9.ขอร้องล่ะ
1286 คำ
เดมี่ ที่อยู่ในท่ากอดรัดคอ เจสัน อยู่ในตอนนี้
"เจสัน ฉันว่ายน้ำไม่เป็น " เธอบอกกับเขา
"จะให้ผมช่วย หรือเปล่า " เจสันกระชิบ ข้างหูเธอ เพราะเห็นว่า เธอสั่นไปทั้งตัว
"ไม่ "
"แล้วจะ ให้ "
"ช่วยพาเดมี่ ไปที่ขอบสระ ได้หรือเปล่า " เธอใช้น้ำเสียงอ้อนวอน
"ไม่เอา อ่ะ "
"นี่ นาย "
"ผมไม่ยัก จะรู้ ว่าคุณ ว่ายน้ำ ไม่เป็น " เจสัน เกล้งปล่อยเธอ จนเธอหลุดจากตัวเขา จากนั้น จึงเห็นว่าร่างกายของเธอจะจมน้ำ เขาจึงดำลงไป
และปิดปากเธอ เหมือนเป็นเครื่องช่วยหายใจ ใส่ลมเข้าปากเธอ
เดมี่ ที่กลัวว่า ตัวเองจะจม เมื่อเจสันเจ้ามาใกล้ เธอจึง คว้าตัวเขา เข้ามากอด เล่นเอาครั้งนี้ ทั้งตัวเธอและเจสัน แนบชิด ติดกันก็ว่าได้
เขาพาเธอ มาริมสระ ที่พอจะให้เท้าของเดมี่ เตะถึงพื้นได้
เมื่อเท้าของเธอสัมผัสมัน จึงค่อยๆ ยืนทรงตัว และรีบออกห่างจากตัวเจสัน
"อะไรกัน คุณตอบแทน คนที่ช่วยคุณ เมื่อกี้ แบบนี้ หรือเดมี่ "
"คุณไม่ได้ ช่วยฉัน แต่คุณ จงใจ ให้มันเป็นแบบนี้ " เธอตะคอกใส่เขา ทั้งๆ ที่ ตัวเองยืนหอบ เพื่อที่จะเอาอากาศ เข้าไป ให้มาก
เจสัน ที่ยืนฟังเธอ ตะคอกใส่ เขากลับไม่โกรธ เธอเลย แต่กลับยิ่งขยับเข้ามาใกล้
"นายจะทำอะไร เจสัน " เธอรีบถอย แต่ก็ถอยไม่ได้ เพราะหลังของเธอ ถึง ขอบสระเสียแล้ว
เจสัน เข้ามาใกล้ และปิดปากเธอ อีกครั้ง ด้วยความชอบใจ
"ฮือออ อ่อยอ่ะ " เสียงอู้อี้ ที่อยู่ในลำคอ เธอ ดังเล็ดลอดออกมา พร้อมกับฝ่ามือ ที่พยามจะตี หลังของเขา ให้หยุด กับการกระทำ แบบนี้ แต่ดูเหมือนว่า เขาไม่เจ็บเลย แถมยังรุกเร้า เธอหนัก กว่าเดิม อีก
เสียงร้องยังคงดัง เป็นระยะ เมื่อเขาปล่อยให้เธอ ได้หายใจ บ้าง
"เจสัน " เสียงเธออ่อนลง ตอนนี้ร่างกายของเธอ เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดง ... ที่เจสัน ฝากเอาไว้
"ก็ได้ " ว่าแล้ว เขาจึง ปล่อยเธอ เมื่อหลุดจากการกอดรัด ของเจสัน เดมี่ จึงรีบขึ้น ขอบสระ เธอหยิบเสื้อคลุม มาใส่ ทันที โดยมีสายตา ของเจสัน จ้องมาที่เธอ อย่างไม่ลดละ
"เดมี่ ขอตัวนะ " เธอ บอกกับเขา และวิ่งเข้าตัวบ้านทันที
เจสัน ที่อ้าปากจะส่งเสียงห้าม แต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอวิ่งไปใกล้แล้ว
จึงหันหลังกลับมานั่งพิง ริมขอบสระทันที เขาหยิบเครื่องดื่ม ขึ้นมาดื่ม พร้อมกับนึกถึง เรื่องเมื่อคืน
เธอ เป็นคนแรกของเขา พร้อมกับยิ้มออกมา ด้วยความดีใจ
เดมี่ ที่รีบขึ้นมา บนห้องของตน เธอก็รีบ ทำความสะอาดตัวเอง ทันที
ข้อตกลง บ้าบอ อะไรกัน !! เปลืองตัวมาก เสียงของเธอบ่น ออกมา พร้อมกับ รีบถูเนื้อถูตัว ที่ตอนนี้ เป็นรอยแรง เต็มไปหมด
เพราะใช้พลังงาน ไปเยอะ ทำให้เธอจึงเผลอหลับไป ตื่นขึ้นมา นี่ มันทุ่ม หนึ่งแล้ว
ท้องของเธอ ก็เริ่มจะร้อง ด้วยความหิว นี่ตั้งแต่เช้า ยังไม่มีอะไร ตกถึงท้องเธอ เลย แม้แต่นิดเดียว
เดมี่ ลงมาด้านล่าง เธอเปิดดู ตู้เย็น ...ที่มีกับข้าว และข้าว เตรียมไว้ให้เธอ ไว้แล้ว ซึ่งทุกครั้ง ป้าพิ้งค์ จะเป็นคอย และเตรียม มื้ออาหารให้เธอ
เดมี่ หยิบมันออกจากตู้เย็น พร้อมกับใส่ ตู้ไมโครเวฟ
เธอกลับมานั่งรอ ที่โต๊ะ และกลับไปสนใจ ในมือถือ ของตน
จึงรู้ว่า มีข้อความ ที่ส่งมาทางไลน์ หาเธอ ตั้งหลายข้อความ เมื่อเข้าไปเปิดอ่าน จึงรู้ว่า มันแค่ ข้อความ ที่เม้าส์มอย กันสนุก แค่นั้นเอง
เธอจึงหมดห่วง นึกว่า จะเรื่องงาน
เสียงของไมโครเวฟ ดังขึ้น ทำให้เธอวางโทรศัพท์ ลง และกลับไปสนใจ กับข้าวแทน
ส่วนเจสัน หลังจากที่กลับมาแล้ว เขาตั้งใจว่า จะเปิดสาขา เพิ่มที่เมืองไทย ซึ่งนั่น คือเป้าหมายของเขา ที่จะขยาย การตลาดให้กว้างขึ้น
ในระยะ สามปี ที่เขาหายไป เป็นเพราะ เขาสูญเสียวครอบครัว ไปหมด หน้าที่ ของความรับผิดชอบ ในครอบครัว จึงตก เป็นหน้าที่เขาแทน ครั้งที่งานเลี้ยงวันเกิด ครั้งนั้น มันเป็นสัญญาณ ว่าเขา ต้องกลับไปแล้ว
จนถึงวันนี้ กิจการของเขา กลับเจริญรุ่งเรือง อย่างก้าวกระโดด ทำให้เขา ก้าวหน้า อย่างรวดเร็ว
เสียงเคาะ ประตู ทำให้เขาต้องวาง เอกสาร ลง
"เข้ามา "
"นายครับ "
"มีอะไร "
"คุณเดมี่ ตื่นแล้วครับ และตอนนี้ เธอกำลัง "
"กำลัง "
"กินข้าว อยู่ครับ "
"เกือบจะสามทุ่ม เนี่ยนะ "
"ครับ "
เสียงของลูกน้องรายงาน เมื่อเห็นนายสาว ที่กำลังนั่ง ทานข้าวอยู่
จึงรีบกลับ มารายงาน นายตัวเอง
"เธอเป็นแบบนี้ บ่อยหรือ"
"ครับ บางวัน "
"บางวัน "
"ก็บางวัน เธอกินกับเพื่อน มาแล้ว "
เสียงของลูกน้องบอก แต่กลับ ทำให้ คนฟัง อย่างเจสัน ไม่สบายใจ เพื่อน ที่ลูกน้อง หมายถึง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย กันแน่นะ
"เธอ ทำที่เดิม หรือเปล่า "
"ครับ เธอ ทำฝ่ายแผนก ออกแบบ ครับ "
"อืม " เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะส่งสัญญาณ ให้ออกไป
เดมี่ ที่นั่งทานข้าวจนอิ่มแล้ว เธอจึงมานั่งเล่น ที่โซฟา ซึ่งมันเป็นที่ประจำ ของเธอ ซึ่งเธอ มักจะมานั่งเล่น อยู่บ่อยๆ
แต่ตอนนี้ อารมณ์ของเธอ อยู่ในขั้นที่เครียด ก็ว่าได้
การกลับมาของเจสัน ครั้งนี้ เขาต้องการ ที่จะหย่า กับเธอ ใช่หรือเปล่า นี่มัน ก็ครบในข้อตกลงในเอกสาร ที่ร่างเอาไว้ แล้ว
ในระหว่าง ที่ใช้ความคิด จู่ๆ ข้อความ จากไลน์ ก็ดังขึ้น
"ทำอะไรอยู่ " ข้อความทักทาย ที่เด้งเข้ามา ทำให้ถึงกับอมยิ้ม ออกมา
"กำลังนั่งเล่น อยู่ค่ะ "
"นี่ มันสามทุ่ม แล้ว ยังไม่ง่วง หรือไง "
"ไม่ค่ะ"
"แล้วจะนอน กี่โมง "
"ตอนนี้ ยังไม่ง่วง เลยค่ะ เพราะเพิ่งจะกิน ข้าวไป "
"ทำไมกิน ดึกจัง "
"เพิ่งตื่น "
"เพิ่งตื่น "
"ใช่ค่ะ "
"ขี้เซา นะเรา"
"นิดหนึ่ง ค่ะ ก็วันหยุดนี่ คะ"
"แล้ว ที่คุย พี่รบกวนหรือเปล่า "
"พี่กันต์ ไม่รบกวนเลยค่ะ "
เสียงของข้อความที่ส่งไปมา และดังเป็นระยะ ทำให้คนที่เดินเข้ามา ถึงกับหัวเสีย
"ยังไม่นอน อีกหรือ "
เสียง ของเจสัน ถาม เมื่อเห็นว่าหญิงสาว ยังคงนั่งเล่นมือถือ อยู่ที่โซฟา
"ยังไม่ง่วง ค่ะ "
เธอตอบเขา ในขณะที่ มือ ยังคงพิมพ์ข้อความ ส่งไป เล่นเอา เจสันถึงกับหน้าเปลี่ยนสี
"ผมถามคุณ "
"ค่ะ " เธอตอบเขา ในขณะที่ยังคงเล่นมือถือ อยู่
"เดมี่ "
"คะ " เพราะเขาเรียกเธอ เล่นเอา เดมี่ ต้องตกใจ จึงเงยหน้า ขึ้นมามอง เขา ที่ตอนนี้ มีท่าทีบึ้งตึงใส่เธอ
"มีอะไรคะ "
"ผมถามคุณ "
"ก็ถาม มาสิคะ " เธอยังคงตอบ แต่มือและสายตา ยังคงจับจ้อง ที่มือถือ
"เดมี่ " เสียงเรียกอีกครั้ง
"คะ" เสียงเธอ ตอบ เพราะเห็นว่า เจสัน ไม่ถามเธอ ซักที เอาแต่เรียกชื่อเธอ จนเธอก็รำคาญ เหมือนกัน
เธอเงยหน้า มองเขา แต่ตอนนี้ เขาเริ่ม จะเดินเข้ามาใกล้เธอ และเหมือน จะโกรธเธอ เช่นกัน
"ว๊ายยยย" เสียงร้องด้วยความตกใจ ที่จู่ ๆ เขาก็อุ้มเธอ พาดบ่า ขึ้นไปชั้นบน
- ผู้เขียน
