ตอนที่ 4 สเปกคือใหญ่เท่าแขน Nc 18+

1940 คำ

ตอนที่ 4 สเปกคือใหญ่เท่าแขน Nc 18+ “อ๊า ดะ เดี๋ยวสิครับ เบาหน่อย” เสียงหวานสั่นเมื่อจู่ ๆ ท่อนเอ็นใหญ่ก็สอดเข้ามา แถมยังกระแทกจนรูรักขมิบระรัว ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ แววตาหวานเยิ้มแม้ว่าจะเอ่ยห้าม “แน่ใจเหรอว่าต้องการให้ฉันทำเบา ๆ ดูเหมือนตอนนี้เธอชอบแรง ๆ นะ” แววตาหื่นกระหายมองรูรักเปียกแฉะ มันตอดขมิบรัดลูกชายเขาแน่น “อ๊ะ มันลึกไป” แรงกระทุ้งหนัก ๆ ทำให้ร่างเล็กบิดเร่าด้วยความเสียวและจุก มาคัสกระตุกยิ้มมองร่างเปลือยเปล่าแสนยั่วยวนด้วยแววตาดุร้าย ร่างขาวโพลนถูกจับให้คลานเข่า แก้มก้นเนียนโก้งโค้งราวกับเชิญชวน “ฮึ้ม วันนี้เธอน่ารักจริง ๆ” หัวเห็ดบานใหญ่ถูไถรูรักเปียกแฉะ ก่อนจะสอดเข้าไปรวดเดียวจนเสียงหวานครางลั่น เพียะ! เพียะ! “อ๊ะ มันแสบ อ๊า” มาคัสไม่ได้ฟังเสียงบ่น เขาจับเอวบางไว้ก่อนจะกระแทกระรัวจนเสียงดังตับตับฟังดูหยาบโลน นิ้วเรียวกำผ้าปูที่นอนระบายความเสียวซ่าน “อ๊า ลึกจัง อื้อ” การเสียดสีในรูรักสร้างความเสียวซ่านจนสมองของเรย์ไม่สามารถคิดอะไรได้ ลืมแม้กระทั่งจุดประสงค์แรกที่เข้าหามาคัส ปล่อยให้ร่างกายถูกชักพาด้วยแรงราคะ “ซี้ด กลิ่นนายหอมจริง ๆ” มาคัสโน้มตัวเข้าหาแผ่นหลัง ขบกัดสร้างรอยสีกุหลาบไว้ มือใหญ่เลื่อนเข้าไปหยอกล้อกับยอดอกสีหวานที่ตอนนี้มันบวมแดงราวกับกำลังเชิญชวนให้มาดูด เอวสอบขยับระรัวจนได้ยินเสียงกึก ๆ ของเตียง “อ๊า แรงอีก ผมจะเสร็จ อ๊ะ” “ฮึ้ม” มาคัสขบกรามแน่นเมื่อรูรักตอดจนแน่น เสียงหอบหายใจ และเสียงแฉะ ๆ ฟังดูหยาบโลนยิ่งทำให้อารมณ์ของทั้งคู่พุ่งสูงขึ้น ทั้งที่อยู่ในห้องแอร์ แต่เหงื่อกลับไหลราวกับวิ่งอยู่กลางสนาม “อ๊ะ อ๊า คุณมาคัส มัน อ๊ะ อ๊าา” จุดกระสันถูกกระแทกถี่จนเสียงหวานครางไม่เป็นภาษา แรงกระแทกระรัวราวกับเครื่องขุดเจาะ ก่อนที่ทั้งคู่จะเสร็จสมออกมาพร้อมกัน เรย์ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง สมองว่างเปล่า ความอุ่นหายไปเมื่อมาคัสถอนตัวตนออก แววตาคมมองรูรักที่กำลังขมิบ มันเปียกแฉะเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ร่างบางพลิกตัวนอนหงาย เท้าขาวแตะที่แผ่นอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มาคัสเลิกคิ้วมองเท้าซนค่อย ๆ เลื่อนลงจนกระทั่งถึงจุดอันตราย แต่มาคัสก็จับข้อเท้าไว้ก่อน เรย์เผยความเสียดาย “อย่าซนให้มาก” แววตาของเรย์เป็นประกายไม่ได้มีวี่แววกลัวเลย ร่างบางขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนจะดันอกมาคัสให้เอนพิงหัวเตียง มาคัสกระตุกยิ้ม แต่ก็ไม่มีท่าทีปฏิเสธ “คุณมาคัส” เสียงหวานเอ่ยพลางจับเอ็นใหญ่ตั้งโด่ มาคัสครางฮึ้มในลำคออย่างขัดใจเมื่อเรย์ไม่ยอมให้ตัวตนเข้าไปในรูรักร้อน ๆ สักที ทำเพียงกดเข้าเล็กน้อยแล้วก็เอาออกอยู่หลายครั้ง “ว่าไง” มือหนาจับเอวคนซนไว้ สายตามองเรือนร่างขาวโพลนนั้นหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง “อ๊ะ อย่าเพิ่งสิครับ” สะโพกขาวขยับขึ้นหนี แต่ก็ไม่พ้น ท่อนเอ็นใหญ่กระแทกเข้ามาอีกครั้ง ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ครางเสียงหวานระบายความเสียวซ่าน “ซี้ด มีอะไรว่ามาสิ” เอวสอบเสยกระแทกขึ้นจนหัวบานใหญ่โดนจุดกระสัน ท่อนเอ็นลำใหญ่ถูไถผนังด้านในสร้างความทรมานไปพร้อม ๆ กับความสุข “อ๊า เรื่องงาน อ๊ะ” เอวเล็กไม่น้อยหน้าหมุนควงขย่มเข้าจังหวะจนท่อนเอ็นถูไถเข้าไปลึกกว่าเดิม เรย์หอบหายใจพยายามพูด แต่ก็ติด ๆ ขัด ๆ เพราะความเสียวซ่าน “ซี้ด งานอะไร” มาคัสเอ่ยถาม แต่เอวก็ยังคงเสยไม่ผ่อนแรง มองดวงตาหยาดเยิ้มของคนบนตัก “อ๊า อ๊ะ งานเปิดตัว อ๊าาา จุก” ร่างบางงอตัวไปข้างหน้า เสียงหวานสั่นระริก เอวขยับรับแรงกระแทก เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง เสียงน้ำหล่อลื่นถูกกระทบดังแจ๊ะ ๆ ฟังดูหยาบโลน แต่มันก็ช่วยเพิ่มอารมณ์ให้กับทั้งคู่ เรย์หอบหายใจพยายามพูด แต่ก็โดนความเสียวซ่านตีขึ้นมาจนพูดไม่ได้ศัพท์ อีกทั้งมาคัสเองก็กระแทกเน้น ๆ ทุกครั้งราวกับกลั่นแกล้ง “ว่าไงเด็กดี เธอจะพูดอะไร” นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างบดขยี้ยอดอกสีหวาน มันทั้งชูชันทั้งบวมแดง “ผมขอไป อ๊ะ” พั่บ พั่บ พั่บ “อ๊าา ใกล้แล้ว อื้ออ” รูรักตอดขมิบถี่ ๆ ดูดกลืนท่อนเอ็นใหญ่ราวกับจะรูดน้ำออกให้หมด เอ็นใหญ่คับแน่นจนจุกไปทั้งท้อง ทุกครั้งที่ถูไถราวกับร่างกายถูกแผดเผา มาคัสเลียริมฝีปาก ล็อกเอวบางไว้แน่นก่อนจะเสยกระแทกระรัวจนเสียงกึกกึก และเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง “อ๊าาา ผมจะเสร็จ อะ อ๊า คุณมาคัส แรงอีก อ๊ะ อร๊าง” ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมา มันพุ่งกระฉูดจนเปื้อนไปทั้งหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เอวสอบกระแทกถี่ ๆ เน้น ๆ ก่อนจะเสร็จตามมา มือใหญ่บีบแก้มก้นนิ่ม เรย์นอนบนตัวของมาคัสอย่างหมดแรง ลืมทุกคำพูดที่เรียบเรียงมา “เธอจะพูดอะไร” เรย์ปรับลมหายใจ ขยับโอบคอมาคัสไว้พลางถูไถอย่างออดอ้อน “ผมขอไปงานเปิดตัวโรงแรมของคุณด้วยได้ไหมครับ” เรย์ช้อนตามองอย่างออดอ้อน จูบคางสากอย่างเอาใจ เมื่อเห็นว่ามาคัสเลิกคิ้วก็พูดต่อ “ก็ผมไม่ได้ออกงานตั้งนานแล้วนี่ครับ อยากไปเดินเล่นรับบรรยากาศใหม่ ๆ บ้าง” มาคัสมองใบหน้าออดอ้อนของเรย์ ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยมีคู่นอนแบบนี้ ต้องการเป็นเจ้าของเขา แสดงตัวออกนอกหน้า ออดอ้อนให้พาออกงานสังคมต่าง ๆ หวังจะรวยทางลัด ถ้าเป็นปกติเขาคงไม่เอาไว้ แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน เขาอยากรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเรย์ว่าคู่นอนคนนี้จริง ๆ แล้วต้องการอะไร และเป็นนักฆ่าที่แฝงตัวเข้ามาจริงไหม “เอาสิ” “ขอบคุณครับ คุณน่ารักที่สุด ฟอดดด” เรย์แววตาเป็นประกายหอมแก้มฟอดใหญ่ กำไร นี่มันกำไรชัด ๆ! ไม่มีอะไรมีความสุขไปมากกว่านี้อีกแล้ว! เช้าอันสดใสของหลายคน แต่มันไม่ใช่สำหรับเรย์ กว่าเขาจะลุกออกจากเตียงได้ก็เป็นตอนเที่ยงแล้ว อาการปวดเมื่อยถาโถมเข้ามา “ให้ตาย ดุเดือดอะไรขนาดนั้น” มือเรียวลูบเอวตัวเอง แม้มันจะไม่เจ็บก็เถอะ แต่ก็ปวดเอวเอาการ พอมองไปที่กระจกก็เห็นปากตัวเองบวมเหมือนโดนต่อย แถมตามตัวก็มีแต่รอยขบกัด แต่ก็ถือว่าคุ้มค่า นี่มันสเปกเขาเลย รวย หน้าตาดี คว-แค่ก! กล้ามเนื้อใหญ่! หลังจากผ่านศึกมาคัสก็ให้ลูกน้องมาส่งเขาที่คอนโด แถมยังบอกด้วยว่าเดี๋ยวจะส่งชุดมาให้ นับว่ามาคัสใจดีมาก ไหนใครบอกพ่อตัวร้ายนิสัยไม่ดี! พวกแกตาถั่ว! หึ แม้จะไม่ใช่ตัวจริง แค่เคยได้ชิมก็เอาไปโม้ได้แล้ว ฮิฮิ เขาเป็นบุคคลว่างงานอย่างสมบูรณ์หลังจากมาเข้าร่างนี้ แม้จะมีบัตรเครดิต แต่มันก็เป็นของมาคัส เสื้อผ้า กระเป๋า ต่าง ๆ นานา เงินสดในบัญชีที่มาคัสโอนให้ทุกอาทิตย์ มาคัสเปย์อย่างไม่ตระหนี่ เรียกได้ว่าถ้าใครได้เป็นเด็กของมาคัส รวย! ถ้าไม่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ถึงแม้ว่ามาคัสจะเลิก แต่ก็ใช้เงินชิว ๆ ได้หลายปี แม้จะมีเงินในบัญชีเยอะพอสมควร แต่เขาก็ต้องมองในระยะยาวด้วย เรย์มีเงินสองส่วน เงินที่ได้จากการเป็นนักฆ่ามีเกือบร้อยล้าน เท่าที่จำได้กระจายอยู่หลายบัญชีมาก ๆ เพราะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยและความลับเรื่องอาชีพ ส่วนเงินที่ได้จากมาคัสมีประมาณ 5 ล้าน ถือว่าเยอะมากเมื่อเทียบกับระยะเวลาที่เรย์ทำหน้าที่เป็นคู่นอน แม้จะมีเงินเยอะ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปลงทุนอะไร เพราะเป็นคนไม่มีหัวเรื่องธุรกิจ อาชีพจริง ๆ ก็คือครูอนุบาล แต่ถ้าถามว่าจะกลับไปทำไหม ตอบเลยว่า ไม่! นี่คือความจริงไม่เสแสร้ง ทุกคนทำงานเพื่อเงิน ในเมื่อมีเงินเป็นร้อยล้านเขาจะไปทำงานเงินเดือนไม่กี่หมื่นทำไม “เฮ้อ ทำอะไรดี” เรย์นอนอย่างไร้ชีวิต ชาติก่อนต้องทำงานจนไม่มีเวลาใช้ชีวิต ชาตินี้มีเงินแต่ไม่รู้จะใช้ทำอะไร แถมไม่รู้จะตายตอนไหนด้วย เขาคงไม่กล้าออกไปตะลอน ๆ เที่ยว ระหว่างที่กำลังทะเลาะกับตัวเองก็มีอีเมลเข้า มันเป็นข้อความสั้น ๆ แต่เรย์สัมผัสได้ถึงความน่ากลัว ‘งานไปถึงไหนแล้ว’ ไม่ต้องสืบให้มากความ แค่อ่านก็รู้ว่ามันมาจากองค์กร ขนทั้งร่างลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว แม้อยากลบข้อความนี้ทิ้ง แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าเขาเงียบอีกฝ่ายยิ่งสงสัย สุดท้ายก็พิมพ์กลับไป ‘มาคัสระวังตัวมาก ไม่มีช่องว่าง แถมตอนนี้มีข่าวหลุดมาเรื่องมีนักฆ่าแฝงตัวเข้ามา ยังชี้ตัวไม่ได้ทำให้มาคัสระวังตัวเป็นพิเศษ’ เขารู้มาจากนิยายทั้งนั้น ถ้าเขาไม่ได้อ่านนิยายมาก่อนคงตอบอะไรไม่ได้ เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที แต่ก็ไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมา เขาเลยกดลบพร้อมกับทำลายหลักฐาน เรย์ตัดสินใจเดินไปอาบน้ำเพราะตอนนี้ท้องเขาร้องหนักมากคงต้องออกไปหาอะไรกิน หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยเขาก็ไปห้างที่อยู่ไม่ไกล ใช้เวลาประมาณสิบนาทีก็มาถึง ที่นี่ไม่ต่างจากโลกที่เขาอยู่ แต่ที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทย พอเดินเข้ามาในห้างก็เจอผู้คนที่ต่างก็เดินเป็นคู่บ้าง เดินคนเดียวแบบเขาบ้าง เขาตรงไปร้านอาหารก่อนเลย ตอนนี้ท้องเขาร้องหนักมาก เหล่าพยาธิในท้องคงกำลังกรีดร้อง เมื่อเข้ามาในร้านก็มีเมนูให้เลือกหลายอย่าง หลังจากที่พนักงานรับออเดอร์ก็เดินจากไป เรย์มองไปรอบ ๆ อย่างผ่อนคลาย นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาออกมาดูโลกภายนอก ทุกอย่างมันดูเหมือนโลกจริง ๆ ถ้าบอกคนที่นี่ว่าโลกนี้คือนิยายคงไม่มีใครเชื่อ ระหว่างที่กำลังกวาดสายตาก็เห็นนายเอกคนดังกับพระเอกอยู่ในร้านเสื้อผ้าด้วยกัน แม้ระยะจะไกลมาก แต่เขาไม่มีทางลืมใบหน้าของพระเอก ในภาพว่าหล่อแล้ว ตัวจริงหล่อยิ่งกว่า ส่วนนายเอกแม้จะมีแว่นตากับแมสก์ แต่ก็มีออราสุด ๆ สัมผัสอะไรได้ไหม...ต่อมเสือกยังไงล่ะ! ตอนนี้ต่อมเสือกของเขากำลังทำงาน! ### ทุกคนนิยายมันสนุกไหม ไม่ค่อยมีคนอ่านเลย ใครที่หลงเข้ามาฝากติดตามด้วยนะคะ??????

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more