วลัญช์นั่งหลับมาตลอดทาง หลังจากดื่มด่ำไปกับการฉลองวันเกิดด้วยกันที่ห้องพักบนตึกสูงของโรงแรมริมแม่น้ำแล้วนั้น เธอก็ได้นอนจริง ๆ เมื่อตอนเจ็ดโมงเช้านี่เอง พอบ่ายเขาปลุกเธอแล้วก็บอกให้กินอะไรรองท้องไปก่อน ค่อยพากันลงมาที่รถ
“จะไปไหน” วลัญช์ถามเขา เมื่อเห็นว่ารถไม่ได้ไปยังเส้นทางที่กลับห้องพักอีกแล้ว
“ฉลองวันเกิดกันไง”
“อีกแล้วหรือ”
วลัญช์ถามพร้อมปิดตาลง เมื่อคืนเขายังฉลองไม่พออีกหรืออย่างไร พระพายละสายตาชั่วขณะมามองที่เธอก่อนหันกลับไปที่ถนนตรงหน้า พร้อมด้วยเสียงทุ้มของเขาที่ดังขึ้น
“อีกแล้วอะไร คุณนอนบิดไปมาแล้วก็เอาแต่ร้องอย่างเดียวเลยนะ ยังจะมาทำเป็นหมดแรงอะไรอีก ผมนี่ ออกแรงทั้งคืนจนเช้า ยังไม่บ่นเลย”
เธอเปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับดุเขากลับไป “พอเลย แล้วใครใช้ให้ทำจนเช้าล่ะ”
“ผมเคยพออย่างที่คุณขอไหมล่ะไวท์ ยิ่งเป็นไวท์ผมมีแต่จะอยากเอาอีก เอาทั้งวันทั้งคืนยังได้เลย”
ก็ได้ เธอพอเอ
