ขยี้รัก มาเฟีย : 02 - คนที่แอบชอบ
1537 คำ
พริบพราว Talk…
ฉันเดินตรงมายังโซนอาหาร กวาดสายตาไปทั่วโต๊ะหรู ก่อนจะเจอเป้าหมายขนมที่ฉันโปรดปราน แถมมัน...ยังเหลือเป็นชิ้นสุดท้ายด้วยสิ ไม่รอฉันก็รีบสาวเท้าก้าวฉับฉับเข้าไปหยิบขนมชิ้นนั้นทันที
“อ๊ะ..อย่ามาแย่งของฉันนะ!” ฉันตวาดขึ้นเสียงดัง เมื่อมีมือหนาของใครบางคนมาหยิบขนมชิ้นนั้นตัดหน้าฉันไปแบบเสี้ยววินาที ฉันจึงรีบคว้ามือหนานั้นไว้มั่น
“ขอโทษครับ...”
“!” ฉันเงยหน้ามองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ เพื่อโฟกัสและรีบปรับแววตาใหม่ เมื่อคนที่ฉันพึ่งวีนใส่ไปเมื่อกี้คือพี่พอล...คนที่ฉันแอบปลื้มมาตั้งแต่พี่เขาอยู่มอ.ปลาย จนพี่เขาต้องไปต่อเรียนมหาลัยฯที่ต่างประเทศ
“พี่ขอโทษครับ...”
“อุ้ย..ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ พี่พอลเอาขนมชิ้นนี้ไปเลย พราว....ให้พี่พอลค่ะ” ฉันบีบเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างมีจริต พร้อมส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้พี่พอล ประดุจเป็นเด็กสาวน้อยที่ไร้เดียงสา
“จะดีเหรอครับ”
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่เขายิ้มให้ฉัน *v*’
ฉันหัวใจเต้นแรงออกมาอย่างหนัก เพราะยิ่งฉันเห็นรอยยิ้มของพี่เขาใกล้ๆ ฉันก็แทบจะถอดเสื้อผ้าพลีกายที่สวยสดให้กับพี่เขาแล้ว หรือว่า...คนแรกของฉันจะเป็นพี่พอลนะ เพราะพี่เขาทั้งหล่อ รวย เรียนเด่น กีฬาเลิศ แถมแสนดีสุดๆ
“.....ดีสิคะ พี่พอล~”
“ขอโทษนะครับ เหมือนมีอะไรติดที่ผมพราว เดี๋ยวพี่เอาออกให้”
“อึก..”
‘โอ้วว มายยย ก็อตตตต’ มันใกล้มาก มันใกล้มากแม่ มันใกล้มากจริงๆ ตอนนี้ฉันแทบหยุดหายใจเมื่อพี่พอลขยับตัวเข้ามาแนบชิดจนจมูกของฉันแทบจะปะทะกับอกแกร่งของพี่เขาแล้ว
“เสร็จแล้วครับ”
“ขะ...ขอบคุณค่ะ” ฉันพยายามบีบปากไม่ให้มันสั่น เพราะกลัวมันจะเผลอร้องกรี๊ดออกมา
“พราวเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแดงแบบนี้”
“ปะ...เปล่าค่ะ คะ...คือพี่พอลค่ะ พราวมีเรื่องอยากจะบอกพี่ค่ะ” ฉันตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ฉันจะสารภาพรักกับพี่พอล เมื่อตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้มันหลุดลอยไปอีก
“อะไรเหรอครับ”
“คะ...คือพี่พอลค่ะ พราวชะ..ชอบ...”
พลัก!
“ว๊าย!” ตัวฉันถลาไปด้านหน้าเมื่อมีเด็กหญิงตัวเล็กวิ่งมาชนที่ขาเข้าอย่างจัง โชคดีที่พี่พอลรับฉันไว้ได้ทัน ก่อนที่เด็กคนนั้นจะเข้าไปกอดที่ขาของพี่พอล?
“ดัยขนมมั้ยคะ”
“ได้แล้วครับ พี่คนสวยเสียสละขนมชิ้นสุดท้ายมาให้เราเลยนะ”
“อ๊ะ ไม่เป็นไรค่ะพี่พอล” เมื่อได้รับคำชมจากคนที่ปลื้ม มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจจนฉีกยิ้มกว้างมากกว่าเดิม ก่อนจะหันไปพูดเสียงหวานกับเด็กน้อยตัวเล็ก สงสัยคงจะเป็นหลานสาวของพี่พอลมั้ง..น่ารักจังเลย
“พี่พราวเต็มใจให้นะคะ พี่พราวรักเด็กมากๆ ค่ะ”
“ขอบคุณครับน้องพราว เพราะลูกพี่ชอบทานขนมชิ้นนี้มาก”
“แหก!!” ฉันรีบเอามือมาตะครุบปากตัวเองทันที ที่เผลออุทานคำไม่สุภาพออกมา แต่เอ๊ะ เมื่อกี้ลูกงั้นเหรอ? นี่ฉันฟังผิดรึเปล่า?
“ครับ? อะไรแหกนะครับ?”
“อะ..เอ่อ..เปล่าค่ะพี่พอล เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะคะ คะ..ใคร...ลูกใคร...”
“อ่อ น้องเจด้าลูกสาวพี่เองครับ / ขอบคุณอาพราวสิคะคนสวย” พอลตอบกลับพริบพราวไปตามความจริง และก้มหน้าลงไปบอกลูกสาวตัวเล็กให้ขอบคุณพริบพราวที่มีน้ำใจให้กับเธอ จนไม่ทันได้เห็นสีหน้าของพริบพราวที่ตื่นตกใจ
“ลูกสาวพี่พอลเหรอคะ!” ฉันหุบยิ้มลงในทันทีที่เด็กคนนี้คือลูกสาวของพี่พอล ชิ!เด็กอะไรน่าเกลียดจริง!
“ครับลูกสาวพี่เอง น้องพราวเซอร์ไพรซ์ใช่ไหม พี่ก็กะว่าจะกลับมาจัดงานแต่งงานที่ไทยพอดี ยังไงพี่เชิญด้วยนะ”
“ค่ะ! เซอร์ไพรซ์มาก! ถ้าว่างๆ จะไปนะคะ!”
“ปะปาไป้หามะม้า~”
“ครับไปหามาม๊ากัน / พี่ไปก่อนนะพราว”
“ค่ะ ไปเลยค่ะ!”
ฉันพยายามข่มซ่อนอารมณ์โกรธไว้ในใจ นี่ฉันเสียทั้งขนมและผู้ชายที่ฉันแอบชอบไปเหรอ หึ..สงสัยพี่พอลนี่ไม่มีบุญจริงๆนะ ที่ไม่ได้กินของแซ่บแบบฉัน
“แย่! แย่มาก! หิวก็หิวชิ! พราวอารมณ์เสีย!”
พริบพราวบ่นพึมพำ เดินกระฟัดกระเฟียดไปเลือกหยิบอาหารอย่างอื่นด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวโดยไม่รู้เลยว่า มีสายตาของใครบางคนกำลังมองดูเธออยู่ตลอดเวลา
@อีกด้าน
ไบรอันต์มองดูเหตุการณ์ของผู้หญิงชุดขาวอยู่เงียบๆ เขาจดจ้องใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังดึงดูดสายตาเขาอีกครั้งด้วยความสงสัย ก่อนที่ตาคมจะเลื่อนสายตามาสำรวจเรือนร่างที่ขาวผ่องราวกับหิมะ เขาเพ่งมองไปยังต้นขาขาวที่กระโปรงยาวแหวกขึ้นสูง เพราะทุกท่วงท่าในการก้าวเดินของเธอ มันชวนทำให้เขาใจหายใจคว่ำและอดที่จะจินตนาการสิ่งที่อยู่ภายใต้กระโปรงของเธอไม่ได้
“มึง... ไปสืบประวัติผู้หญิงคนนั้นมา กูต้องการข้อมูลภายในวันพรุ่งนี้” ไบรอันต์ออกคำสั่งให้กับแดน ลูกน้องคนสนิทที่ยืนคอยดูแลข้างกายเจ้านายไม่ห่าง
“ให้ผม...หาประวัติคุณพริบพราวเหรอครับ”
“พริบพราว...?”
“ครับ...เธอชื่อพริบพราว”
“ตอนนี้กูอยากรู้ว่าเธอ....เป็นลูกสาวของใคร หรือ...เป็นภรรยาเล็กของบ้านไหน” ไบรอันต์เอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางจิบไวน์รสดีอย่างครุ่นคิด
“เธอเป็นลูกสาวของคุณอำนาจครับ”
“อำนาจเหรอ..”
“ครับ...คุณอำนาจที่เมื่อสองสัปดาห์ก่อนติดต่อมาเสนอโครงการร่วมลงทุนกับเราครับ แต่คุณไบรอันต์...ปัดทิ้งโดยที่ยังไม่ได้นำมาพิจารณาเลยครับ”
“โครงการ? ..ร่วมลงทุน? ..” ไบรอันต์พึมพำทวนคำพูดของลูกน้องอย่างใช้ความคิด
“ตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่” เซนเอ่ยถามไบรอันต์ เมื่อเขาบังเอิญได้ยินบทสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“กู....ไม่ได้คิดอะไร” ไบรอันต์เอ่ยตอบเสียงเรียบ โดยละสายตาจากใบหน้าสวยและหันกลับมาสบตาคมกับเพื่อนรักด้วยแววตาที่นิ่งเฉย
“หึ..เมื่อกี้สายตามึงที่มองผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แบบนี้นะ เพราะเมื่อกี้สายตามึงมันกำลังฟ้องว่ามึงนั่น....กำลังสนใจ?”
“หรือว่ามึงไม่ได้สนใจ?” ไบรอันต์ตอบกลับทันควัน
“ฮ่าๆ กูโคตรชอบความฉลาดของมึงเลย” เซนหัวเราะเสียงดัง เมื่อไบรอันต์พูดจี้ใจดำเขาได้สำเร็จ ก่อนที่เขาจะยกแก้วไวน์ในมือขึ้นกระดกดื่มเข้าปากทีเดียวจนหมด และส่งสายตาท้าทายให้กับไบรอันต์อย่างกวนๆ
“มึงก็รู้...ว่ากูฉลาดกว่ามึงมาก และกู...คงได้มาแบบไม่ยาก...” ไบรอันต์ควงแก้วไวน์ในมือเล่น ก่อนยกยิ้มมุมปากให้เซนด้วยแววที่เหนือกว่า
“ใช่...มึงฉลาดกว่ากูมาก แต่มึงอย่าลืมว่ากูอ่ะ...ไม่ค่อยคิดอะไรเยอะ จะทำอะไรก็ทำเลย และกูก็บ้ากว่ามึงมากนะ” เซนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยียวนอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน เพราะเขาก็มีวิธีที่สามารถจัดการอะไรได้อย่างเร็วๆไม่แพ้กัน
“หึ..ก็ต้องลองดู” ไบรอันต์
“อืม..มึงนี่ชอบหาเรื่องให้กูตื่นเต้นเสมอ / ไอ้มิกซ์!” เซนเย้าแหย่เพื่อนรัก ก่อนจะหันไปเรียกมิกซ์ลูกน้องคนสนิทเสียงดัง
“ครับ!”
“กูก็ต้องการคุยกับคุณอำนาจ...ในงานนี้” เซนออกคำสั่งกับลูกน้องเสียงเข้ม ทำให้ไบรอันต์ต้องเงียบฟังประโยคคำสั่งถัดไป
“…...”
“กูต้องการประวัติผู้หญิงที่ชื่อพริบพราวด้วยเหมือนกัน และกู....ก็ต้องได้ข้อมูลภายในวันนี้!”
“ได้ครับ”
“เหอะ! ไอ้เซนมึงก็ยังจะชอบท้าทายกูนะ” ไบรอันต์พูดแทรกออกมาอย่างหงุดหงิด ที่เพื่อนรักตั้งใจกวนประสาทและตัดหน้าเขาทุกอย่าง
“ฮ่าๆ” เซนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระเขาไม่ได้สนใจในคำพูดของไบรอันต์เลย เพราะถ้าให้เขาเทียบความฉลาดกับไบรอันต์เขาคงสู้ไม่ได้ แต่ถ้าถามเรื่องความเร็ว....ไบรอันต์ก็คงสู้เขาไม่ได้เช่นกัน
เมื่อจบบทสนทนาลง ทั้งสองมาเฟียหนุ่มก็หันไปจ้องมองพริบพราว ที่ยืนเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ จนแก้มป่อง โดยที่เธอนั้นอย่างไม่ได้สนใจใคร และไม่แคร์ในความสวยหรือชุดที่เธอสวมมาใส่เลย...
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂
Next Spoil :
“คุณอำนาจไม่ถือสาใช่ไหมครับ ที่ผม...ทักทายลูกสาวคุณแบบสไตล์ตะวันตก”
“ไม่ครับ ผมไม่ถือสาอะ..อะไร..”
“แต่หนูถือค่ะพ่อ!.”
-------------///-------------
- ผู้เขียน
