"ยัยไอ ทำไมเดินอย่างนั้น"
คำทักทายแรกจากเพื่อนของฉันยัยน้ำค้างทำเอาฉันแทบจะม้วนอาย แต่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินไปหายัยน้ำค้างด้วยท่าทางอารมณ์ดีแม้ว่าจะเดินขาถ่างไปหน่อยก็ตาม อย่าให้ฉันต้องเล่าเลยนะคะที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะเฟลิกซ์นั่นแหละ เมื่อวานก็กินฉันทั้งวัน แถมเช้านี้อีก เขาใช้เล่ห์เหลี่ยมบอกฉันว่า…
'ผมเป็นเด็ก อาหารเช้าจะขาดไม่ได้นะครับ' เจ้าเล่ห์ใช่ไหมล่ะคะ ฉันเลยตอบเขาไปว่า
'ก็มากินสิคะ จะได้โตไวๆ'
ส่วนตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบอล ไม่ได้มาส่องผู้ที่ไหน แต่มาส่องผู้ชายของตัวเองเนี่ยแหละค่ะ ยัยน้ำค้างยังไม่รู้นะคะว่าฉันกับเฟลิกซ์เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ฉันไม่ได้อยากปิดบังน้ำค้างหรอกนะคะ แต่เพราะฉันอยากให้นางตกใจเองต่างหาก ก็เฟลิกซ์คนดังที่บุคลิกดูเย็นชาคนนั้น โน่นน่ะค่ะวิ่งอยู่กองหน้าผิวขาวราวกับลูกคุณหนูมัดกล้ามเนื้อหน้าท้องนั้นหน้าขย้ำอีกสักรอบ แถมกางเกงบอลที่ใส่ก็เป็นสีน้ำเงินขับผิวให้
