รับงานไม่คิด มาคิดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ กะทิเอ๊ย!
หญิงสาวฉีกยิ้มหวานที่เห็นคุณลูกค้าที่เธอรับงาน ‘เพื่อนเที่ยว’ชี้นิ้วดูต้นไม้อย่างเมามัน เอ่อ ไม่ใช่ เพลิดเพลิน ต่างหากล่ะ
เกวลินเข็นรถเข็นให้หญิงวัยห้าสิบปี เธอรู้จัก “น้าอิ่มสุข” เป็นลูกค้าอีกรายที่ได้พบกันโรงพยาบาลนั้นแหละ เธอไปส่งข้าวกล่องแล้วบังเอิญเจอน้าอิ่มสุขมาพบหมอคนเดียว ท่าทางเหนื่อยอ่อนต้องรอรับยา เธอจึงเอ่ยถามและไปรับยาแทนให้น้าอิ่มสุขนั่งพักสบายๆ เมื่อได้ยาจึงเอามาให้ คิดว่าจะเสร็จภารกิจแค่นี้ แต่กลายเป็นแถมขับรถมาส่งถึงที่บ้าน และหลังจากนั้น น้าอิ่มสุขก็มักเรียกใช้บริการเธอเสมอ อย่างวันนี้มาจ้างเธอไปเป็นเพื่อนเที่ยวงานบ้านและสวนแฟร์ เธอไม่เคยมาเองสักครั้ง แต่เข้าไปดูในอินเตอร์เนทก็พอเข้าใจว่างานแนวไหน
‘อยากเที่ยวแต่ไม่อยากตามลูกๆ หลานๆ มาลำบาก’ น้าอิ่มสุขมักพูดแบบนี้เสมอ ย้ำนักหนาว่าตนเองมีลูกหลานมากมาย เพียงแค่แต่ละคนทำงาน
