ขยี้รัก มาเฟีย : 03/1-เขา เลือก ฉัน!

798 คำ
“สวัสดีครับ คุณอำนาจ” เซนเอ่ยกล่าวทักทายผู้มีอายุมากกว่าด้วยความสุภาพ “อะ..เอ่อ..สวัสดีครับคุณเซน ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก ที่คุณเซนเชิญผมให้มาทักทายได้ถึงที่” อำนาจรู้สึกประมาทอยู่ไม่น้อย ที่เด็กหนุ่มผู้มีอิทธิพลด้านธุรกิจในไทยละต่างประเทศจะให้ความกันเองกับนักธุรกิจระดับกลางๆ อย่างเขา “ไม่เป็นครับ....ไม่ต้องเกรงใจ ผมแค่อยากมาทำความรู้จักกันไว้” “ครับ เป็นเกียรติมากจริงๆ” “แล้วนี่คุณอำนาจมากับใครครับ ผม...เห็นเดินมาคนเดียว” “ผมมางานกับภรรยาและลูกสาวครับ นั่นไงครับลูกสาวผม เธอกำลังเดินมาพอดี / พริบพราวมานี้เร็วลูก” อำนาจพูดอธิบายพลางสอดสายส่ายตามองพริบพราว ก่อนจะรีบออกคำสั่งลูกสาวหวังจะแนะนำให้เธอรู้จักผู้ชายที่เก่งไปด้วยความสามารถ “ค่าๆ รีบอยู่ค่ะ” พริบพราวซอยเท้าเดินตามจังหวะรบเร้าของผู้เป็นพ่อ เธอเดินหน้าบูดก้มหน้าก้มตายุ่งอยู่กับโทรศัพท์ในมือโดยไม่ทันได้สนใจสิ่งรอบข้างตัวเธอเลย “คุณเซนครับ นี่พริบพราวลูกสาวคนเดียวของผม” ทันทีที่หญิงสาวเดินมายืนเคียงข้างกายผู้เป็นพ่อ อำนาจก็เอ่ยแนะนำลูกสาวตัวเองให้กับนักธุรกิจหนุ่มตรงหน้า “อ๊ะ!” ทันทีที่พริบพราวได้ยินชื่อ เธอก็รีบเงยหน้าขึ้นทันทีก่อนที่สายตาทั้งคู่จะปะทะเข้าหากันอีกครั้ง ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก “หนูไหว้คุณเซน เขาสิ” อำนาจเอ่ยขึ้นอย่างขัดจังหวะ เมื่อตอนนี้หัวใจดวงน้อยของเธอกลับเต้นแรงอีกครั้ง “เอ่อ..สวัสดีค่ะคุณเซน หนูชื่อ...พริบพราวค่ะ” หญิงสาวรีบสลัดสายตาที่น่ากลัวนั่นออกไปก่อนจะรีบพนมมือไหว้ผู้ชายตรงหน้าด้วยความนอบน้อม “อืม...แต่ฉันไม่รับคำทักทายจากเธอแบบคนไทยหรอกนะ” “คะ?” / “แล้วมันต้องทักทายแบบไหนเหรอครับ” ทั้งพริบพราวและอำนาจต่างไม่เข้าใจในคำพูดของนักธุรกิจหนุ่มตรงหน้า “หึ ไม่เป็นไรครับ ผมคง...พูดเยอะไปหน่อย” เซนสงวนคำพูดไว้ เมื่อตอนนี้เขาเกือบเผลอทำให้ไก่ตื่น “คุณอำนาจ....” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังเรียกความสนใจของสองพ่อลูกให้หันหลังกลับไปมองยังต้นเสียง “อะ..อ้าว...สวัสดีครับคุณไบรอันต์” อำนาจรีบเอ่ยคำทักทายทันทีที่เห็นว่าผู้มาใหม่คือนักธุรกิจที่เขาอยากร่วมลงทุนตอนนี้มากที่สุด “สวัสดีครับ” ไบรอันต์ตอบกลับไปสั้นๆ แต่สายตาของเขากับจดจ้องแต่ใบหน้าสวยของสาวน้อยที่หันหลังกลับมาจ้องมองใบหน้าเขาด้วยเช่นเดียวกัน “วันนี้ผมรู้สึกโชคดี และเป็นเกียรติมากๆ ที่ผมได้มีโอกาสได้เข้ามาทักทายนักธุรกิจหนุ่มที่ไฟแรงทั้งสองคนแบบนี้” “แล้วนี่?” ไบรอันต์ไม่ได้สนใจคำเยินยอของอำนาจ เขาเพียงเอ่ยถามคำถามสั้นๆ “อ๋อ..ต้องขออภัยด้วยครับผมลืมแนะนำไปเลย คุณไบรอันต์...นี่ลูกสาวคนเดียวของผมครับ ชื่อพริบพราว” อำนาจที่อ่านสายตาของไบรอันต์ออกรีบตอบคำถามในทันที “สวัสดีค่ะคุณไบรอันต์..อ๊ะ!” พริบที่กำลังพนมมือไหว้ผู้ชายตรงหน้า ก็ต้องชะงักงัน เมื่อมือหนาของไบรอันต์สอดเข้าที่เอวเล็กและรั้งตัวเธอมาประกบแนบชิดจนหน้าอกอวบใหญ่เบียดเสียดกับหน้าอกแกร่ง ก่อนที่เขาจะประทับริมฝีปากหยักที่แก้มเธอนวดของเธอเบาๆ ทั้งสองข้าง ‘งื้อ...ตัวหอมจัง’ คำนี้ผุดขึ้นมาในสมองของพริบพราว ตอนนี้กลิ่นกายเขาทำให้เธอเผลอหลงใหลและเคลิบเคลิ้มไปเสียสนิท “อะฮื่ม!” เซนเอ่ยเสียงขึ้นอย่างขัดจังหวะ ลิ้นหนาดันเข้ากระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นสายตาของไบรอันต์ที่เหลือบขึ้นมามองเขาพร้อมรอยยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชัยชนะ “พริบพราว ชื่อเพราะดีนะ” ไบรอันต์กระซิบเสียงเรียบที่ข้างใบหูขาวจนพริบพราวรู้สึกขนลุก ก่อนที่เขาจะผละใบหน้าหล่อออกมา และเดินเลยไปยืนข้างกายเพื่อนสนิทอย่างเซน “คุณอำนาจไม่ถือสาใช่ไหมครับ ที่ผม...ทักทายลูกสาวคุณแบบสไตล์ตะวันตก” ไบรอันต์รีบกล่าวคำขอโทษ “ไม่ครับ ผมไม่ถือสาอะไร ผมเข้าใจคุณไบรอันต์เป็นลูกครึ่ง ทักทายแบบนี้ก็คงไม่แปลกอะ..อะไร..” “แต่หนูถือค่ะพ่อ!.” พริบพราวพูดแทรกขึ้นโดยที่อำนาจไม่ทันได้พูดจบ เธอไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่าไบรอันต์นั้นเจ้าเล่ห์ขนาดไหนและเมื่อกี้เขาก็จงใจจะแต๊ะอั๋งเธอมากกว่า ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂ -------------///-------------
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม