Doctor [5] Battle Word
993 คำ
7.00น.
-วีนัส-
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและปวดตัวเล็กน้อยหันมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลา7โมงแล้วแต่เอ๊ะบรรยากาศห้องแบบนี้ไม่คุ้นเลยแหะ
"นี่มัน..."ฉันอึ้งจนพูดไม่ออกก็นี่มันห้องหอมแวมนิหน่า!อร้ายยยนี่ฉันนอนบนเตียงหมอแวมหรอเนี่ยให้ตายเหอะเกิดมาทั้งชีวิตวันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขเลยมั้งเนี่ยถ้าไม่รับรวมอาการปวดหัวกับปวดตัวของฉันน่ะนะ-.-
"ตื่นแล้วหรอ"ฉันสะดุ้งเล็กน้อยก็หมอแวมน่ะสิจู่ๆก็มาไม่บอกไม่กล่าวไอ้เราก็นั่งเพ้อไปไกลเลยฉันส่งยิ้มให้หมอแวมและหมอแวมก็เดินมาหาฉันช้าๆ
อึ้ย....จะมามอนิ่งคิสฉันใช่ม้าาาา
ทำปากจู๋รอสิจ๊ะ อิอิ
"ทำท่าอะไรน่าเกลียด"ง่าาา ฉันทำหน้างอเล็กน้อยคิดว่าจะเดินมามอนิ่งคิสซะอีก
"ทำไมวีมานอนห้องหมอได้อะ"ฉันถามหมอแวมไป
"ก็เธอไข้ขึ้นฉันเลยพามาพักที่นี้ก่อน"ฉันพยักหน้ารับรู้แต่คือคอนโดหมอแวมกับบ้านฉันไม่ได้ไกลเลยน่ะที่จริงเขาน่าจะพาฉันไปส่งบ้านมากกว่าแต่เขาเลือกที่จะพาฉันมาที่คอนโดเขา
คิดอะไรกับเขาใช่มั้ยล่าาา>_<
"ว้ายตายแล้ว!"ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้ฉันมีนัดประชุมที่ค่ายเรื่องกำหนดการไปถ่ายทำชีรีย์ที่จีนแถมยังต้องไปกินข้าวร่วมกับบอสอีกด้วย
"อะไรของเธอ"หมอแวมถามฉันเสียงเรียบก่อนจะยื่นมือมาดึงอะไรไม่รู้ตรงหน้าผากฉันออกพอเขาดึงออกไปฉันก็ร้องอ๋อในใจมันคือเจลลดไข้นั่นไง
"วันนี้วีมีงานต้องไปทำ"พอพูดจบฉันก็ทำท่าจะลุกจากเตียงแต่ก็โดนหมอแวมกระชากลงไปที่เตียงเหมือนเดิมฉันมองหน้าหมอแวมอย่างไม่เข้าใจ
"เธอป่วยอยู่ห้ามออกไปเจอลมเจอแดดเดี๋ยวไข้ขึ้น"นี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดสำหรับฉันที่ได้มีการพูดคุยกับหมอแวมมาเลยล่ะ
"แต่..."คือฉันปฏิเสธไม่ได้ไง!
"เดี๋ยวฉันจัดการเอง"หมอแวมพูดขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคนเขาสั่งๆก่อนจะกดวางสายไปและไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นฉันเลยรีบกดรับทันทีเพราะเป็นเบอร์ของผู้จัดการฉันเอง
"ค่ะพี่หมอน"
(วันนี้ไม่ต้องมาบริษัทน่ะลูกส่วนเรื่องทานข้าวบอสบอกไว้คราวหน้าก็ได้พักเยอะๆนะลูกหนูป่วยบ่อยไปแล้วนะ)พี่หมอนผู้จัดการส่วนตัวฉันพูดๆก่อนจะวางสายไป
ฮอล! นี่หมอแวมเขาทำอะไรกับงานฉันนี่
"หมอทำได้ไงอะ"
"ไม่บอก...ไปกินข้าวและเดี๋ยวออกมากินยา"
"เดี๋ยวหมอแวม!"ฉันดึงแขนหมอแวมไว้เขาก็หันมามองฉันอย่างไม่เข้าใจ
"เรามาเล่นเกมกันไหม"
"ปัญญาอ่อน"
"T^T"จบเลยจร้าโดนคู่หมั้นด่าว่าปัญญาอ่อน
"นะๆเกมเดียวๆ"ฉันรบเร้าหมอก็แค่อยากมีกำลังใจก่อนจะไปกินข้าวก็เท่านั้นเพลอๆการเล่นเกมนี้อาจจะทำให้ฉันหายไข้เลยก็ได้นะ
"ก็ได้"คงเพราะเห็นฉันรบเร้าจนเขารำคาญเขาเลยยอมนั่งลงบนเตียงตามเดิน
"เกมนี้มีชื่อว่าBattle Word"
"เล่นยังไง"
"ไม่ยากเลยค่ะเพียงแค่หมอแวมกับวีตั้งคำมา1ประโยคให้ฝ่ายตรงข้ามและพอเราถามอะไรไปฝ่ายตรงข้ามต้องตอบตามคำที่อีกฝ่ายเป็นคนตั้งให้"
"???"ทำหน้าแบบนี้คืองงใช่ไหมคะ
"เดี่ยววีจะสมมุติให้ฟังนะสมมุติว่าหมอตั้งคำคือเห็บหมาและวีตั้งคำว่าเต่าเหม็นเราก็เลือกว่าใครจะเป็นฝ่ายพูดก่อนถ้าหมอพูดก่อนหมอก็พูดอะไรออกมาก็ได้เช่นทำไมหน้าวีนัสเหมือน...ฉันก็ต้องตอบว่าเห็บหมาตามที่หมอตั้งคำไว้ตั้งแต่แรกพอถึงตาวีวีก็จะพูดว่าหมอแวมเป็นคนหล่อแต่...หมอแวมก็ต้องตอบว่า"
"ตะ..เต่าเหม็น-.-ยังงี้หรอ?"
"ใช่แล้วคิกๆ"
"โอเคเข้าใจแล้ว"
"งั้นหมอเลือกคำมาเลย"ฉันให้หมอแวมเลือกคำก่อนเพราะฉันมีคำที่เตรียมไว้แล้วไงอิอิ
"ฉันเลือกคำว่าหมาเน่าแล้วกัน"นี่หมอเลือกคำอะไรเนี่ยกะจะแกล้งฉันงั้นสิ!
"งั้นวีเอาคำว่า...ฉันรักเธอ"
"หะ?"
"ไม่ต้องมาหะอะเล่นเลยๆหมอแวมเริ่มก่อนสิ"
"เธอมีกลิ่นปากเหมือน..."มะ...หมอ!!นี่เล่นแบบนี้เลยหรอเนี่ย
"มะ...หมาเน่าT^T"คิดผิดคิดถูกว่ะที่ชวนหมอเล่นเกมนี้แหนะเห็นนะว่าหมอแวมแอบขำฉันด้วยอะ!
เพราะอะไรหมอแวมถึงหมั้นกับวี?"ฉันถามพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มหมอแวมเบือนหน้าหนีก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
"ชะ....ฉันรักเธอ"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!
ฉันกรีดร้องอยู่ในใจใบหน้าแดงเป็นลูกตำลึงบอกแล้วไงว่าเกมนี้อาจทำให้ฉันหายไข้ได้เอาอีกๆขออีกๆ
"เธอชอบกิน..."
"หมาเน่า-.-"ฉันไปชอบกินมันตอนไหนฟ่ะช่างมันๆตอนนี้มันถึงตาฉันแล้ว!
"ตอนนี้หมอแวมรู้สึกยังไงกับวี"พอฉันพูดจบหมอแวมก็มองหน้าฉันใบหน้าของเขามันก็แดงไม่ต่างอะไรจากฉันนักหรอก
พูดชิ พูดเลย รอฟังอยู่
"ฉันรักเธอ"
ตายอย่างสงบแล้วฉานนนนนนนนนนน!!!!
-วีนัส-
- ผู้เขียน
