เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"ยัยไอ ทำไมเดินอย่างนั้น" คำทักทายแรกจากเพื่อนของฉันยัยน้ำค้างทำเอาฉันแทบจะม้วนอาย แต่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินไปหายัยน้ำค้างด้วยท่าทางอารมณ์ดีแม้ว่าจะเดินขาถ่างไปหน่อยก็ตาม อย่าให้ฉันต้องเล่าเลยนะคะที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะเฟลิกซ์นั่นแหละ เมื่อวานก็กินฉันทั้งวัน แถมเช้านี้อีก เขาใช้เล่ห์เหลี่ยมบอกฉันว่า… 'ผมเป็นเด็ก อาหารเช้าจะขาดไม่ได้นะครับ' เจ้าเล่ห์ใช่ไหมล่ะคะ ฉันเลยตอบเขาไปว่า 'ก็มากินสิคะ จะได้โตไวๆ' ส่วนตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบอล ไม่ได้มาส่องผู้ที่ไหน แต่มาส่องผู้ชายของตัวเองเนี่ยแหละค่ะ ยัยน้ำค้างยังไม่รู้นะคะว่าฉันกับเฟลิกซ์เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ฉันไม่ได้อยากปิดบังน้ำค้างหรอกนะคะ แต่เพราะฉันอยากให้นางตกใจเองต่างหาก ก็เฟลิกซ์คนดังที่บุคลิกดูเย็นชาคนนั้น โน่นน่ะค่ะวิ่งอยู่กองหน้าผิวขาวราวกับลูกคุณหนูมัดกล้ามเนื้อหน้าท้องนั้นหน้าขย้ำอีกสักรอบ แถมกางเกงบอลที่ใส่ก็เป็นสีน้ำเงินขับผิวให้