“มะ ไม่ได้นะพระพาย”
เธอร้องห้ามเขาเสียงแผ่วเบา เหลือบตาไปมองยังพนักงานภายในร้าน ก่อนจะพบว่าที่ตรงนั้นไม่มีใครยืนรออีกแล้ว โต๊ะรอบ ๆ ก็ว่างเปล่า ไม่มีใครเลยนอกจากโต๊ะของเธอกับพระพาย
พระพายพาเธอนั่งลงที่บนตักของเขาแล้วก็สอดมือวุ่นวายเข้าตรงหน้าท้อง วลัญช์ดิ้นหนีให้พ้นจากตักของเขาแต่ก็ทำได้ยากเย็นเต็มที
“นิ่ง ๆ” เขาสั่งด้วยเสียงที่เริ่มสั่นพร่านิด ๆ
“ไม่ได้นะพาย นี่มันในร้านอาหาร”
เธอร้องโวยวายเรียกเขาด้วยชื่อเล่นที่เขาชอบสั่งให้เรียกเสมอเวลาที่ร่วมรักกันแบบดุเดือด แต่นี่ไม่ใช่ในห้อง เขาน่าจะเว้นบ้างสิ
เสียงของวลัญช์ไม่ได้ดังนัก เพราะเธอไม่ใช่คนเสียงดังอะไร อีกอย่างก็คือเธอเกรงว่าถ้าเสียงดังกว่านี้อาจทำให้เป็นที่สนใจของคนอื่นได้ แล้วก็ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะเป็นหนทางไหนก็เข้าทางพระพายทั้งนั้น
มือของเขาไต่ขึ้นมาจนถึงหน้าอกเต็มอิ่มของเธอที่ขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิมสองคัพไซส์ จะเพราะอะไรก็แล
