เรย์นั่งเกร็งหลังจากที่รถเคลื่อนตัว มาคัสยังคงนั่งนิ่งหลับตาเหมือนหลับ ร่างเพรียวขยับเข้าไปใกล้มองสำรวจใบหน้าหล่อเหลา เกิดเป็นนายเอกนี่ดีจริง ๆ แค่อยู่เฉย ๆ ก็มีหนุ่มหล่อมาตามจีบ ไม่ใช่แค่หล่อ แถมรวยพร้อมเปย์
“ฉันคิดค่ามองนะ” เรย์สะดุ้งเมื่อจู่ ๆ มาคัสก็ลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน
“ราคาเท่าไหร่เหรอครับ จ่ายด้วยร่างกายได้ไหม” เรย์ถามเสียงหวานอย่างไม่ยอมแพ้ นิ้วเรียวแตะลงที่แผ่นอก แม้จะมีเสื้อผ้า แต่ก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่ง มันไม่ได้มีดีแค่ส่วนบนหรอกนะ เพราะข้างล่างเองก็...
“อย่าซนให้มาก” ก่อนที่นิ้วเรียวจะเลื่อนลงถึงจุดอันตรายมาคัสก็จับมือเล็กไว้ก่อน
“ครับบบ” มาคัสเลิกคิ้วก่อนจะกระตุกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของเรย์ เป็นคู่นอนกันมาเป็นเดือน แต่มาคัสไม่เคยเห็นท่าทีแบบนี้ของเรย์ แม้ก่อนหน้านี้จะออดอ้อนบ้าง แต่ก็ไม่ได้ดูซุกซน สดใสแบบนี้
“อะ?” ร่างบางถูกอุ้มให้มานั่งบนตักหันหน้าเข้าหากัน ลมหายใจร้อนในระยะใกล้ทำให้สั่นสะท้าน
“หรือว่าคุณมาคัสชอบความตื่นเต้นแบบนี้” เรย์แกล้งขย่มเบา ๆ สองสามครั้ง
“ถ้าเธอยังซน ฉันรับรองว่าคืนนี้ขาเธอถ่างแน่ ๆ” พวงแก้มขาวขึ้นสีระเรื่อยู่ปาก
“ให้มันจริงเถอะครับ” เดี๋ยวพอเจอนายเอกคุณก็เขี่ยผมทิ้งแล้ว เรย์แอบบ่นงุบงิบกับตัวเอง แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายเรย์ไม่ได้พูดออกไป แม้ว่าจะมีแผนกันมาคัสออกจากนายเอก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม
ใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมงรถยุโรปคันหรูก็มาหยุดอยู่ที่หน้าโรงแรมหรูหราใจกลางเมือง มาคัสเดินลงเป็นคนแรกตามด้วยเรย์ เมื่อทั้งคู่มาถึงก็เป็นจุดสนใจทันที เรย์ตาลายกับแสงแฟลช
มาคัสขมวดคิ้วแล้วโอบเอวบางไว้ก่อนจะเดินตามบอดีการ์ด เมื่อเข้ามาในงานก็ไม่มีแสงแฟลชรบกวนแล้ว เรย์ถอนหายใจ ก่อนจะสัมผัสแรงโอบที่เอว แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรก็ได้ยินเสียงทักก่อน
“สวัสดีครับคุณมาคัส”
“สวัสดีครับ” มาคัสก้มหัวให้เล็กน้อย ไม่นอบน้อมเกินไป แต่ก็ไม่แข็งกระด้างจนดูเสียมารยาท เรย์ก้มทักทายก่อนจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ไม่ได้สนใจบทสนทนาของทั้งคู่ เขาอยากรู้ว่าตอนนี้นายเอกกับพระเอกมาหรือยัง
“ลูกชายผมมาพอดีเลย ผมอยากพาว่านมารู้จักคุณมาคัสครับ” เรย์ชะงักเมื่อได้ยินแบบนั้นก่อนจะหันหน้าไปมอง ไม่ไกลว่านกำลังเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มสุภาพ
นี่มันออรานายเอก! มองไกล ๆ ว่าน่ารักแล้ว พอมาเจอตรง ๆ บอกเลยว่าน่ารักมาก เดี๋ยว! นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้สิ เรย์เหลือบตามองมาคัส แล้วสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้น
มาคัสมองนายเอกอย่างสนอกสนใจออกนอกหน้า อย่าบอกนะว่ามาคัสตกหลุมรักเข้าแล้ว
“สวัสดีครับคุณมาคัส ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน” ทั้งคู่จับมือทักทายกัน หลังจากทักทายมาคัสเสร็จว่านก็ก้มหัวทักทายเรย์ด้วย มองจากแขนของมาคัสที่โอบเอวไว้ คนตรงหน้าคงมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา
หลังจากนั้นทั้งสามก็คุยกันอีกสักพักก่อนจะแยกตัวออกไป ระหว่างที่คุยเรย์ยืนเงียบดูท่าทีของทั้งสอง เมื่อเห็นว่ามาคัสว่างนักธุรกิจคนอื่นก็เดินมาทัก จนผ่านมาเกือบชั่วโมงทั้งคู่ยังไม่ได้นั่งเลย เรย์เริ่มงอแงในใจ เขาปวดขามาก ความจริงเขาจิตตกตั้งแต่ตอนเจอกับว่านแล้ว
“ผมขอไปดูโซนอาหารหน่อยนะครับ” เมื่อเครียดหรือต้องการใช้ความคิด ของหวานเท่านั้นที่เยียวยาได้ เมื่อเห็นว่ามาคัสพยักหน้าให้เรย์ก็เดินจากไป มาคัสส่งสายตาพลางพยักหน้าไปทางเรย์ ชายร่างใหญ่ก้มรับคำสั่งก่อนจะไปจับตาดูเรย์แบบห่าง ๆ
“เฮ้อ” หลังจากตักขนมจนพอใจแล้ว เรย์ก็เดินมานั่งด้วยท่าทีจิตตก เห็นมาคัสกำลังคุยกับนักธุรกิจหลายคน ตอนนี้พระเอกเข้ามาในงานแล้วแถมกำลังอยู่กับนายเอก ทั้งคู่แสดงความสนิทสนมกันจนเขาต้องมองมาคัสบ่อย ๆ อยากรู้ว่ามาคัสจะมีท่าทีอะไรไหม แต่น่าแปลกที่มาคัสไม่มีท่าทีผิดปกติอะไรเลยนอกจากมองด้วยสีหน้าปกติ
ถึงจะเห็นแบบนั้น แต่เขาก็ยังไม่ไว้ใจ บางทีตอนนี้มาคัสอาจจะอยู่ในช่วงสนใจ ผ่านไปสักพักมาคัสก็เดินมาทางนี้จนเรย์เผลอเกร็ง
“ทำหน้าอะไรแบบนั้น” มาคัสเลิกคิ้วมองแก้มพอง ๆ เคี้ยวตุ้ย ๆ แต่กลับทำหน้าไม่มีความสุข
“เปล่าครับ ผมแค่ตื่นเต้นที่ได้อยู่ท่ามกลางคนรวยเยอะขนาดนี้” มาคัสไม่ได้พูดอะไร แต่นั่งลงข้าง ๆ พลางสบตาจนเรย์รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ
“มีอะไรเหรอครับ”
“เธอหึงฉันเหรอ”
“ไม่ใช่สักหน่อย คุณหลงตัวเองจริง ๆ” เรย์หลบสายตา มาคัสกระตุกยิ้ม ถ้าเป็นปกติเขาคงไม่พอใจ ถ้าเป็นคู่นอนคนก่อน ๆ ถ้าแสดงท่าทีหึงหวงเขาจะเลิกยุ่งทันที แต่ไม่รู้ครั้งนี้นึกอะไรถึงได้พอใจกับท่าทีแบบนี้
“อ๋อ แบบนั้นเอง ฉันต้องไปขึ้นเวทีแล้ว หวังว่าจะได้กำลังใจดี ๆ จากเธอ” เรย์มองมาคัสลุกเดินไปทางเวที แสงไฟหรี่ลงเมื่อเข้าสู่พิธีการ เห็นเด่นสง่าแค่เวทีเตี้ย ๆ มาคัสเดินขึ้นไปด้วยท่าทีองอาจ ใบหน้าดูดีเหมาะกับสูทตัวแพง ไม่แปลกใจที่นักธุรกิจหลายคนต้องการให้ลูกสาวเชื่อมสัมพันธ์ การได้รับแรงสนับสนุนจากมาคัสไม่ง่าย แต่ถ้าใครได้เรียกได้ว่าโชคดีกว่าถูกหวย
ภายในห้องเงียบสนิทเมื่อเจ้าของงานเริ่มพูด น้ำเสียงทุ้มพูดไม่ช้าไม่เร็ว ทุกคำพูดเต็มไปด้วยความหนักแน่น สายตาของทุกคนในงานรวมกันอยู่ที่เดียวไม่เว้นแม้แต่เรย์ ชั่วขณะหนึ่งเผลอสบตากับดวงตานั้น แม้มันจะดูเย็นยะเยือก แต่กลับไม่ได้ทำให้กลัว
หลังจากกล่าวเปิดงานมาคัสก็ถูกรุมอีกครั้ง เรย์ละสายตาพร้อมกับคิดหลาย ๆ อย่าง จริงอยู่ว่าตอนที่มาคัสเจอนายเอกมีท่าทีสนใจ แต่ก็ไม่ได้มากมายอย่างที่เขาคิดไว้ บางทีมาคัสอาจจะสนใจเพิ่มมากขึ้นหลังจากจบงานนี้
วิธีจีบของมาคัสเริ่มต้นจากการลงทุน ไม่ว่าจะโลกไหนเงินก็มีอำนาจ มาคัสลงทุนหนังหลายเรื่อง และทุกเรื่องก็ดังระเบิด มาคัสเสนอให้ทั้งพระเอก พระรอง ตัวละครเด่น ๆ ช่วงแรกว่านไม่กล้าขัดใจเพราะกังวลเรื่องธุรกิจของพ่อ แต่พอนาน ๆ เข้ามาคัสก็เริ่มอยากคุยส่วนตัว มีตั้งแต่ให้มานั่งเป็นเพื่อนที่บาร์ ชงเหล้า และเริ่มทำตัวเหมือนตาแก่โรคจิต สุดท้ายว่านก็ทนไม่ไหวเอาไปปรึกษาเมธี หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ปะทะกัน
“เฮ้อ ก็สมควรถูกคนอ่านประณาม ไม่เข้าใจจริง ๆ หน้าตาก็ดี การเงินก็ดี เสียของจริง ๆ” ว่าแล้วเรย์ก็กระดกน้ำสีสวยเข้าปาก ยิ่งกระดกเข้าไปเยอะเท่าไรร่างบางก็ยิ่งโงนเงนบ่นพึมพำกับตัวเองจนไม่ได้ศัพท์
มาคัสยังคงมีสีหน้าราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์มองชายวัยกลางคนพูดอ้อมโลก แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องสานสัมพันธ์ หญิงสาวใบหน้าสะสวยชุดเดรสเกาะอกเปิดเผยเนินอวบอิ่ม ใบหน้าแต่งอย่างลงตัว ผมดัดเป็นลอน แม้ว่าจะพยายามเก็บอารมณ์ไว้ แต่มาคัสมองออกว่าเธอตื่นเต้นมากแค่ไหน
“ลูกสาวผมเธอเพิ่งเรียนจบมาจากต่างประเทศ ดีจริง ๆ จะได้มาช่วยดูแลธุรกิจที่บ้าน” เมื่อเจ้าหล่อนเห็นสายตาของผู้เป็นพ่อก็เอ่ยด้วยท่าทีเป็นธรรมชาติ
“เป็นครั้งแรกที่ได้เจอคุณมาคัส คุณดูดีกว่าในข่าวซะอีก หวังว่าในอนาคตเราจะมีโอกาสไปดื่มด้วยกันนะคะ” สีหน้าของมาคัสไม่ได้เปลี่ยนแม้ว่าจะเห็นท่าทียั่วยวนของหญิงสาวตรงหน้า สำหรับมาคัส เขาไม่ได้ขาดแคลนสาวงาม
ก่อนที่มาคัสจะได้พูดอะไรลูกน้องก็เดินเข้ามากระซิบบางอย่าง แววตาของมาคัสเป็นประกายก่อนจะหันไปเอ่ยลา
“พอดีมีธุระ ยังไงขอตัวก่อนนะครับ” มาคัสเดินจากทันที ปล่อยให้หญิงสาวหน้าเสียมองตามด้วยความขุ่นเคือง
###
อย่าไปสนใจนายเอกเลย น่าสนใจน้องเรย์ดีกว่า???